EINDHOVEN - Operatie geslaagd, patiënt overleden. 100 procent Oranje verschoot gisteren alsnog van kleur en heeft nog 0 procent kans op het WK. Natuurlijk, het Nederlands elftal voldeed aan zijn verplichtingen om er in ieder geval nog iets van te maken tegen Estland. Maar de van alle spanning ontdane wedstrijd, die daarmee dus eigenlijk al geen wedstrijd meer was, leverde een zege op die er helemaal niks meer toe deed. Nou valt het natuurlijk ook niet mee om te dansen op je eigen begrafenis. De 5-0 winst ging in een doodskist het Eindhovense stadion uit omdat Portugal de deur naar Japan en Korea officieel dichtgooide met een 1-3 zege bij Cyprus.

Louis van Gaal stuurde precies dezelfde elf het veld in als in Dublin. Dat was uiteraard niet voor niets: alle elf moesten ze de gelegenheid krijgen om zichzelf te revancheren. Misschien is zo'n wedstrijd wat dat betreft nog wel de ergste om ernaast gezet te worden: dan raak je het katterige gevoel van zijn leven niet meer kwijt. Aan de andere kant was het ook de moeilijkste wedstrijd om je voor op te laden. Wat je aanvankelijk wel terugzag bij onder anderen Phillip Cocu en Ruud van Nistelrooy, die moeite hadden om in hun spel te komen.

Opvallend was de open brief van Louis van Gaal aan de supporters. Het legioen diende de spelers niet af te schrijven. Want daarvoor hadden ze teveel talent, ambitie en trots. Volgens de coach wilde het elftal laten zien dat er uit de harde les van Dublin ook een positief effect was voortgekomen.

Het was een voorschot op krediet, maar eigenlijk was dat helemaal niet nodig. In het Philips-stadion werd pijnlijk duidelijk, dat de sportcultuur in Nederland verworden is tot een gênante polonaise met een hoog Thialf-gehalte. Waar de vraag diende te zijn, hoe de stemming in het stadion zou worden, werd vooraf duidelijk dat de slingers al waren opgehangen in de fraaie accommodatie van PSV. Met vlaggetjes, een hoempapa-orkest en een kinderlijk gezang werd al meteen het feestje in gang gezet.

Nou niet direct een prikkelende houding waar je als speler de kriebels van krijgt. Echte toppers moet het zelfs irriteren. Voetbal is in Nederland zo langzamerhand verworden tot een soort kermis, iets waar het feestvieren belangrijker is dan het succes. Een proces, dat zowel bij het Nederlands elftal als bij Ajax zijn beslag kreeg na de gloriejaren. Opeens moest heel intellectueel Nederland achter de kampioenen aan. En toen het sportief bergafwaarts ging, bleef de verrotte geur om de sport heen hangen.

Nou heeft het voetbal het daar zelf ook een beetje naar gemaakt. De commercie kwam binnen, de sponsors kochten hele vakken op. Een hapje, een drankje en dan na rust nog met één oog naar het voetbal kijken. Vandaar misschien, dat de echte, pure, gemeende beleving alleen nog in pisbakken te vinden is als Lansdowne Road.

Tekenend was, dat er in Eindhoven ook gelijk gefloten werd, als de bal een paar keer over de zijlijn ging, zoals in de beginfase en een groot deel na de rust nog wilde gebeuren. Dan is het allang geen ondersteuning meer vanaf de tribunes, zoals je die in traditielanden als Engeland, Ierland nog wel overal aan kunt treffen.

In Eindhoven ging het, zoals verwacht, met het telraam op schoot van start. Vooral Mark van Bommel toonde zich getergd. Na een helft voetballen stond het al 5-0. Een vrije trap van Zenden, twee keer Van Bommel, een kopbal van Cocu en een wereldactie van Van Bommel, die Ruud van Nistelrooy in stelling bracht, betekenden een handvol goals.

Na de pauze, toen het resultaat uit Cyprus bekend was maar niet publiekelijk werd gemaakt, mochten Hasselbaink en Makaay de guillotine overnemen van Van Nistelrooy en Overmars. De spits van Deportivo werd al snel geblesseerd vervangen door Pierre van Hooijdonk, maar de productie stokte en dat was in één opzicht maar goed ook. Want het triomfantelijke 'here we go' na elke treffer was nou niet bepaald een tekst waar in deze 'macabere' ambiance gedegen over nagedacht was.

Iets verderop was Youp van 't Hek trouwens allang blij dat al die idioten toch nog naar het Philips-stadion waren gegaan. Zaten ze tenminste niet bij hem in de schouwburg van Eindhoven. "Cor Boonstra moet de nieuwe bondscoach worden, dan weten we de uitslag tenminste van tevoren al", zei hij in de aanloop naar het treurspel. Zonder de voormalige Philips-kopman moest hij zich gisteravond dus nog behelpen met een tv-toestel.

Niettemin gaat de doodsstrijd nog heel eventjes door. Op 6 oktober komt in het Arnhemse Gelredome tegen Andorra een einde aan de lijdensweg. Dan wordt het misschien in meerdere opzichten een echte uitvaart. Met oprechte deelneming van het Nederlandse volk en echte voetballiefhebbers uit de hele wereld.

PS: Oranje hield van bloemen.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 6 september 2001