De spelers van PSV gaan compleet uit hun dak. Na honderdtwintig minuten speeltijd zijn er maar liefst zestien strafschoppen nodig, voordat de Eindhovenaren tegen Feyenoord de halve finale in het Amstel Cup-toernooi veilig stellen. (Foto: Fotografie Rob de Jong)

EINDHOVEN - De succesvolle strafschoppenreeks in Spanje, twee weken geleden na het oefenduel met Hamburger SV, was al een aardige oefening. Als remedie tegen een hardnekkige Nederlandse kwaal had PSV die vastigheid gisteren hard nodig toen het er echt om ging. In de enerverende kwartfinale tegen Feyenoord kwamen er, na 120 minuten en twee doelpunten (1-1) maar liefst zestien strafschoppen aan te pas. Kort nadat Patrick Lodewijks tijdens het trainingskamp te horen had gekregen dat hij straks moet vertrekken, eiste de reservedoelman tegen HSV een hoofdrol op. Dat sportieve revanche een goede drijfveer is, bewees hij ditmaal opnieuw. Lodewijks stopte nu de inzet van Brett Emerton en stelde de halve finale veilig voor de club die volgend seizoen zijn club niet meer is.

De ontwikkelingen in Eindhoven en het eerste resultaat in 2002 rechtvaardigden de stelling dat PSV weer een serieuze strijder op drie fronten is. Maar het spel nog zo dicteren dat aan de heerschappij niet te tornen valt - zoals in de voorgaande jaren - is er nog niet bij. Een snelle voorsprong van Feyenoord, schitterend doelpunt Tomasson, had direct veel effect op de landskampioen. "De sleutel tot succes ligt in het positiespel", wist Erik Gerets en hij wees op de eerdere ontmoeting in De Kuip. PSV kwam op dat onderdeel beter uit de voeten, maar het betrof een competitieduel en met 0-0 namen beide partijen indertijd genoegen.

Gisteren echter moest er een beslissing geforceerd worden en vanaf die verrassende vijfde minuut ging PSV te haastig, en dus slordig voetballen. André Ooijer en Ernest Faber hadden het moeilijk in het centrum, waar Pierre van Hooijdonk en Jon-Dahl Tomasson een sterk en uitgekookt duo vormen. Zowel links (Shinji Ono) als rechts (Johan Elmander) kwam Feyenoord niet uit de verf, maar het koningskoppel - goed voor 27 van de 40 treffers - maakte veel goed en liet de dreiging sluimeren.

Waren de offensieve daden van Ono en Elmander gering, beiden maakten zich op het middenveld wel nuttig in de eendrachtige samenwerking met Kees van Wonderen en Paul Bosvelt. Ze hadden het (loop)vermogen en de scherpte om op elke bal te jagen. De inspeelpass werd er dikwijls uitgehaald, zodat 'de grote rondo' niet in werking kon worden gesteld en PSV snel koos voor de lange bal. Met genoegen zal Bert van Marwijk hebben gekeken naar Glenn Loovens, de 18-jarige debutant in de basis. In zo'n wedstrijd zo kalm blijven in de kopduels met Jan Vennegoor of Hesselink is een groot compliment waard.

Yuri Nikiforov liep al enige tijd warm en kwam uiteindelijk na de pauze in de ploeg. Faber had een gele kaart op zak. In de beginfase was hij aan rood ontsnapt omdat de overtreding op Van Hooijdonk nog betrekkelijk vroeg in de wedstrijd (19de minuut) werd gemaakt en Dick Jol coulant bleef in het 'hanengevecht' dat zeker in de beginfase voor onnodige irritaties zorgde, met name bij de heren internationals.

Feyenoord kon bogen op een hoge mate van effectiviteit. Los van de schitterende vrije trap van Patrick Paauwe in de 45ste minuut (paal) werd uit één kans het optimale rendement gehaald. Een groot verschil met PSV, dat zich na de ommekeer (55ste minuut) verscheidene kansen wist te scheppen en slechts één keer tot scoren kwam. Dat was een bijzonder moment voor Mateja Kezman, de dure reservespeler die wijselijk geen commentaar meer geeft op zijn huidige rol. Hij kwam in het veld voor de onzichtbare Georgi Gakhokidze en duwde meteen zijn lange tenen tegen de bal, op aangeven van Dennis Rommedahl. Het eerste doelpunt van de Joegoslaaf in twee maanden.

PSV keerde terug in de wedstrijd, die op basis van gelijkwaardigheid een enerverend vervolg kreeg. Gaandeweg legde de thuisclub meer gewicht in de schaal en kon er ook beter gecombineerd worden. Het gevaar Van Hooijdonk werd ingedamd, terwijl PSV gevaarlijker was via Rommedahl (2), Kezman en, in de slotminuut, Vennegoor of Hesselink (voorlangs)

Twee topteams in een verlenging; zelden valt er dan ook een beslissing, hoewel het spel redelijk open lag vanwege het verschoten kruit. In de bekerhistorie speelden PSV en Feyenoord al eens twee keer gelijk. Aanvankelijk kwam er nog een replay aan te pas, gewonnen door de Rotterdammers die daarna ook de eerste strafschoppenserie overleefden.

PSV gaf een wending aan die geschiedschrijving. Een fraaie, maar ook een zenuwslopende. Toen Leonardo II de tweede strafschop naast schoot, leek het pleit beslecht, maar Wilfred Bouma stuitte in de vijfde ronde op Edwin Zoetebier. Na de save van Lodewijks, benutte Rommedahl het tweede 'matchpoint' wel.

PSV - Feyenoord 1-1 (0-1). PSV wns 7-6. 5. Tomasson 0-1, 57. Kezman 1-1. Scheidsrechter: Jol. Toeschouwers: 24.500. Gele kaart: Bruggink, Faber (PSV), Emerton, Tomasson, Van Hooijdonk (Feyenoord).

PSV: Lodewijks; Bogelund, Faber (46. Nikiforov), Ooijer en Bouma; Rommedahl, Van Bommel, Vogel en Gakhokidze (57. Kezman); Vennegoor of Hesselink en Bruggink.

Feyenoord: Zoetebier; Emerton, Loovens, Paauwe en Rzasa; Elmander (81. Dos Santos), Bosvelt, Van Wonderen en Ono (66. Smolarek) (119. Kornejev); Van Hooijdonk en Tomasson.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 31 januari 2002