Dit tafereel spreekt boekdelen! Ajax juicht in De Kuip en Feyenoord (Brett Emerton) buigt diep het hoofd. Links ligt Andre Bergdolmo gestrekt. De Noor kreeg een aansteker naar zijn hoofd en ligt gewond op het veld. (Foto: Fotografie Rob de Jong)

ROTTERDAM - Alle ingrediënten waren aanwezig om de grote rivaal een kopje kleiner te maken. Voor de Feyenoorders lag de rode loper uit. Die vermaledijde Amsterdammers zouden er even van lusten! De Kuip barstte al ver voor de klassieker van de emoties uit zijn voegen, zo'n explosieve sfeer heerste er. Nooit eerder hadden de Rotterdammers zo'n unieke kans ook om eindelijk dè klassieker eindelijk eens in hun voordeel te beslissen. Direct vanaf het begin had Feyenoord dan wel een ongelooflijke killersmentaliteit tentoon moeten spreiden. De tropische temperaturen, die na afloop als goedkoop excuus werden gebruikt voor de collectieve wanprestatie, ten spijt. Of de Ajacieden soms geen last hadden van de hittegolf die ons land al een paar dagen geselt.

De spelers hadden zich in het eerste kwartier moeten slopen. Zij waren toch de grote favoriet? In de pauze had Bert van Marwijk altijd nog drie kersverse reserves de arena in kunnen sturen. Gasten, die toen op apegapen lagen, zouden dan op verhaal kunnen komen in de drie ziekenhuizen dichtbij De Kuip. De lieve zusters aldaar hadden met genoegen een paar Feyenoorders een zuurstoffles omgehangen.

Nee, dit Feyenoord was zo'n slappe hap, dat Ajax dik verdiend met de punten ging strijken. De ontmanteling van de kampioen in spe had ook niets te maken met het aloude Ajax-syndroom. Dit Feyenoord was domweg niet vooruit te branden en kan opnieuw beginnen. En dan te bedenken dat concurrent PSV eerder dat weekend een oorvijg had gekregen. Hoewel de mussen dood van De Kuip vielen, had Feyenoord zich het vuur uit de sloffen moeten lopen. In zo'n geweldige ambiance is dat toch het minste mag verwachten van profs die miljoenen verdienen, maar klaarblijkelijk niet in staat zijn om anderhalf uur waar voor hun geld te bieden!

Symptomatisch voor het belabberde voetbal van de Rotterdammers was het moment, dat Ferry de Haan er in de slotfase bij Rafael van der Vaart als een juffershondje het duel aanging. De kleine middenvelder deed gelijk (0-2) de deur op slot. Tekenend was de tegentreffer van Feyenoord, die pas zes minuten in blessuretijd op naam kwam van Tomasson.

Een verklaring voor de slappe hap had Bert van Marwijk niet. "Mentaal waren wij minder dan Ajax. Misschien werkte de druk wel verlammend op ons. In ieder geval hebben we niet aan de hoge verwachtingen kunnen voldoen. Daarvoor kregen we ook te weinig mogelijkheden. Het was een terechte nederlaag; hier zijn geen excuses voor," baalde de Feyenoord trainer zichtbaar.

Hij had gehoopt dat vooral Tomas Rzasa en Brett Emerton gebruik zouden maken van de ruimtes die Ajax liet vallen doordat het zonder echte vleugelspitsen speelde. "En ook met Wamberto hadden we in het begin moeite," concludeerde Van Marwijk.

Dat zal allemaal wel. Feyenoord, de club met een aanhang die zich elke dag een slag in de rondte werkt, vertikte het om arbeid te verrichten. "Het was heel mat," zuchtte Patrick Paauwe. "Maar ook Ajax had last van het drukkende weer. Er klopte gewoon niet veel van; we liepen steeds achter de feiten aan. Misschien is het wel goed voor het verdere verloop dat we verloren hebben van een niet goed Ajax. Wij zijn er nog lang niet. Laat dit een goede waarschuwing zijn, al moeten we deze nederlaag ook weer niet dramatiseren."

"Ajax," vulde Kees van Wonderen aan, "Ajax is beter met de warmte omgesprongen dan wij. Ook zonder bal wisten wij geen ruimte te creëren. Eerlijk gezegd had ik ook nooit het idee dat we een vuist zouden maken. Het was allemaal héél plichtmatig, héél eentonig en weinig verrassend van onze kant. Kennelijk waren we er niet klaar voor. Niemand had de macht. En dan te bedenken dat we veel strijd zouden leveren. Ik wijt dat toch aan de extreme temperaturen." En met gevoel voor understatement: "We blijven gelukkig mensen."

Wielrenners zouden na afloop klagen over pap in de benen. Maar die zitten daarvoor wel zes uur vreselijk af te zien. Van voetballers die in 90 minuten hun kostje moeten verdienen, mag je zoiets eigenlijk niet verwachten. "We hebben geen enkel recht van spreken. We leden veel balverlies en mochten Dudek danken dat het voor rust al niet gedaan was," mopperde aanvoerder Paul Bosvelt. "Het is vooral zuur, omdat het een terechte nederlaag was. De teleurstelling liep als een rode draad door deze wedstrijd, omdat we niets hebben laten zien. Het was ronduit belabberd. Dit had ik nooit verwacht."

Bloed, zweet en tranen... Die vloeiden er wel, maar helaas voor Feyenoord niet op het veld...

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 27 augustus 2001