Kristin Scott Thomas, koningin van Hollywood 'The English patient' door Henk ten Berge Kristin Scott Thomas is op het ogenblik de koningin van Hollywood. Het meeslepende romantische epos 'An English patient', waarin zij de elegante leading lady is, verwierf maar liefst twaalf Oscar-nominaties en Kristin zelf maakt grote kans uitgeroepen te worden tot beste actrice van het jaar. Het is het tweede indrukwekkende succes van de Engelse sinds haar sprankelende verschijning in 'Four weddings and a funeral'. Ze was dan ook in een opgetogen stemming tijdens onze lunch in het Londense Hyde Park Hotel. "Het maakt me vooral zo gelukkig omdat ik tegen m'n gewoonte in als een furie achter die rol aan gezeten heb. Ik ben niet zo fanatiek ambitieus. Drie jaar geleden las ik de roman van Michael Ondaatje toen ik ver van de bewoonde wereld, in een afgelegen oord in Roemenië, werkte aan 'Unforgettable Summer'. Of het nou kwam omdat ik me zielig voelde en heimwee had, het boek greep me zo geweldig dat ik niet meer los kwam en het nog twee keer achter elkaar uitlas. Je begrijpt wat er met me gebeurde toen ik hoorde dat het verfilmd zou worden. "Eerst werd ik afgewezen omdat de financiers me niet beroemd genoeg vonden. Maar daaraan leed toen ook de rest van de cast nog: Juliette Binoche en Willem Dafoe. Ik heb ze gebombardeerd met brieven en mocht uiteindelijk een auditie doen met Ralph Fiennes. Hij was als enige al gecast. Hij dankte zijn reputatie aan die kampcommandant uit 'Schindler's List'. Ralph hielp me heel ontspannen. Toen we eenmaal bezig waren voelde ik het boek tot leven komen en bleek dat ik me niet hysterisch had gedragen. 'An english patient' ís een bijzonder menselijk verhaal." Je speelt scènes die wedijveren met de klassieke liefdesduetten van beroemde Hollywood-paren. "Het vleit me zo als Ralph Fiennes en ik daarmee vergeleken worden. Mijn grote voorbeelden waren Greta Garbo en Katharine Hepburn. Toen ik Katharine had gezien in 'Guess who's coming to dinner' wist ik zeker dat ik actrice wilde worden." Een actrice die inmiddels de ster-status heeft. "Ik hou niet zo van die begrippen en van glamour en die poserende manier van leven. Van m'n beroep ben ik: Engelse actrice. Het maakt mij niet uit of een rol groot of klein is. Als die maar mooi is. Zodra ik me ster laat noemen of superfamous, kan ik geen kleine rolletjes meer spelen. Zo werkt dat in de filmindustrie. Je moet dan vechten om je karakter te beschermen. Je wordt zo op handen gedragen, dat de grootheidswaan bijna niet te ontlopen is. Men wordt er ook niet aardiger of collegialer van." "Toen ik met ster-status werkte aan 'Mission Impossible', hoefde ik bijna niks te doen.'t Was net spelen op het schoolplein. Alles werd voor me geregeld en uitgedacht. Ik had een souffleur in m'n oor. Ik maakte daar dus Tom Cruise mee. Die man is op zoveel manieren betrokken bij een productie en zo bezig met macht, dat-ie niemand de ruimte gunt om goed in de film te komen. Ik vind dat armoedig." "Mijn manier van werken vraagt karakter. Ik moest in 'The English patient' een heel mooie vrouw spelen. Dát was moeilijk. Het wordt altijd omgedraaid. De mensen denken dat het uitbeelden van een lelijke vrouw moeilijk is. Nee hoor. Daar kan eigenlijk niets verkeerd mee gaan. Mooi is veel moeilijker. Daar is moed voor nodig. Daarvoor moet je de schaamte voorbij zijn. Tijdens de wekenlange opnamen in de woestijn ben ik dat gevoel inderdaad gepasseerd." Publicatie = 20 februari 1997