AMSTERDAM - Als Nelissen uit alle macht iemand op macrobiotische wijze probeert te helpen, kan hem achteraf niet verweten worden dat het niet heeft geholpen. Zo verwoordde een getuige het gisteren tijdens de rechtszaak tegen de macrobioot. Het openbaar ministerie houdt hem verantwoordelijk voor de dood van twee patiënten. Nelissen (53) zou hen hebben weggehouden van de reguliere zorg.

Nelissen .."voeding kan genezen''..

De getuige vergeleek het met een arts die een borst van een vrouw met borstkanker amputeert. "Hem wordt ook geen verwijt gemaakt als de patiënt later toch overlijdt", aldus de getuige, een patiënt van Nelissen.

De vraag die centraal staat is niet of de behandeling van Nelissen de patiënten hielp, maar of hij hen afhield van een reguliere behandeling waar beide vrouwen baat bij zouden hebben gehad. Die beschuldiging uitten nabestaanden in hun verklaringen.

Een van de vrouwen is José Krijnen, de ex-vrouw van Roel van Duijn. De politicus beschreef de laatste levensjaren van Krijnen in het dagblad Trouw. Dit leidde tot het strafrechtelijk onderzoek naar Nelissen, voorzitter van het zogeheten Kushi Instituut in Amsterdam.

Krijnen leed aan baarmoederhalskanker en wendde zich daarmee begin jaren negentig tot Nelissen. Volgens Van Duijn raadde Nelissen haar een operatie af, maar de macrobioot ontkent dit. Nelissen stelt dat hij Krijnen heeft gezegd dat zij zich onmiddellijk moest laten onderzoeken door een gynaecoloog, maar koos de vrouw zelf voor een macrobiotische aanpak. "Ze wilde absoluut geen medische behandeling", aldus Nelissen.

Een paar jaar later liet Krijnen zich alsnog behandelen door een reguliere arts. Genezing zat er toen niet meer in. Krijnen overleed op 15 augustus 1998. Zij was toen inmiddels gescheiden van Van Duijn. Nelissen verwijt de politicus dat hij zijn vrouw niet steunde in haar keuze voor de alternatieve behandeling. "Door de twist die zij hier thuis over hadden, kon de macrobiotiek nooit een oplossing voor haar zijn", zei Nelissen gisteren.

Tijdens de rechtszaak kwam het beeld naar voren dat het afzien van een reguliere behandeling vooral de keuze van Krijnen was. Zowel Nelissen als Van Duijn konden haar niet van dit idee afbrengen. Van Duijn meent echter dat Nelissen hiertoe nooit een poging heeft ondernomen, terwijl hij wel de juiste invloed op zijn vrouw had. Beide mannen kwamen hierdoor als twee kemphanen tegenover elkaar te staan.

De tweede vrouw die in de tenlastelegging wordt genoemd leed aan borstkanker. Ook zij zag niets in een reguliere behandeling. Haar zus was aan borstkanker overleden, ondanks het doorlopen van de hele gebruikelijke behandeling. De macrobiotiek leek haar te helpen, maar later ging haar gezondheid sterk achteruit.

Volgens Nelissen adviseerde hij de vrouw een reguliere behandeling, maar ook haar man ontkent dit. Uiteindelijk kwam de tumor door de huid heen. De amputatie van beide borsten en een chemokuur boden toen geen uitkomst meer.

Nelissen zegt dat hij niet afwijzend tegen de reguliere gezondheidszorg staat. "Ik zeg altijd tegen mensen die bij mij aankloppen en kiezen voor macrobiotiek: blijf in overleg met je arts, vraag een tweede mening en vraag om uitstel van de behandeling als dat mogelijk is." Hij vindt dat het in Nederland ontbreekt aan coördinatie tussen de reguliere en alternatieve gezondheidszorg. "Ik meen dat voeding een genezende werking kan hebben. Daarmee ben ik voor artsen een kwakzalver."

Vandaag formuleert de officier van justitie haar eis.

zoek naar gerelateerde artikelen

di 11 december 2001