AMSTERDAM - Sinds afgelopen zaterdag zijn alle 15 miljoen inwoners van Nederland van 6 jaar en ouder in het bezit van de afhaalcoupon voor de 'Eurokit'. Zo'n 93% van de Nederlanders, oftewel 14 miljoen mensen, gaat het setje ter waarde van 3, 88 daadwerkelijk ophalen, zo blijkt uit onderzoek.

Eurokit-coördinator Marcel Pruijt mocht geen enkele fout maken bij de megamailing.

"En omdat we een buffer nodig hebben bij de bedrijven en banken waar men de munten kan ophalen, hebben we zo'n 16,3 miljoen van deze eurosetjes geproduceerd", legt Marcel Pruijt, coördinator van het project 'Eurokit' uit. Inmiddels is bekend dat 97% van de Nederlanders de waardebon voor deze gratis set munten heeft ontvangen. Hoe heeft De Nederlandsche Bank deze grootste mailing die ooit in ons land is verstuurd en waarbij echt niets mis mag gaan, aangepakt?

De Nederlandsche Bank, die de uitvoerder is van alle wisselactiviteiten rond de invoering van de euro, heeft als speciale opdrachten van minister Zalm meegekregen om deze Eurokit te verspreiden, evenals de zogenaamde consumentenzakjes met voor Hfl.25 aan euromuntjes en de 'vuurwerkpakketten', de sets met rollen wisselgeld voor de winkeliers. Pruijt is alleen verantwoordelijk voor de aanmaak en verspreiding van de Eurokits, maar dat is gezien de eis dat de foutmarge bij de mailing en kits zelf 0% moet zijn, geen eenvoudige opgave.

Voor het adresseren van de 15 miljoen brieven is de Gemeentelijke Basis Administratie (GBA) gebruikt. Die wordt ook gebruikt door instanties als de fiscus en voor de verkiezingen. Er is eenmalig ontheffing verleend in het kader van de Wet op de Privacybescherming om de adressen ook voor deze gelegenheid te gebruiken.

"Dus we weten zeker dat elke inwoner van Nederland van 6 jaar en ouder die op 14 oktober jongstleden stond ingeschreven in een van de gemeenten, een afhaalcoupon krijgt. Normaal geldt voor hele grote mailings dat een foutmarge van ½ tot 1% acceptabel is. Maar De Nederlandsche Bank eiste dat er geen enkele fout zou worden gemaakt", legt Pruijt uit.

Op alle afhaalcoupons is een speciaal voor dit doel ontwikkelde tweedimensionale adrescode afgedrukt, een vierkantje met daarin kleine zwarte blokjes en onbedrukte vlakjes vlak bij het adres. Daaraan kan een computerleesmachine alle adresgegevens ontlenen. Na het drukken zijn alle gesloten enveloppen door een speciaal voor dit traject ontwikkelde machine gegaan om alle coupons nog eens extra te controleren.

"Daarop bleek volgens de database dat er in totaal zo'n 30.000 fout waren gegaan. Voor een normale mailing zou dat ruim binnen de verwachte foutmarge zijn gebleven, maar voor ons 30.000 te veel. Dus alle foute coupons zijn weer vernietigd, de adressen voor wie geen coupon in een envelop zat, weer opnieuw aangemaakt en die hele serie is opnieuw door die leesmachine gegaan. Toen bleek dat er nog steeds 150 niet in orde waren, waarna voor dat aantal hetzelfde procedé werd gevolgd. Uiteindelijk bleken er zeven niet in orde en bij een laatste controlole slechts één. En ook voor die laatste Nederlander is er uiteindelijk de zekerheid dat hij of zij een Eurokit kan ophalen."

"Wie die laatste Nederlander was? Ik weet het niet", lacht logistiek-deskundige Pruijt. "De accountant die het hele proces nauwkerig heeft gecontroleerd, zei bij dat laatste foute adres: ik wil niet eens weten wie 't was." "We hebben ervoor gekozen om niet te proberen de brieven voor overleden Nederlanders eruit te vissen", verklaart Pruijt. "Er is een grote groep Nederlanders die vindt: ben je net één dag dood en ben je al meteen uit het systeem gewist. En een andere groep die het juist een schande vindt dat de overheid nog brieven stuurt aan mensen die zijn overleden. Dus je kan het toch nooit goed doen. Wie een seintje geeft dat er een coupon aan een overledene is gestuurd, krijgt van ons keurig een brief waarin we uitleggen waarom dat is gebeurd."

Pruijt was ook verantwoordelijk voor de verspreiding van de 16,3 miljoen setjes munten, 2,5 miljoen meer dan er afhaalcoupons worden verstuurd. In samenwerking met onder andere de landelijke Rabo-organisatie is nagedacht over hoeveel setjes naar welke lokaties zouden moeten worden verspreid. Daarbij is uitgegaan van, zoals Pruijt het omschrijft, de economische loop van mensen, niet de regionale loop.

"Mensen doen ook niet alle boodschappen in hun eigen dorp. Anders had elk dorp nog wel een supermarkt of compleet winkelaanbod. Mensen gaan naar grotere kernen of naar de grote steden. We verwachten dat ze daar ook hun Eurokits ophalen. "

zoek naar gerelateerde artikelen

di 11 december 2001