BRUSSEL - Onbewust strooide Robert Waseige extra zout in de wonden van het Nederlands elftal. Met gevoel voor realiteitsbesef noemde de Belgische bondscoach deze week zijn nationaal elftal zeker geen wereldploeg. "Om te kunnen vliegen, hebben we al onze pluimen nodig", concludeerde de oefenmeester uiterst nederig. Zonder branie, maar met een verdiende 2-0 zege op Schotland staan de bescheiden Belgen nu echter wel met één been in de eindronde van het WK in het mystieke Japan en Korea.

Volgende maand hebben de Rode Duivels in de moeilijke uitwedstrijd in Zagreb tegen Kroatië aan één punt voldoende voor het rechtstreekse ticket naar het Verre Oosten, terwijl bij verlies nog het vangnet van de barrages uitkomst kan bieden.

Waseige toonde zich gisteravond een coach die geleerd heeft van zijn fouten. Vorig jaar, na de uitschakeling op EURO 2000, durfde de aimabele trainer in de spiegel te kijken. In de beslissende poulewedstrijd tegen Turkije had het thuisland voldoende aan een gelijkspel, maar opgejuind door het publiek gingen de Belgen als blinde dwazen aanvallen, terwijl er juist meer defensieve zekerheid had moeten worden ingebouwd. Met een 0-2 nederlaag werd de doorgang naar de kwartfinales wreed verstoord. Een misrekening die Waseige openlijk erkende.

In zijn tweede cruciale wedstrijd als bondscoach legde Waseige gisteravond duidelijk de nadruk op de verdediging. Met een 4-5-1 systeem hield hij sober spelend steeds meer mannen achter de bal. Dit Belgisch elftal is een functionele ploeg, dat moet teren op organisatie en hard werken en daarentegen flair en inventiviteit mist. Waseige leerde leven met die gebreken en wist zijn ploeg op het goede moment op te laden voor deze cruciale interland.

Daarom kwam de kansloze 4-1 nederlaag in de oefenwedstrijd tegen Finland hem vorige maand niet eens zo slecht uit. Waar Nederland zich na de 0-2 zege in het oefenduel tegen Engeland al weer kampioen waanden, beseften de Belgen na de afstraffing in Helsinki dat er vooral hard gewerkt moest worden. Waseige verweet zijn team een gebrek aan agressiviteit, conditie en loopvermogen en legde daar de nadruk op tijdens de trainingscampagne naar dit cruciale duel.

Met degelijk voetbal, waar iedere speler heel taakbewust zijn opdracht vervulde, werd de 'Tartan Army' professioneel aan de kant gezet. Nooit liepen onze Zuiderburen achter de feiten aan, nooit raakten ze in paniek dat een gelijkspel een dikke streep door hun droom zou zetten. Straf verdedigend en strijdend voor iedere grasspriet vochten de Belgen voor hun droom.

Met het bijna volle Koning Boudewijn-stadion als 'Battlefield' en doedelzakken als achtergrondmuziek werd uiterst geconcentreerd aan de moeilijke opdracht begonnen. Zonder de geblesseerden Joost Valgaeren (Celtic) en Emile Mpenza (Schalke 04) toonde Waseige zelfs de moed om een 23-jarige debutant alleen in de aanval te positioneren. Wesley Sonck had de afgelopen weken zes doelpunten voor Racing Genk gemaakt en een man in vorm durfde de 62-jarige ervaren coach wel een kans te geven.

Nadat Sonck eerst per ongeluk een bal van Marc Wilmots van de juiste richting veranderde, stond hij na bijna een half uur aan de basis van de openingstreffer. Na een goede actie van de sterk spelende Johan Walem gaf de vinnige Sonck een prachtige assist op Nico van Kerkhoven die het buitenkansje benutte; 1-0.

De aartsconservatieve Schotse coach Craig Brown zou toen moeten gaan gokken, maar liet zijn elftal defensief spelen met de linies veel te ver uit elkaar. Doelman Geert de Vlieger van Willem II had dan ook een hele rustige avond. Terwijl bij de Belgen het vertrouwen zienderogen groeide en de spelers elkaar blindelings gingen vinden. In de afwerking toonde vooral Geert Verheyen zich ongelukkig. Schoot hij in het begin van de tweede helft net over, een kwartier voor tijd kopte de middenvelder van Club Brugge op de paal. Pas in blessuretijd kon de voorsprong door Bart Goor naar 2-0 worden vergroot, waardoor het afgetekende veldoverwicht ook in de uitslag tot uitdrukking kwam.

Zonder vedetten, maar met noeste werkers zegevierde het Belgische collectief. Slechts zes ploegen hebben sinds 1982 geen Mondiaal meer gemist. Brazilië, Argentinië, Duitsland, Spanje, Italië en België. En het zou vreemd zijn als de Rode Duivels zich nu niet voor zesde maal op rij kunnen kwalificeren voor het belangrijkste voetbaltoernooi. De tijd dat er lacherig om de voetbalkwaliteiten van onze zuiderburen werd gedaan is voorbij. Voorlopig moeten er in Nederland maar eventjes geen Belgenmoppen meer worden getapt.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 6 september 2001