door Jan Ligthart WOOMERA - Asielzoekers in Australische opvangkampen grijpen naar steeds gruwelijkere middelen om hun eis kracht bij te zetten dat de procedures moeten worden bekort. Na het in brand steken van gebouwen, mishandelen van kamppersoneel, hongerstakingen en het dichtnaaien van hun eigen monden, dreigen nu 15 minderjarige asielzoekers met zelfmoord. De Australische regering geeft geen krimp.

Een asielzoeker In het Australische vluchtelingenkamp Woomera beklimt een hek met prikkeldraad. (Foto: REUTERS)

Toen minister voor Immigratiezaken Phil Ruddock in mei 2000 de officiële binnenkomst van de olympische fakkel in Australië bijwoonde, bereikte hem het nieuws dat asielzoekers in het opvangkamp in Woomera het personeel hadden overmeesterd en waren gevlucht. Gevraagd om een reactie bleek Ruddock ijskoud als de wind die om zijn oren gierde. "Relschoppers. Op die manier zullen ze nooit een visum krijgen."

Anderhalf jaar later is er weinig veranderd. Het aantal incidenten in Woomera is toegenomen evenals de media-aandacht voor de rellen. De regering-Howard heeft geen duimbreed toegegeven. Sterker, het asielbeleid is sinds augustus vorig jaar, toen mariniers het Noorse schip Tampa enterden omdat het met 400 vluchtelingen naar Australië dreigde te varen, alleen maar strenger geworden. Zelfmoorddreigementen en dichtgenaaide monden hebben daar niets aan veranderd.

Hoe vreemd die hardnekkige houding ook mag lijken, er zit logica in. Het beleid lijkt vruchten af te werpen. Sinds november arriveren er nauwelijks nog bootvluchtelingen. Daarnaast heeft de conservatieve premier Howard zijn verkiezingsoverwinning van afgelopen november geheel te danken aan de manier waarop hij de Tampa-crisis afhandelde. Zijn verkiezingsleus 'Wij bepalen wie het land binnenkomt en niemand anders' sprak boekdelen.

Demonstraties bij de diverse asielcentra zijn weliswaar luidruchtig, maar bepaald niet grootschalig. De bevolking heeft geen enkele moeite met het opsluiten van asielzoekers. Liefst negen op de tien Australiërs zijn het met dat beleid eens, zo bleek uit een enquête. Alleen al om die reden laat de oppositie nauwelijks van zich horen. Bovendien waren het de socialisten zelf die deze detentie-politiek, waarbij alle asielzoekers worden opgesloten totdat hun vluchtelingenstatus is bewezen, hebben geïntroduceerd.

In eigen land zijn er dus geen redenen voor de regering-Howard het huidige beleid om te gooien. Rest de internationale kritiek. Die snijdt hout als het gaat om de gevaarlijke retoriek die Howard en Ruddock bezigen als zij asielzoekers in één adem noemen met terroristen en criminelen.

Ook terecht is de kritiek op de eigenzinnige weg die Australië is ingeslagen, die volgens de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen, Ruud Lubbers, wereldwijd kan leiden tot 'the law of the jungle' ('het recht van de sterkste'). Maar aangezien Australië één van slechts tien landen is die consequent vluchtelingen opneemt uit VN-vluchtelingenkampen, weet John Howard dat die kritiek in de praktijk geen gevolgen zal hebben en hij voorlopig gewoon zijn eigen koers kan blijven varen.

zoek naar gerelateerde artikelen

di 29 januari 2002