Steeds later levert columnist Richard Gere zijn kopij in, steeds
ongeïnspireerder is zijn tekst. Kroegpraat is de basis van zijn
laatste artikel en als de feiten van zijn vrouwonvriendelijke verhaal
niet blijken te kloppen heeft zijn cheffin (en ex-echtgenote) er genoeg
van. Gere mag zijn bureau leegruimen. Zonder pardon? Een laatste kansje
krijgt hij, als hij kan aantonen dat zijn gewraakte column over een
weggelopen bruid niet geheel verzonnen blijkt te zijn. En dus reist
Gere op aanwijzing van zijn tipgever naar een plattelandsplaatsje, waar
dorpsschone Julia Roberts weldra voor het altaar zal staan. Voor de
vierde keer.
Oude liefde roest niet. Tussen Richard Gere en Julia
Robert blijkt het vuur ook negen jaar na 'Pretty Woman' nog te
smeulen.
Drie keer is ze er op het laatste moment tussenuit
geknepen. Waren het de orgelklanken, was het de smoking van haar drie
aanstaanden, waren het de stralende gezichten van de genodigden die
haar deden terugschrikken? Charmant en kwajongensachtig dringt reporter
Gere haar familie- en kennissenkring binnen, op zoek naar bouwstenen
voor zijn verhaal. Tot groeiende ergernis van de aanstaande bruid, die
vastbesloten is om dit keer ja te zeggen.
Ze zal haar zin
krijgen, maar anders dan ze zich had voorgesteld. Negen jaar na het
stormachtige succes van 'Pretty Woman' hebben Roberts en Gere een nieuw
sprookje gevonden en de vonk van toen blijkt nog niet gedoofd. Julia's
sprankelende lach en Gere's inmiddels grijzende ondeugendheid worden
optimaal benut in deze vlinderlichte romantische komedie, die ook
zonder voorgeschiedenis een bioscoophit zou zijn geworden. Runaway
Bride (ook ditmaal onder regie van
'Garry Marshall) is een geslaagde
opvolger van 'Pretty Woman' en, als we nog een vergelijking willen
maken, veel aardiger dan het recente
'Notting Hill'.
Eric
Koch