Collega
D. had er zelf een hard hoofd in. "Zou er wel
iemand reageren deze week?", vroeg ze zorgelijk.
"Dat autoartikel is eigenlijk behoorlijk beledigend."
"Ach jawel joh", zeiden we, "onze
lezers zien echt wel dat het verhaal komisch bedoeld
is." En dat hadden we goed ingeschat. Op een
enkeling na, zag u allemaal de humor van de reportage
in.
Alleen
Hans uit Haarlem had het een beetje moeilijk. Deze
Porsche-rijder verdiende zijn Carrera namelijk met
eerlijk en hard werken bij elkaar en vindt het niet
leuk om als drugsdealer te boek te staan. "Mijn
ultieme droom was al jaren om eens een Porsche te
mogen bezitten en toen de kinderen eenmaal de deur
uit vlogen, heb ik de kans gekregen om hem te kopen.
Wij wonen in een normaal rijtjeshuis in een gewone
volksbuurt. Ik gebruik deze auto om net zoals een
ieder naar het werk heen en weer te rijden en in
het weekend samen met het meissie leuke tochten
te maken. Ik werk als een gewone werknemer bij een
werkgever als supervisor en mijn vrouw werkt in
het schoonmaakwezen. Wij zijn heel gewone mensen
die verder wars zijn van elke in het oog springende
rijkdom, maar wel reuze trots op hetgeen wij door
hard werken bereikt hebben."
B.
Strubbe echter herkende zichzelf helemaal in de
beschrijving van een Daewoo-rijder en was daar juist
helemaal niet door beledigd. "Als berijder
van een Daewoo Espero sedan automaat en drager van
Bristol-schoenen ad €17 was de psychoanalyse
in de roos geschoten. Ik heb die auto gekocht in
1996 wegens de maximale technische uitrusting ten
opzichte van Europese auto's. Hierbij gevoegd mijn
afkeer van dure onderwereld- en leasebakrijders
die het stadium van Henri Ford (handgeschakeld)
niet zijn ontstegen en voilà: Daewoo for
you! Overigens: telefoneren in een auto mag niet
(een hand aan het stuur), maar nagenoeg constant
met het fallussymbool (schakelpook) in de rechterhand
zitten tijdens het rijden is wel usance. Dit is
jammer genoeg niet geparafraseerd in het artikel."
Dat
vrouwen verder alleen de kleur van hun bolide van
belang vinden, is zo achterhaald als een hit van
de Dolly Dots. Neem Gerjanne van Schaik: "Ikzelf
ben gek op aparte auto's en dus heb ik mijn Smart
een opvallend kleurtje, een sportuitlaat en sportvelgen
gegeven. Wel wat meer dus dan alleen de kleur uitkiezen.
Wat ik jammer vind is dat ik regelmatig toch vrouwen
zie in van die suffe vierkante oude autootjes met
70 km. op de snelweg waarbij ik denk, zulke mensen
en autootjes moeten ze verbieden op de snelweg!"
Liefkozend
Angelique
maakt het nog wat bonter. Zij is letterlijk dol
op haar Peugeot 206 cc. Zo dol dat ze hem alleen
parkeert op plaatsen waar geen andere auto's naast
de hare kunnen komen te staan. "Géén
krassen van ernaast geparkeerde bolides voor mij!
Ook thuis betrap ik mijzelf er op dat ik als ik
langs hem loop, hem iets liefkozend toefluister
in de trant van 'goedemorgen, wat bén je
toch mooi!' En ik zie nóóit een auto
die ik mooier of leuker vind! Nou ook nog een man
van wie ik hetzelfde denk!"
Chantal
Meij, ook al zo'n autogek, heeft haar Peugeot 206
cc net te koop gezet. Ze heeft namelijk een nog
mooiere (en bovenal grotere) op het oog. "Ondertussen
staat mijn bolide met zijn heerlijk brede achterkant
en felle lampen in de prachtige kleur zwart te koop.
Ik ben namelijk zover dat ik een nieuwere grotere
auto mag kopen. Iedereen verklaart mij voor gek
omdat er pas 19.000 km op de teller staat. Wat ik
verbazend vind, is dat daar bij vrouwen altijd zo
naar gekeken wordt. Als vrouwen een nieuwe auto
kopen is het overdreven en niet nodig. Ik rijd niet
veel maar als ik rijd wil ik het snel, hip en met
open dak!"
En
daar kunnen we maar één ding aan toevoegen:
wij ook!
Uw
reacties
TECHNIEK
Persoonlijk
hou ik van de techniek van de auto, heb dan ook
een cursus gevolgd. Ik bezit een Opel Kadett, om
de mooie vorm en kracht die deze auto heeft. En
of auto's de man maken, daar let ik niet op. Je
vindt hem leuk of niet.
SIENE
BRANDENBURG
TODDENBOER
Een
beetje metselaar of toddenboer heeft een Mercedes
of BMW. Mooi verlaagd en dus scheuren geblazen.
Een man van standing koopt nu een Saab 9000c.
F.J.H.
LAARMANS
REACTIES
Vreselijk
gelachen om jullie stukje over de auto's. Ik ben
zelf vrouw en absoluut een autoliefhebber. Het liefst
in een dikke auto, omdat het zo lekker rijdt, maar
natuurlijk ga ik ook voor de looks van een auto.
Jarenlang heb ik een VW kever gehad uit 1966, een
echte wolf in schaapskleren met een 2 liter motor
erin. Het leukste waren de reacties van mannen (jongens
nog) in een Golfje GTI die er door mij in de Kever
dik uitgetrokken werden op de snelweg. Daarna heb
ik in drie Jaguars gereden (XJ6 en XJ12), heerlijke
wagens (allemaal oldtimers, zoveel geld heb ik ook
weer niet). En nu rijd ik in een BMW 325 TD wegens
de vele kilometers die ik voor mijn werk moet rijden.
Natuurlijk zit er geen enkel deukje in, want dat
kan absoluut niet! Dit soort auto's kan ik alleen
blijven rijden omdat mijn man bij een autorestauratiebedrijf
werkt (Jaguar). We zijn samen op heel wat beurzen
geweest om lekker tussen de onderdelen te graaien.
LYDIA
BLOM
PITTIG
Mijn
man en ik rijden zeker al 16 jaar een Toyota, de
laatste jaren een Avensis. Een prima auto, weigert
nooit. Ik hou van verantwoordelijk doorrijden. Ben
ook een pittige rijdster en vindt het vervelend
als mensen zachter rijden dan de toegestane snelheid,
bv. als je op een autoweg van 100 km 80 km rijdt.
Hierdoor willen mensen inhalen, wat gevaarlijk is.
Het ergste vind ik als iemand links blijft rijden
terwijl er geen auto naast hen of op afstand rijdt.
Daar mag de politie van mij wel eens wat strenger
tegen optreden, dit veroorzaakt namelijk files.
Vrouwen achter het stuur doen het vaak prima, ik
denk zelfs dat ze minder ongelukken veroorzaken.
J.
DE MOOR
MAATJE
Mijn
autootje is mijn allerbeste vriend, ik zou hem voor
geen goud willen missen.
Het
geeft mij een gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid.
Toen ik 59 jaar oud was, is mijn echtgenoot tamelijk
plotseling overleden. Maar ja, je verliest niet
opeens je man, maar ook je vervoer per auto, als
je niet kunt autorijden. Ben gaan lessen in een
automaat en in een keer geslaagd. Rijd nu al bijna
24 jaar overal naar toe. Het is mijn beste maatje.
Ik kan niet zonder hem!
M.
KONING
VRIJHEID
Een
stukje vrijheid, ik kan gaan waar ik wil, hij brengt
me er wel.
SUZANNE
PANDA
Ik
(vrouw) ben de trotse bezitter van een Fiat Panda,
en het voelt alsof ik in een Bentley rijd.
MAHARIDOED
POOIERBAK
Ik
ben een vrouw en gek van auto's. Samen met mijn
zwager Boris en schoonzus Brigit hebben we het vaak
over onze pooierbak. We rijden alle drie een ster
(=Mercedes). Brigit een 500sec, Boris een 600lang,V12
en ik een 420se. Alle drie waanzinnig!
CORINE
BLOEMENDAAL
EMOTIE
Voor
mij geen alledaagse auto meer. Autorijden is en
blijft emotie. Sinds twee jaar ben ik (30) de trotse
eigenaar van een Porsche 944. Sportief rijden zonder
agressief over te komen. Gemiddeld 1 op 10 rijdt
mijn 'oldtimer' uit 1983. Volgens mij is er geen
betere en betrouwbaardere auto. Porsche-rijders
zijn over het algemeen links georiënteerd,
op de autosnelweg dan. Af en toe naar de Autobahn
in Duitsland om het 2.5 liter Porscheblok uit te
laten naar zijn top van boven de 200 km/h is een
'Erlebnis' die je moet meemaken. Een jongensdroom
die voor mij is uitgekomen. Qua onderhoud ook redelijk
betaalbaar, zolang je er bewust mee omgaat. Het
is autorijden in z'n puurste vorm, zonder stuurbekrachtiging,
de lage zit en het typische motorgeluid maken het
Porsche-gevoel compleet. Deze auto maakt zeker de
man met het brede achterwerk en de origineel uitgebouwde
heupen maken het geheel af als was het een jonge,
energieke en zelfbewuste vrouw van 20 die altijd
gewillig is. U begrijpt: voor mij niets anders meer!
FRANS
KROON
SITE
VOOR VROUWEN
Laat
ik het zo zeggen, de autowereld is nog steeds een
mannenwereld. Dit terwijl ruim 30% van de nieuwe
auto's door vrouwen wordt gekocht en er miljoenen
vrouwen met een rijbewijs zijn. Maar als je iets
wilt veranderen, zal je het zelf moeten doen, dus
daar ben ik mee bezig. Momenteel werk ik aan een
informatieve autosite voor vrouwen www.automobiliste.nl.
Er is allerhande info te vinden en er komt een winkel
op. De site is nog niet helemaal af, maar er staat
al vrij veel op. Binnen een maand hoop ik de site
te kunnen lanceren. Dus wij dames zullen straks
zeker niet meer onder doen!
JACOBIEN
BEEKER
STEUN
EN TOEVERLAAT
In
1936 reed ik al in Skoda vrachtautootje, was toen
16 jaar en van een rijbewijs geen sprake dus. Zo
nu en dan reed ik met dat ding in Brabant. Toen
een hele tijd rust. In 1947 haalde ik mijn motorrijbewijs
(auto- en motorrijschool Hippe Ceintuurbaan Amsterdam).
Motor DKW 250cc, met en zonder zijspan, al naar
gelang later een BMW ook met of zonder zijspan,
als het nodig was.
Op
29 november 1962 kwam het autorijbewijs en dat betekende
een koets opscharrelen. Dat werd een Lloyd Alexander
voor de prijs van Hlf. 150. Jaren meegereden, half
Europa mee door (ik had er trouwens 2). Cadeau gedaan
aan mijn dochter, die heeft er ook nog lang plezier
van gehad. Toen kwam het hoofdstuk Citroën
in het jaar 1970. Dat waren 2 Citroëns Dyane,
4 Citroëns Visa, 3 Citroëns AX 11RE, AX
14 TRS, AX 14 TGS.
Met
die koetsen hebben we de Tour de France nagereden
(2 keer). Machtig mooi in de Pyreneeën en de
Franse Alpen, de slechtste wegen, geen probleem
Flip reed door, nooit vast, ook niet in de sneeuw.
De Franse schapenhouders rijden met een oude 2CV,
op de slechtste bergpaden ook helemaal naar boven,
onze Flip deed dat ook, menig hand moeten schudden
daarboven in de kou. Gewoonlijk ruilden wij na verloop
van tijd in. Behalve de laatste AX. Door omstandigheden
en de ziekte van mijn echtgenote besloten we toen
de AX niet meer te ruilen voor een Saxo. Mijn echtgenote
is jammer genoeg overleden op 16 juni 2000. Crematie
in Zaandam. Flip was de eerste auto achter de lijkwagen!
Laatste eer aan moeders. Ik doe de auto niet weg,
ruil ook niets meer in, 10 jaar oud, wordt door
de dealer onderhouden, al jaren zolang we Citroën
hebben, altijd bij Lanting Z.O.Beemster. Ik ben
de 83 jaar al ruimschoots voorbij, dus geen polonaise
aan m'n lijf. Overigens is de topsnelheid van de
AX nog altijd 170 km per uur, heb het laatst nog
eens uitgeprobeerd.
P.S:
Af en toe wordt het me te veel, dan stap ik in en
rijden we een uurtje, weer of geen weer. Steun en
toeverlaat, gek hè, kom dan weer helemaal
tot rust.
J.
G. SANDERS
MACHT
Absoluut;
mannen blijven toch kinderen en ik weet dat het
vaak een kick geeft. Ga maar eens een dagje in een
Porche rijden en daarna een dagje in een oud Opeltje.
Het geeft een man macht aandacht, zijn auto geeft
hem net meer zelfvertrouwen, auto's geven mannen
hetzelfde gevoel als een mooie vrouw. Prima toch.
Ik als vrouw rijd ook graag in een mooie auto of
snelle auto.
JOKE
TETENBURG
TRUTTENGEHALTE
Hoezo
alleen de kleur uitzoeken! Ik koop zelf mijn auto.
Merk, model, motorinhoud en kleur bepaal ik. Mijn
auto, hè. Ik ga ook rustig alleen naar een
autodealer en laat mijn wagen taxeren en een offerte
opmaken. Belangrijke criteria voor een auto zijn:
voldoende motorvermogen, veel comfort, laag truttengehalte,
geen boodschappenwagentje. Dus ik rijd een Peugeot
206 Gentry 1600cc-16 valves. Heerlijk.
TIJSSEN
BLAFFEN
Ik
ben 57 jaar en mijn beroep is genietoloog. Ik ben
de trotste bezitter van mijn nieuw gekochte Chevrolet
Corvette C5 1998 met een hoog aaibaarheidsgehalte.
8cil/400pk + 312km p/h Torch Red. Ik poets/was hem
een keer per week met Sun Glans (eigen idee, 15
Sun Shine bekers door heel Europa mee gewonnen)
van de afwasmachine. Ik rij er dagelijks in (ook
AH-boodschappen) door binnen- en buitenland en zodoende
heeft hij al probleemloos 155.000 km gereden. Ik
heb vele snufjes aan boord: als ik blaf roep tegen
de auto dan gaan mijn twee honden onder de motorkap
blaffen en als ik zeg in je mand dan is het direct
stil. Ze reageren in vele talen. 400 led lampen
onzichtbaar met computergestuurde lichteffecten
onder de auto. Als ik op een knop druk dan gaan
de uitlaatpotten elektrisch dicht en dan geeft de
motor 40 pk meer met een Le Mans race geluid. Helemaal
kicken. Al 4 jaar rijdt mijn Corvette mee in de
Parade Des Pilotes voor de coureurs uit door de
straten van le Mans (24 hours). Hij werd ieder jaar
door een internationale jury herkozen om mee te
rijden! Op het ogenblik is aannemerbedrijf C.J.de
Boer uit Zoeterwoude bezig met mijn droomwens en
als dat klaar is dan staat mijn Corvette naast mijn
bed als ik hem binnen parkeer. En met een dimmer
boven mijn bed kan ik hem prachtig in sfeerlicht
zetten, helemaal te gek wordt dat. Als ik doodga
dan naast mijn Corvette (in bed). Ga ik elders dood
dan moeten ze me terug leggen en drie dagen opbaren
naast mijn Corvette. De grootste verbazing iedere
dag is (dat zie ik) dat er uit dit racemonster een
man van 1.99 m. met das en broke's uitstapt! Ik
ben er nog dagelijks verliefd op en wat is het een
beauty.
REINDER
RICHTERS
LACHEN
Moest
eigenlijk wel een beetje lachen om het stukje over
auto's van afgelopen zaterdag. Vond (kijkend in
mijn eigen omgeving) sommige dingen toch wel heel
erg kloppen! Zelf heb ik eigenlijk nooit zoveel
om auto's gegeven totdat ik tien jaar geleden van
mijn man een Morris Minor 1000 uit 1970 kreeg. Stuur
aan de rechterkant, want hij was van een student
uit Londen geweest. Deze had hem met de hand blauw
geschilderd, maar er kwam een schat aan papieren
uit deze auto. Want alle eigenaren hadden alle bonnetjes
van garages etc. bewaard en deze map lag achter
de voorstoel (tussen de lege flesjes en hamburgerverpakkingen).
Zo konden we een hele historie tevoorschijn halen,
want alles stond op naam en adres. We lieten de
auto British racinggreen spuiten en hij werd grondig
schoongemaakt. Wat heb ik er veel mee gereden. En
zuinig, wel op superbenzine, maar 1 op 18! Momenteel
wordt hij grondig gerestaureerd, dus als alles goed
gaat, kan ik er eind dit jaar weer in rijden. Luxe
zit er niet in, geen airbags, geen radio, er zit
net een kacheltje in zodat je voeten er niet afvriezen.
Ondanks dit alles was het liefde op het eerste gezicht
en ik wil mijn auto nog niet ruilen voor de nieuwste
Mercedes. Er is me ooit eens door een Engelsman
verteld dat elke Morris Minor een naam heeft en
dat klopt. Mijn auto heet 'Schatje'. Wil ze eens
niet starten, na wat aanmoediging... rijden maar
weer.
JEANNETTE
VAN ASPEREN
VOLVO
Auto's
maken de man? Inderdaad ben ik 'gemaakt' in onze
eerste auto, een Citroën 2CV, elk jaar twee
weken Rivièra. Met echtgenote en drie kinderen
en nog een bungalowtent op de imperiaal. Ik voelde
me toen, evenals nu, gelukkig en veilig op de weg.
We rijden nu al vijfendertig jaar in onze in 1969
nieuw gekochte auto. Dat is een kersenrode Volvo
Amazone 133 GT met een 2-liter B20B-motorM, éénmaal
gereviseerd en heeft er inmiddels 500.000 km opzitten.
Wellicht zou meer aandacht kunnen worden besteed
aan de mentaliteit van bestuurders en minder aan
auto's.
WISSE
DE JONG (82)
EGO
Een
auto behoort een aanvulling te zijn op je vrijheid
om verder te gaan dan te fietsen valt. Ik heb de
ervaring dat mannen de auto meer als een aanvulling
zien op hun ego.
Ook
de auto waar ik mee rijd is destijds door manlief
aangeschaft door het hoge kwijlniveau (gewoon Mazda
323 GLX). Het zag er snel uit en dat gaf schijnbaar
de doorslag. Ikzelf rijd er nu elke dag in rond
en wat mij betreft had het iets minder opvallend
gemogen. Mensen die weten dat het mijn auto is schijnen
te moeten laten weten dat ze het nogal blits vinden.
Ik als vrouw vind de auto kleur wel belangrijk,
maar er moeten allerlei andere dingen een pre aan
de auto zijn voor ik de kleur ga zien. Het moet
stuurbekrachtiging hebben, 4 deurs zijn, de achterbak
moet groot genoeg zijn om flink meubilair in te
vervoeren en het moet een niet te lage instap hebben,
niet te groot zijn i.v.m. het parkeren, als je de
deur open doet en het licht staat aan dan moet het
alarm geven (kleine detail maar bespaart een hoop
ellende). Daar blijft, denk ik, toch verschil tussen
mannen en vrouwen. Vooral uitzoeken op het oog en
dan pas de functies is de mannenmanier, en functies
en dan pas uiterlijk is de vrouwenmanier. Tenminste
dat is wat ik ervaar vanuit mijzelf en wat ik hoor
van menig vrouw.
I.
MOOIJ
HIP
Ik
denk dat de tijd van 'auto's maken de man' wel een
keer voorbij is. Hoe vaak zien wij niet vrouwen
in een grote bolide voorbij scheuren op de A9? Ik
kan er dan alleen maar met argusogen naar kijken.
Ik ben zelf de trotse bezitter (vind ik wel) van
een Peugeot 206 CC 2.0 liter 140 pk. Toch is mijn
wens een grote dikke snelle(re) auto, zoiets als
de BMW 645 cabrio. Alleen... ik ga er geen lening
voor aan en ik ben niet in het bezit van een dusdanige
baan dat ik er een (1) van mijn baas uit mag zoeken.
Hoe vervelend ook. Ondertussen staat mijn bolide,
met zijn heerlijk brede achterkant en felle lampen
in de prachtige kleur zwart, te koop. Ik ben nl.
zover dat ik een nieuwere grotere auto mag kopen.
Iedereen verklaart mij voor gek omdat er pas 19.000
km op staat. Wat ik verbazend vind is dat er bij
vrouwen altijd zo naar gekeken wordt. Als vrouwen
een nieuwe auto kopen is het overdreven en niet
nodig. Ik rijd niet veel maar als ik rijd wil ik
het snel, hip en met open dak! Ook irritant zijn
de opmerkingen dat ik een rijke man heb die de auto
voor mij betaald zou hebben. Heel irritant... Mijn
partner mag aan mijn auto zitten ja, alleen om hem
met de hand te wassen want een zwarte auto in de
autowasserette is hetzelfde als je auto met een
schuurspons wassen.
Ik
durf te zeggen dat ik vaak beter op de hoogte ben
van de nieuwe auto's die op de markt komen dan menig
man. Zelfs mijn partner (autogek) kan ik nieuwe
types voorleggen. Dus mannen van Nederland, pas
maar op als ik voorbij rij in mijn (afbetaalde)
auto!
C.
DAK
Rijd
in een Peugeot 206 Cabrio. Een jaar geleden gekocht,
helemaal te gek. Zo gauw het mooi weer is, gaat
mijn dak open. Elke week wordt mijn auto gepoetst
en van binnen schoongemaakt. Het is misschien gek
maar het is net mijn kind. Ik ben er ook heel erg
trots op. Ik zit iedere dag te genieten als ik rij.
Ik hou van lekker doorrijden ook al ben ik blond,
ze denken vaak daar heb je weer zo'n blonde trut.
Mensen staan altijd met hun oordeel klaar, soms
denk ik dan jouw dak kan niet open. Ik geniet ervan
en daar gaat het om.
MW.
J.E.M. MEIJER
IN
DE ROOS
Hartelijk
gelachen om de treffende typeringen. Als berijder
van een Daewoo' Espero sedan automaat en drager
van Bristol-schoenen ad €17 was de psychoanalyse
in de roos geschoten. Ik heb die auto gekocht in
1996 wegens de maximale technische uitrusting t.o.v.
Europese auto's. Hierbij gevoegd mijn afkeer van
dure onderwereld- en leasebakrijders die het stadium
van Henri Ford (handgeschakeld) niet zijn ontstegen
en voila: Daewoo for you! Overigens: Telefoneren
in een auto mag niet (een hand aan het stuur) maar
nagenoeg constant met het Fallussymbool (schakelpook)
in de rechterhand zitten tijdens het rijden is wel
usance. Dit is jammer genoeg niet geparafraseerd
in het artikel.
B.
STRUBBE
PITTIG
Jazeker,
auto's maken de man. Ikzelf rij voor mijn werk in
een Renault-Clio een lease auto. Maar heb wel degelijk
gekeken naar de kleur en de uitvoering (alles erop
en eraan). Ikzelf vind dat deze auto te klein is
voor het aantal km's wat ik rijd, zou zelf voor
de Renault Laguna kiezen. Vind het heerlijk om in
een grote auto rijden en gezien te worden. Mannen
hebben vaak het idee, daar komt weer zo'n klein
autootje met een vrouw achter het stuur. Maar ik
ben zelf een pittige autorijder, meer zo'n golftype.
Maar
rij al 32 jaar schadevrij. Ben kwaliteitsinspecteur
bij een schoonmaakbedrijf en rijd ongeveer 50 tot
60.000 km per jaar.
MARIANNE
KEIZER
ONTSPANNING
Wat
heb ik met mijn auto? Ik ben een vrouw van 49 jaar.
Ik heb sinds 1976 mijn rijbewijs en rij gemiddeld
per jaar minstens 20.000 kilometer. Auto rijden
is voor mij een ontspannende bezigheid. Ik vind
het prettig als ik voor mijn werk mag/moet reizen.
Na een werkdag vind ik het heerlijk om even tot
mijzelf te komen alvorens thuis aan de slag te gaan.
De auto is voor mij ook vrijheid. Vrijheid om te
gaan en te staan waar en wanneer ik wil. Het openbaar
vervoer brengt je nog altijd van een plaats waar
je niet bent, naar een plaats waar je niet wilt
zijn op een tijd die jou niet schikt. Dan heb ik
het nog niet over alle vertragingen. Ik bepaal liever
zelf en voel mij er ook veiliger bij.
Met
de auto heb je ook met vertragingen te maken. Het
aantal files neemt toe. Zocht ik eerst een alternatieve
route inmiddels heb ik de rust om een file te accepteren.
Ik geniet ervan om mij heen te kijken naar het gedrag
van mensen in hun geliefkoosde blikken onderkomen.
Ik ben mij bewust van het feit dat anderen ook naar
mij kijken, waarschijnlijk met een meewarige blik
op mijn blik. Voor mij is een auto een vervoermiddel.
De auto verschaft mij vrijheid en flexibiliteit
ten aanzien van mijn werkplek en privé. Hij
moet technisch in orde zijn en het doen. Ruimte
bieden voor mijn kampeerspullen, zodat ik op vakantie
kan. De grootte van de auto is afhankelijk van het
aantal gebruikers. Inmiddels wonen twee van mijn
drie kinderen niet meer thuis en zou ik met een
kleiner model vooruit kunnen. Ik rij graag in een
grote auto, maar vind het niet nodig om voor die
extra ruimte veel geld op tafel te leggen. Een kleinere
veilige en zuinige auto met een lager gewicht bespaart
geld. Dat geld kun je voor leuke dingen gebruiken.
Ik rij, of beter gezegd reed, in een bijna 13 jaar
oude Citroen BX, met bijna 300.000 kilometer op
de teller. Het autorijden is voor mij voorbij. Het
beestje begint last van zijn leeftijd te krijgen.
Motorisch is hij nog prima, hij start ook bij kou
zonder mankeren. De rest van de auto laat het afweten,
het is versleten werk en moet vervangen worden.
Aangezien ik de auto voor reparatie naar de garage
moet brengen, ik kan het niet zelf, loopt dit nogal
in de papieren. Ik heb er wel al in geïnvesteerd
maar het is telkens weer iets anders dat de kop
opsteekt. Niemand kan mij aangeven of het of wanneer
het ophoudt. Het lijkt een bodemloze put. Het kost
mij moeite om afscheid te nemen, de auto is motorisch
goed, daarom staat hij al enkele maanden stil. Om
de accu op peil te houden start ik hem regelmatig
en rij ik er binnen een straal van 10 kilometer
rond mijn huis mee rond. Als ik niet meer verder
kan, kan ik naar huis lopen. Ik kan mij geen andere
auto permitteren. Hoewel goed opgeleid (HBO) en
ruime leidinggevende ervaring te oud of te nuchter
voor een vervolg in mijn carrière? Ik mag
en wil nog minstens 16 jaar werken, maar voor mij
een ander en tot mijn verbazing telkens weer een
man, vaak van ongeveer dezelfde leeftijd. Deze mannen
komen meestal met een recenter model, vaak een leasebak,
voorrijden. Als ik dadelijk bij een sollicitatiegesprek
zonder auto maar op de fiets aan kom zetten, kan
ik het waarschijnlijk helemaal schudden. Ik heb
door de jaren wel een zwak voor het merk Citroen
gekregen. Ik heb in vele modellen mogen rijden onder
andere in een Traction Avant, Snoek, HY-bus (golfplaten),
2CV, AX enz. Het is geen bewuste keuze geweest,
maar heeft ondertussen wel een voorkeur voor Citroen
doen ontstaan.
Onlangs
wilde ik een auto kopen. Ik slaagde niet bij Citroen,
omdat mijn wensen niet bij mijn budget pasten. Uiteindelijk
koos ik voor een gebruikte Daewoo Nexia, bij de
Daewoo-dealer. Ik wilde hoe dan ook mijn vrijheid
behouden. Om kort te zijn deze aankoop is uiteindelijk
niet doorgegaan. De auto past van geen kanten bij
mij.
Nuchter,
rustig en comfortabel. Geen poespas of show, gewoon
mijzelf. Mijn motto, elke dag weer opnieuw: Carpe
Diem. Voor mij dus toch weer een Citroen. Al moet
ik er nog wel een tijdje voor sparen. Misschien
wordt het een leasebak, je weet maar nooit, maar
dan wel van het merk Citroen.
MARJO
UITLEG
En
hier volgt de ultieme uitleg over auto's. Als eerste
erger ik mij aan mensen die in een Japanner/Koreaan
rijden. Dat zijn de zg. 'economische landverraders'.
Mensen, die liever de Europeaan werkloos thuis zien
en de Aziaten aan het werk houden. Voor mij absoluut
ontoelaatbaar (ook voor andere producten). Mensen
denken daar helemaal niet over na. Duitse auto's
zijn duur en bieden (te) weinig voor het geld. Opel
loopt qua techniek gewoon een paar jaar achter,
dus dat kan dubbel niet. De meest foute auto aller
tijden is de Golf. Franse auto's vertonen een betere
balans tussen prijs, ontwerp en uitrusting. Helaas
kiest de Franse regering voor een eigen economisch
beleid m.b.t. het financieringstekort, dus dat valt
voor mij ook af. Dan blijft er niet veel over. Gelukkig
maken de Italianen ook auto's en ik vind, dat qua
ontwerp, daar zeker de mooiste auto's wegkomen.
Ook hebben de Italianen vooruitstrevende (diesel)
techniek in huis en bieden zeker value for money.
Zelf rijd ik nu nog Fiat, maar de (zwarte) Alfa
Romeo is besteld.
HENK
HAMMINGA
RIDDERS
Heb
in 31 jaar ruim 2 miljoen km erop zitten door mijn
werk als servicetechnicus en ook in vele merken
lease auto's, maar voor mij is de vierwieler nog
altijd een stuk gereedschap om van A naar B te rijden.
Het merk heeft voor mij geen binding en rij nu als
zelfstandig ondernemer in een Xantia en een Mitsubishi-bus.
Doch opvallend is wel dat men vaak aan iemand kan
zien in welk merk die rijd, net als bij een relatie:
wie hoort bij wie? Altijd leuk en ook de rijstijl
die erbij hoort kennelijk, evenals de klederdracht.
Wel houd ik de vrachtwagens onderweg in de peiling
omdat deze altijd interessant zijn om te zien, evenals
de kentekenplaat. (Heb zelf BCDE-rijbewijs) en weet
dat deze keizers op de weg vaak door de Jan Modaalmentaliteit
kwalijk genomen worden, terwijl ze hiermee hun brood
en beleg mee trachten te verdienen! Een beetje meer
respect voor deze ridders is zeker op zijn plaats!
HANS
VRIENDJE
Na
het rubriekje van jullie krant van zaterdag 17 april
2004, moest ik wel reageren.
Ik
ben zo'n Alfa-gek en zoals het stukje van Brian
mag je wel zeggen een zeer sportieve rijdster. Wordt
vaak aangehouden door een persoon in blauw uniform
die wil weten wat voor persoon er in de auto zit.
Maar ik houd me wel zo veel mogelijk aan de regels
van het verkeer. Mijn auto is mijn vriendje. Ken
hem op mijn duimpje, voel of hoor als er iets mankeert.
Bandenspanning, oliepeil, uitlaat. Ik hoor het aan
het geluid of rijgedrag. Je begrijpt dat als ik
bij de garage kom, ze me erg eigenwijs vinden.
Wil
ook altijd meekijken wat er onder de motorkap zit.
Ik verwen mijn vriendje. Geef hem complimentjes
en geef altijd een aaitje bij het weggaan. En lach
als ik terugkom en hij staat er nog. Ik zie het
aan zijn kontje. Je ziet ik heb niet alleen de kleur
uitgekozen.
CAROLINE
WULP
NIKS
AAN
"Naaaa,
Frau Nijhof, was machen Sie nun schon wieder?"
Die uitroep was van de Duitse rij-instructeur tijdens
mijn 5e of 6e les, het kan ook de 7e of 8e zijn
geweest, en ik was mij van geen kwaad bewust. Maar
ik haalde het, voor Duitse begrippen met veel te
veel lessen, voor Nederlandse met te weinig. Maar
met die plaatsing in Duitsland kon ik het mij eindelijk
veroorloven, en was zelfs een tweede auto zonder
wegenbelasting en benzineaccijns te betalen. Maar
daar kwam niets van terecht; had ik al na het behalen
van het rijbewijs zo'n zuinig kusje gekregen als
nooit te voren en nooit meer daarna, we zouden binnen
afzienbare tijd terug gaan naar Nederland, "voor
die korte tijd koop ik geen auto erbij." En
- net toen ik bevoegd was een auto te besturen,
moest mijn echtgenoot veelvuldig op dienstreis,
en uiteraard ook op die dag dat ik met onze jongste
naar Münster naar een medisch specialist moest.
Ik overtrad de wet door het joch achter op de fiets
naar het station te vervoeren, waarvoor hij in dat
land met zijn 7 jaar al te oud was! Maar ik mocht
'Goldfinger', een goudkleurige Opel Rekord, wel
besturen op een zaterdag morgen. Mijn man had zijn
bevordering ietwat te uitbundig gevierd en met zijn
duffe kop zei hij dat we maar een eindje moesten
gaan rijden, kon ik aan die auto wennen. Met onze
eerste, nieuwe auto, ook een Opel Rekord, 'taubenblau
metallic', helemaal met zorg uit de catalogus uitgezocht
en de levering ervan uitvoerig met de dealer besproken,
was manlief al na drie maanden achter op een Mercedes
gebotst. Die had het achterlicht kapot en de Opel
de lamp voor en een flinke deuk in het spatbord.
Het fijne is er vanaf, zei hij, en de dealer wist
iemand die 'den Unfallwagen' wel wilde hebben, en
- hij had nog een showroom model, direct leverbaar.
Dat was dus 'Goldfinger'. Mijn schoonvader mopperde
nog, waarom we geen Mercedes hadden gekocht. Zijn
schoonvader had namelijk een Opel Kaptein gehad,
vandaar, wat betreft zowel klein- als ook schoonzoon.
Voorts moest ik maar oefenen als we een weekend
naar Nederland gingen. Dat was dus meestal op een
zaterdag- of zondagmorgen vroeg, als er weinig verkeer
was. Ik reed dan tot aan de grens, tot we op een
zondag beiden vonden, dat ik ook eens in Nederland
moest rijden. Eigenlijk was die auto net een nummertje
te groot voor mijn 1.50 m lichaamslengte, maar het
was wel plezieriger die te besturen en schakelen
etc. dan die afgejakkerde Kadett waarin ik les had
gehad. In het stadsverkeer reed ik beter, vond ik
het ook plezieriger rijden, waarschijnlijk omdat
het tempo minder hoog is en er meer tijd is om op
alle situaties te reageren. Maar vermoeiend is het
wel, althans voor mij, en buiten de bebouwde kom
kreeg ik al gauw de kriebels, was altijd bang om
toch iets over het hoofd te zien, net op het moment
dat ik me zou ontspannen. Op 20 juni 1980, de 60e
verjaardag van mijn schoonmoeder heb ik Goldfinger
voor het laatst bestuurd. Zijn opvolger werd een
Opel Kadett, taubenblau, net als de kleur van mijn
ogen, in feite bemoei ik mij niet met de aankoop
van een auto, dus ook niet met het bepalen van de
kleur, wil alleen gekend worden in de financiële
gang van zaken, maar ga wel mee naar de verkopende
partij. Want, er werd ooit over mijn hoofd met een
oom gediscussieerd over de aanschaf en financiering
van een andere auto, en daar was ik zeer woedend
over en heb dat ook kenbaar gemaakt. "Je was
er toch bij?" "Jaaa-aaa, maar jullie hadden
die auto al op het oog en dáár wist
ik niks van, en jullie begonnen zo van de ene minuut
op de andere erover te spreken." Die zat en
werd nooit meer vergeten. Toen de erfenis van mijn
vader werd uitbetaald waren we ook net aan een andere
auto toe, en ik kocht een naaimachine, helemaal
voor mijzelf. Want dat delen van een auto, dat valt
mijn man toch altijd nog zwaar. Moet-ie altijd weer
de stoel en de spiegels verstellen. Valt ook niet
mee, als men jarenlang geheel en alleen over zo'n
vervoermiddel kon beschikken, ook al was het alleen
maar een VW-Kever, die startte altijd, ook met 20
º vorst in de Zwitserse bergen. Ondanks alle
goede zorgen kwam er een eind aan het witte er läuft
und läuft und läuft kevertje en werd -
uit financiële nood geboren - opgevolgd door
een rode VW van een model dat maar kort in de handel
was en nog korter in ons bezit, volgens mijn man
lag hij slecht op de weg en in de bochten nog slechter.
Toen werd een groene Renault TS ons vervoermiddel,
daarna nog een dito jonger broertje of zusje daarvan.
Tot mijn grote verbazing en opluchting voelde ik
mij na een rit naar Zwitserland niet meer zo geradbraakt
als dat in die Volkswagen het geval was geweest.
De tweede Renault werd in Nederland verkocht, toen
in Duitsland die Opel was geleverd. Terug naar die
Kadett: terug in Nederland woonden we dichtbij een
ziekenhuis en ik zou - alweer - met de jongste zoon
naar het ziekenhuis, het leek erop dat hij blindedarmontsteking
had. Ik vond de afstand de moeite niet om een taxi
te bellen, achter op de fiets was in die situatie
toch iets te gortig. Dus ging ik alle handelingen
na om die auto uit de garage te krijgen en naar
dat ziekenhuis te rijden. Net toen ik de garagedeur
wilde openen kwam mijn man thuis, die in die dagen
met de bus naar zijn werk ging. "Ik heb vanmiddag
maar vrij genomen." Ik weet niet meer waarvoor,
maar wel dat ik zei: "Nou, dan moet je eerst
met je zoon naar het ziekenhuis rijden." Helaas,
die Kadett
had
een fabrieksfout, die door Adam Opel AG in Rüsselsheim
volledig werd vergoed. Hij deed het nog jaren goed,
toch werd op een dag vervangen door weer een Kadett,
deze keer donkerrood, en met gasinstallatie. Die
deed het jaren prima tegen goed onderhoud, tot Peugeot
adverteerde met een aantrekkelijke aanbieding voor
een model 205. Mijn man vond het om belastingtechnische
redenen tijd om dan ook maar een met grijs kenteken
en dieselmotor aan te schaffen. Ik vond alles best,
als het maar in het huishoudbudget paste. De levertijd
liep uit tot bijna een half jaar. Maar het was een
gouden greep, we waren daarmee net op Curaçao
aangekomen, toen begonnen al van diverse kanten
diverse mensen te vragen wanneer we weer terug gingen
naar Nederland, want ze wilden die auto wel graag
overnemen. Na drie jaar blijft die dus daar tegen
7000 gulden Antilliaans. De dag na aankomst in Nederland
gingen we naar de Peugeot-dealer om de bestelde
huurauto op te halen, en kochten ook direct weer
zo'n klein Peugeootje, iets donkerderblauw dan mijn
ogen, maar bij met een tweedehandsje heb je niet
zo veel keus, wel veel plezier, zowel in rijgenot
als ook in de portemonnee, al 6 jaar lang, want
in die stond hij het grootste deel van het jaar
in de garage, omdat zijn houder en bestuurder telkens
weer maanden van huis was voor zijn werk. Het moest
wel zo zijn. Mijn schoonzus had wel een eigen auto
en botste bij de eerste gladheid in de herfst tegen
een boom en reed ook jaren niet meer zelf. Ik vind
er eigenlijk ook niets aan, zei ze een keer tegen
mij. Dat was het! Ik ook niet, dacht ik ineens.
Het is wel handig, als men een keer ergens heen
moet en het slecht weer is of het openbaar vervoer
vergt te veel tijd. Maar ik heb dit jaar weer een
Voordeel-urenkaart van de NS gekocht en twee keer
meegedaan aan een telefonische enquête t.b.v.
Connexxion. Met die laatste staat men ook wel eens
in de file, maar, of in bus, trein of tram, ik kan
ontspannen naar buiten kijken, zonder ergens op
hoeven te letten, hooguit op tas en portemonnee,
tijdens langere reizen kan ik lekker lezen of zelfs
breien, als er genoeg ruimte is. Het is ook de enige
subsidie waar ik van kan genieten, en van mij krijgen
ze 'geen cent te veel' in de schatkist, u weet wel,
dat kwartje van Kok bijvoorbeeld.
HEIDI
NIJHOF-MÜHLEMANN
ONZIN
Mijn
auto brengt mij op de plaats van bestemming. Niet
meer. Ik wil dat hij betrouwbaar is, doet wat ik
verlang. Ziet er netjes uit, met de juiste kleur!En
voor de rest maakt het me niet uit. Mooie velgen,
spoilers en nog meer van die onzin is aan mij niet
besteed.
VANESSA
OLLEFERS
XAVIERA
Leuk
artikel, grotendeels mee eens. Ik zal het niet hardop
zeggen, maar wel heel zacht: geschreven door een
vrouw. Om een Opel model te noemen naar de 'happy
hooker' lijkt me toch wat te ver gaan. Hoewel de
dame nu in andere zaken zit, denk ik dat de heer
Peter Roos niet in een naar haar genoemde auto gezien
wil worden. Ja, ik ben een man, nee ik rij niet
in een Opel Zafira. Ik voel me dus niet aangesproken.
Groetjes.
EDGAR
LEF
Ja,
de auto maakt de man. Neem nu een Kia Sorento, echt
iets voor een man met een beetje lef in zijn donder,
brutaal en zelfverzekerd
K.G.F.
BABY
Mijn
auto, een Golf II 8 klepper GTI Wolfsburg Edition
uit '89 is alles voor mij. Ik noem hem altijd 'mijn
baby'. Standaard is-ie niet meer, maar mooi! Aubergine...
Edition sportinterieur... dikke wielen... snellere
nokkenas en nog zoveel meer. Als ze aan mijn auto
komen, komen ze aan mij. Iedereen weet dat mijn
auto en ik onafscheidelijk zijn en er daarom ook
over zou kunnen blijven vertellen. Maar niet alleen
over mijn eigen auto, hoor. Mijn interesse voor
auto's gaat aardig ver. Het is best gaaf om met
die mannen te kunnen meepraten!
CHANTAL
FOUT
Echt
wel hebben auto's met mannen en hun karakter te
maken! Het zijn asociale rijders die in een Volvo
of Saab rijden. Ze krijgen hun rijbewijs bij de
auto die ze gekocht hebben dus zijn ze niet bewuste
asociale rijgedrag maar bluffers die zonder gehinderd
te worden door enige kennis een dure auto kunnen
betalen en dat aan verder rijdend Nederland wil
laten zien. Nee, geef mij dan maar de 4-wheel-driveheren!
Niet die in een driedeling PC Hooftstraat pak denken
dat ze toch wel erg sportief bezig zijn maar meer
de mannen van, lekkerrr hoorrr ik kan alles overzien!
3-delig pak kan wel weer in de nieuwe Mini! Geweldig,
de mannen die het echt gemaakt hebben te zien sturen
in zo'n sportief bakkie, less is more in dit geval!
Heren in damesautootjes dragen meestal ook de tasjes
voor hun vrouwen dus daarover verder geen commentaar....
Volkswagenrijders hebben helemaal geen style of
smaak, Volkswagenrijders zijn net zoals mensen die
kleding bij C&A kopen, rijen van hetzelfde,
als er zoveel van is moet het wel goed zijn! Kortom
er is veel te genieten op de wegen! Files vind ik
een zaligheid aangezien ik dan stiekem mijn oordeel
kan vormen over iedere man in 'zijn' auto, terwijl
ik zelf ook in een hele foute auto rij. Maar het
gingen nu over mannen in hun auto's!
ALIE
HAGENAUW
LEKKER
Ik
heb heel veel met mijn auto. Het is een Opel Calibra.
Ik heb hem gekocht, omdat
ik
het een hele mooie auto vind en Opel rij ik al jaren.
En dat blijft een lekker merk om mee te rijden.
Dat het een snelle auto is, is toevallig maar wel
lekker als je wat vaker op de Duitse autobaan rijdt.
Ik weet hoe snel mijn auto is en ik weet ook van
mezelf wat ik kan.
VERA
KESHTA
