De column van Richard Krajicek
Vluggertje op goede moment
LONDEN, vrijdag - In sneltreinvaart heb ik de derde ronde bereikt en dat komt goed uit. Morgen (vandaag, red.) heb ik eindelijk een rustdag en die komt goed van pas. Mijn fysiotherapeut Jan Naaktgeboren komt over en blijft tot zondag. Hij kan mijn linkerknie behandelen en dat geeft me toch onbewust extra zekerheid, hoewel ik er de afgelopen dagen geen last van heb ondervonden.Onder de omstandigheden, veel wind, heb ik tegen die Pescariu de zaak snel kunnen afmaken. Binnen kom ik eigenlijk het beste tot mijn recht. Dan zijn de condities altijd gelijk en kan ik werkelijk iemand van de baan blazen. Buiten ligt dat anders en heb je met onvoorspelbare factoren te maken.
Ik heb me niet overhaast om het karwei af te maken. Het leek of die jongen al blij was, dat hij de tweede ronde had bereikt. Althans die indruk maakte hij op mij. Mijn grote winst is geweest, dat ik voortdurend scherp bleef. Daardoor heb ik maar ruim een uur op de baan gestaan.
In het mannentennis gebeuren de laatste twee jaar de meest onwaarschijnlijke dingen. Vedetten vallen als rijpe appelen. Van de laatste negen Grand Slams heeft Pete Sampras er drie gewonnen. De overige, waaronder Wimbledon 1996 toen ik zelf won, gingen naar spelers die nog nooit een Grand Slam hadden gewonnen.
Aan de ene kant is dat een uitstekende ontwikkeling; aan de andere kant weten de toeschouwers niet meer waar ze aan toe zijn. Bovendien komen die af op supersterren als Agassi en Sampras. Als die steeds in een vroeg stadium verliezen, verliest de sport aan charme.
Ik kan me nog herinneren dat twee jaar geleden de kaartjes voor de finale op de zwarte markt slechts de helft opleverden van de gangbare prijs. Voor mij kon het niet beter en ook Nederlandse supporters waren erbij gebaat, maar het was anders geweest als één van ons tweeën, Washington of ik, tot het sterrendom had behoord.
De Wimbledon-bezoekers willen de vedetten van het gras zien. Daarom snapte ik niets waarom Moya zo hoog was geplaatst. Van Rios kan ik het me voorstellen. Hij is de nummer twee van de wereld en als hij erin gaat geloven kan hij Wimbledon met zijn spel een keer winnen. Maar het is een teken aan de wand, dat in de derde ronde de helft van de zestien geplaatste spelers al naar huis is.
Het vrouwentennis profiteert daarvan. Daar verloopt alles toch meer volgens plan en bereiken de besten vaak de kwartfinales of meer. Bovendien zorgen Anna Koernikova, met haar verschijning en tenniskwaliteiten, en de Williams-zussen, met hun fysieke manier van spelen, voor een breder platform, waarop het niet alleen maar om Martina Hingis gaat.
Bovendien vecht de groep oudgedienden als Graf, Seles en Sanchez keihard terug. Die generatiestrijd zorgt voor een vracht aan publiciteit. Bij de mannen dienen zich bijna te veel talenten aan, waardoor elk Grand-Slamevenement in een vroeg stadium van een aantal vedetten wordt beroofd. Het zij zo.
Ik zit er nog in, maar ik weet hoe dicht winnen en verliezen bij elkaar liggen.
Misschien hadden ze me beter niet kunnen plaatsen, want dat zegt tegenwoordig niet al te veel meer. Ik ga me opmaken voor de partij tegen Kiefer. Daar zal ik mijn handen aan vol hebben.
Richard Krajiceks eerste column
Richard Krajiceks tweede column
Richard Krajiceks vierde column
Richard Krajiceks vijfde column