Jamie Bulger (Foto: AP)

LONDEN - De twee moordenaars van de tweejarige peuter Jamie Bulger worden mogelijk deze week uit hun huidige gevangenschap ontslagen. Acht jaar cel hebben zij erop zitten.

Vanaf hun tiende jaar hebben Jon Venables en Robert Thompson vastgezeten. Over ruim een maand worden zij negentien jaar. Hun tienerjaren zijn bijna voorbij. Volgens velen krijgen zij ten onrechte hun vrijheid terug. Maar is dat zo? Kunnen zij gaan en staan waar zij willen? Het antwoord is een ondubbelzinnig 'neen'.

Hun wacht een nare, kille, sombere toekomst. Vol stress en angst voor wraak. Zij zullen nooit vrij man zijn. Hoogstens zal de lijn waar de Britse overheid hen aan vasthoudt, iets worden gevierd, maar altijd zal er toezicht zijn. Tot hun dood. Zij waren en blijven eigendom van de Britse staat.

Robert Thomson (Foto: AP)

Een groot deel van de Britse bevolking ziet in Jon Venables en Robert Thompson al het kwaad van de duivel verenigd. Dat was al zo toen zij op tienjarige leeftijd op weg naar de rechtbank door een woedende menigte werden aangevallen. Het liefst had de door de boulevardpers opgezweepte menigte de twee jongetjes persoonlijk de nek omgedraaid. Van vergeving kan volgens velen ook nu nog geen sprake zijn. Daarvoor was hun misdaad te gruwelijk.

Jon Venables (Foto: AP)

De reacties zijn na de aankondiging van hun 'vrijlating' opnieuw heftig, emotioneel en vaak op het hysterische af. "Laat hen maar in de cel wegrotten totdat ze dood zijn", wordt vaak gehoord. "Geef mij hun adres en ik knal ze overhoop", is ook een reactie. Minister David Blunkett van Binnenlandse Zaken riep de Britten zondag op "kalm" te blijven. "Wij zitten niet in het Wilde Westen van de 19e eeuw, maar in een beschaafd land waar wij ordentelijk wetten uitvoeren", sprak Blunkett.

Zijn sussende woorden worden amper gehoord. Velen herinneren zich hoe het tweetal in 1993 in het winkelcentrum te Bootle bij Liverpool de kleine James Bulger, die voor een slagerij op zijn moeder Denise Fergus stond te wachten, bij de hand nam en wegvoerde. Een paar kilometer verderop mishandelden de twee het kind. Ze schopten hem en gingen hem meedogenloos met stenen te lijf. Ze legden het uitgeputte lichaam uiteindelijk op een spoorrails neer, waarna een trein het slachtoffer overreed.

De weerzinwekkende moord veroorzaakte een ongekend emotionele schokgolf in Groot-Brittannië.

Geconstateerd kan worden dat justitie de immer aanhoudende volkswoede heeft onderschat en tussentijds niets heeft gedaan om het publiek op de hoogte te houden van de gemoedstoestand van Venables en Thompson. Hierdoor werd het onmogelijk een redelijke discussie te voeren over hun toekomst en de mensen te informeren over hun berouw.

Nu moet worden afgegaan op de plotselinge mededeling van de vrijlatingscommissie dat de twee jongens inderdaad berouwvol genoeg zijn en geen gevaar meer vormen voor de samenleving.

De broers, zussen, vader en moeder van zowel Venables als Thompson hebben al jaren een nieuwe identiteit en verblijfplaats elders in het land. Dit om te voorkomen dat het publiek of vooral de Britse media hen weten op te sporen. Enkele kranten overwegen ondanks een rechterlijk verbod toch de identiteit openbaar te maken. Bekend is dat één boulevardkrant zelfs recente foto's heeft.

De krant The Manchester Evening News gaf vrijdag op zijn internetpagina vage aanduidingen waar de daders waren. Justitie beoordeelt of de krant wegens 'minachting voor het Hof' kan worden vervolgd. Anders is het gesteld met de buitenlandse media, die mogelijk ongestraft jacht op Venables en Thompson kunnen maken.

De twee moordenaars zullen de eerste jaren dag en nacht in een geheim tehuis van de reclassering met circa twintig andere jonge misdadigers verder worden opgevoed en opgeleid, waarna zij de rest van hun leven onder controle staan van ambtenaren van justitie.

Nooit zullen zij over hun kinderjaren kunnen praten. Hun Liverpoolse accent zijn ze inmiddels kwijtgeraakt. Hun onzichtbare leven zal voor altijd zijn gebrandmerkt. Een vrolijk leven en een gezin opbouwen lijkt onhaalbaar. Eerder zullen Venables en Thompson uit angst voor wraak gedwongen zijn elke dag over hun schouder te kijken. Hun straf, hoe deze ook wordt bezien, is levenslang.

zoek naar gerelateerde artikelen

di 26 juni 2001