Daarbij gaat een kop koffie over haar kleren en als hij haar in zijn huis water en een handdoek aanbiedt, springen er vonken over. Kunnen hun zo verschillende werelden verenigd worden? Met de sprookjesachtige glimlach van Julia Roberts is veel mogelijk, weten de makers van 'Notting Hill'. Op haar charme en die van de volwassener geworden Hugh Grant kan regisseur Roger Michell vertrouwen als na een alleraardigst romantisch begin de ontwikkelingen hun sprankeling gaan verliezen.

Zoals bij 'Four weddings and a funeral', het vorige (uiterst succesvolle) project van producent Duncan Kenworthy en scenarist Richard Curtis gaan het potlood en het vlakgum van de schrijver door de gebeurtenissen heen schijnen. Ze zijn er opnieuw, de 'herkenbare' intellectuele, wat eigenzinnige en onhandige vrienden en familieleden en het komische intermezzo van Rowan Atkinson van indertijd is ditmaal uitgebreider in handen gelegd van Rhys Ifans als de gekke onderhuurder van Grant. Wie zich liet verwarmen door 'Four weddings and a funeral' wordt bij Notting Hill weer op zijn wenken bediend en de afstandelijker toeschouwer moet het doen met het aangename gezelschap van Hugh Grant en Julia Roberts.