SALT LAKE CITY - De zege van Chris Witty op de olympische 1000 meter was opvallend. De 26-jarige inwoonster van Park City werd de afgelopen weken immers geplaagd door een zeer lichte vorm van Pfeiffer. En toch won 'de doodzieke patiënte' goud.

Chris Witty. (Foto: AP)

Met 1.13,83 had Witty op het ijs van de Utah Olympic Oval als eerste vrouw in de geschiedenis de kilometer afgelegd binnen 1,14-minuten. In het vervolg van de race kwam alleen de Duitse Völker met 1.13,96 nog enigszins in de buurt van het kersverse wereldrecord van Witty. De Amerikaanse reageerde verbijsterd op haar eigen tijd. "Met een plaats in de topvijf zou ik al ontzettend tevreden zijn geweest", aldus Witty, vier jaar geleden in Nagano nog winnares van olympisch zilver achter Marianne Timmer.

Vorige maand, bij de Wereldbeker in Heerenveen, werd Witty nog anoniem zestiende op de 1000 meter in 1.19,46. "Zo'n tijd reed ik in '96 al op conventionele schaatsen. Toen wist ik zeker dat er wat met me aan de hand was", vertelde ze. Een week later, vlak voor de WK-sprint in Hamar, kreeg ze van de Amerikaanse teamarts Eric Heiden de uitslag van de inmiddels uitgevoerde bloedtest: Pfeiffer. Ze liet de WK aan zich voorbij gaan. "Ik was eigenlijk best opgelucht, omdat ik daarvoor niet wist wat er met me aan de hand was. Dit was het eerste seizoen sinds jaren dat ik nog geen wedstrijd gewonnen had. Daar word je onzeker van. Ruim een maand voor het begin van de Spelen zit je natuurlijk niet te wachten op de mededeling dat je Pfeiffer hebt. Maar ik heb het omgedraaid. Begin december werd ik derde op de 1000 meter bij de Wereldbeker sprint in Salt Lake City. Ook toen had ik waarschijnlijk al Pfeiffer. Dus ik wist dat ik niet op voorhand de handdoek moest gooien."

Dat deed ze ook niet. Witty, door haar ex-trainer Gerard Kemkers 'een olympisch dier' genoemd, verscheen begin vorige week al aan de start van de olympische 500 meter.

De veertiende plaats was haar deel. "Twee dagen voor mijn eerste 500 meter kon ik van vermoeidheid nauwelijks trainen. Ook in de aanloop naar de 1000 meter heb ik een paar slechte dagen gehad. De warming-ups van alle anderen waren intensiever dan mijn trainingen. Het virus zit nog steeds in mijn bloed. Dat merk je soms. Maar behalve slechte dagen heb ik echter ook een paar goede dagen beleefd. Nou ja, een paar... Eentje eigenlijk."

zoek naar gerelateerde artikelen

di 19 februari 2002