Bloed en tranen op een zilveren schijfje 'Strange Days' Als al die voorspellingen van filmmakers voor het jaar 2000 nog uit moeten komen, dienen de wetenschappers wel wat haast te maken. In Kathryn Bigelows 'Strange Days' bevinden we ons aan de vooravond van dit spectaculaire eeuwfeest en kunnen we intussen met dezelfde brilletjes als in 'Lawnmowerman II' genieten van de zenuwachtige ervaringen van andere mensen. Dat is nog eens iets anders dan een film. Je zet de electronica op je hoofd en je waant je die inbreker die de politie achter zich aan heeft en net niét weet te ontsnappen in je wanhopige ren over de daken. Of je hebt sex met iemand die dat helemaal niet van je verwacht. Of je pleegt moorden waar je niet verdacht van worden. Kan allemaal! De diskettes met dergelijke gebeurtenissen zijn de drugs van de 21e eeuw en doen het goed op de zwarte markt. Lenny Nero (Ralph Fiennes) kan er in ieder geval een mooie illegale boterham mee verdienen. Maar Lenny heeft een probleem en dat is een ongelukkige liefde voor Faith (Juliette Lewis) die intussen het bijslaapje van een zware crimineel is geworden. Daardoor wordt Lenny onvoorzichtig vooral na het 'ervaren' van zijn oude collectie schijfjes met Faith en sleurt in die dadendrang ook privé-detective Mace (Angela Bassett) mee. In de sombere donkere wereld, die volgens Bigelow onze naaste toekomst is, moeten ze hun hachje weten te redden en onderwijl een einde maken aan alle slechteriken, maar vooral die ene. Een goeie science-fiction verkwanselt z'n dure screentijd niet aan technologische hoogstandjes en al te ingewikkeld plot. 'Strange Days' concentreert zich dan ook op het wereldbeeld dat geschetst moet worden, op de karakters die de hopeloosheid voorbij zijn en als zombies levensvreugd alleen nog ervaren als fossiele aanwezigheid. De film heeft een intrigerende kijk op doodsangst, op mechanisch plezier en op de verwording van de mensheid. Voor de rest is het een sprookje over geweld, want waar de film tegen predikt, daar plukt het zelf ook aardig de vruchten van. Het mooiste vermaak is immers: leed, pijn, huiver, bloed en wonden, niet alleen in de volgende eeuw maar ook in de onze. DvdH Première 9 mei 1996