Huiver in nullen en eentjes 'Lawnmowerman II' Het zal ons toch niet gebeuren dat we straks allemaal vreemde brilletjes opmoeten om nog van films te kunnen genieten. In ieder geval dromen ze in Hollywood nu al van de verfijning van virtual reality. Dat men de hersencellen door middel van elektroden direct kan prikkelen, zodat de ontvanger niet alleen meer consument is maar ook deel uit maakt van de gecomputeriseerde werkelijkheid. In de eerste 'Lawnmowerman' destijds met de intussen onbetaalbare Pierce Brosnan in de hoofdrol en met een duidelijke referentie naar Stephen Kings idee zagen we hoe een eenvoudige grasmaaimeneer Jobe tot superbrein werd gemaakt door middel van dit soort technieken. Hij werd daardoor meteen een verschrikkelijke dictator die talloze lijken op zijn conto nam. Nu is Jobe terug, want hij heeft het ongeluk aan het einde van het vorige deel tóch overleefd. En hij bouwt nu aan een chip waarmee de wereld vernietigd wordt en wij allemaal onderdeel gaan uitmaken van de gedigitaliseerde wereld. U en ik worden dan allemaal nullen en eentjes, en om dat te vermijden moet Jobe bevochten worden. Met een joystick in de hand in een speelautomatenhal zou het allemaal nog wel te genieten zijn, vooral als je in zo'n bewegend karretje mag zitten waarbij je al die razend knappe animaties waarbij je dwars door cyberspace schiet ook daadwerkelijk voelt. Maar in de bioscoop krijgt dit soort computergereutel intussen iets slaapverwekkends. Verhaal is er nauwelijks, acteurs zijn van een bedenkelijk allooi, de beelden moeten het doen en die houden ook niet over. 'Lawnmowerman II', ik zou er mijn videokoppen nog niet aan willen slijten. DvdH Première 9 mei 1996