'Paradise Road': het bijzondere verhaal van
een aantal vrouwen in Jappenkampen
Tijdens festiviteiten maken westerse residenten in Singapore kleinerende
grapjes over de oorlogvoerende Japanners. Het lachen vergaat ze als Japanse
bommen de feestzaal op zijn grondvesten doet schudden. Vrouwen en kinderen
vluchten per boot voor de snel naderende soldaten uit het land van de Rijzende
Zon. Die hebben geen boodschap aan westerse afspraken als de Geneefse conventie.
Hun vliegtuigen bombarderen de boot en de opvarenden verdwijnen achter het
prikkeldraad van interneringskampen.
 Drie jaar in zo'n kamp op Sumatra brengt regisseur Bruce Beresford in beeld
in 'Paradise Road'. Hij vertelt het bijzondere verhaal van een aantal vrouwen
van Engelse Australische en Nederlandse komaf, dat de woede van de hardhandige
Japanse bewakers trotseerde en met de formatie van een zangkoor probeerde
de verschrikkingen van het kampleven te verzachten. Glenn Close speelt Adrienne
Pargiter en Pauline Collins Margeret Drummond, die de leiding van het koor
hadden. Een bijrol is er voor Johanna ter Steege als Nederlandse non.
Maar hoe ze ook hun best doen, de sfeer van het leven in dat kamp kunnen
ze niet oproepen. De levende verbranding van een Indonesische vrouw bij
wijze van straf roept afschuw op en de marteling van een opstandige vrouw,
die in de brandende zon wordt vastgebonden met spies om zich heen die haar
zullen doden als ze van uitputting voorover valt, maakt indruk. Het eten
was niet overvloedig en de Japanse bewakers hadden losse handen, zo veel
is duidelijk, maar echt benauwend wordt 'Paradise Road' nooit.
Het filmverhaal, gebaseerd op boeken van o.a. Helen Colijn, toont respect
voor het onderwerp, maar niet de woede en bevlogenheid die bijvoorbeeld
Steven Spielberg in de beelden van 'Schindlers List' legde. De makers hebben
geen doorvoeld, boeiend midden kunnen vinden tussen de gruwelijke werkelijkheid
en een voor een bioscooppubliek verteerbare versie daarvan. Het Haarlemse
koor Malle Babbe tekende voor de mooie koorzang, die te vaak wordt afgewisseld
met sentimentele Hollywoodklanken.
E.K.
Première 25 september 1997
| 
