03-02-2002
"Prinselijk paar moet grote persoonlijke offers brengen"

AMSTERDAM - Zowel burgemeester Cohen als dominee Ter Linden legde in zijn toespraak tot het nieuwe prinselijk paar grote nadruk op de persoonlijke offers die beide echtelieden zich moeten getroosten, getuige de volgende passages uit hun redes:

Cohen: U, bruidegom, bent eraan gewend dat uw leven ook altijd een publiek leven is. Voor u, bruid, is dat alles nog betrekkelijk nieuw, al hebt u in de afgelopen maanden een voorproefje gekregen van wat dat allemaal betekent. (...) Wij beseffen dat het huwelijk dat u vandaag sluit, met de vrouw die u daartoe hebt uitverkoren en die u heeft uitverkoren, van wezenlijk belang is om die voor u in uw positie zo precaire balans tussen het persoonlijke en het publieke leven te blijven vinden. De mate waarin u daarin slaagt is niet alleen voor uzelf, maar voor ons hele volk van betekenis. (...)

Bruid, graag richt ik mij een ogenblik in het bijzonder ook tot u. Ik ben mij er daarbij van bewust dat ik dadelijk bij hamerslag de voorwaarde creëer waardoor u zich niet alleen de prinses van uw prins kunt noemen, maar ook Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau en mevrouw Van Amsberg. Voor de oppervlakkige beschouwer is dat iets begeerlijks, iets uit sprookjes. Maar u hebt ervaren, dat die positie u ook pijnlijke beperkingen oplegt, ook vandaag.

Toen u een paar maanden geleden kennismaakte met Amsterdam, hebben wij u de Hollandsche Schouwburg laten zien, de plek waar joodse stadgenoten in de Tweede Wereldoorlog bijeen werden gebracht alvorens naar de kampen te worden afgevoerd. Voordat u de Hollandsche Schouwburg verliet, schreef u de woorden: "laat de eenentwintigste eeuw er een worden van vergeven ... maar vergeten mogen wij nooit." (...) Het past in de huidige tijd dat ook de echtgenote van de toekomstige koning de ruimte krijgt om haar vleugels uit te slaan, om zich naar eigen inzicht te blijven ontwikkelen, als een - zoals een ministeriële reclamecampagne het ooit formuleerde - "slimme meid die zich op haar toekomst voorbereidt".

De verbazend snelle manier waarop u zich onze taal heeft eigen gemaakt èn een plaats in ons midden hebt weten te verwerven, geven het vertrouwen dat u erin zult slagen taken te vinden die bij u en uw vele talenten passen en die u voldoening zullen schenken. Op hun beurt zullen uw nieuwe landgenoten u daartoe in staat moeten stellen; ik hoop en verwacht dat zij dat van harte zullen doen. (...)

Ik heb u leren kennen als twee blijmoedige mensen die het geluk over het feit dat u elkaar gevonden hebt, niet onder stoelen of banken steken. Vandaag straalt u de liefde uit, zoals die zo mooi in een aan de Argentijn Borges toegeschreven gedicht is verwoord: el amor da brillo a nuestros ojos, música a nuestros labios, saltos a nuestros pies; de liefde laat de ogen stralen, de lippen zingen en de voeten dansen. Geniet vandaag, straal, zing en dans! U gaat samen een nieuwe levensfase in en ik spreek de wens uit dat u daarin veel geluk ten deel zal vallen.

Volledige tekst van burgemeester Cohen

In Het gesproken woord geldt, legt dominee Ter Linden nog wat sterker de nadruk op de offers die beiden moeten brengen.

"Je zult toch, lieve Máxima, momenten hebben gekend dat je dacht: moet ik dit wel doen; met hem meegaan naar een land ver van het mijne, naar een vreemd land en een vreemd volk, met een andere geschiedenis, een andere identiteit, een andere cultuur? Een keuze die ook pijn zou meebrengen en van velen het nodige heeft gevraagd. Er moeten soms stemmen in je zijn opgegaan, die zeiden: 'Keer terug, mijn dochter...Keer terug naar je volk ...'

(...)Niet alleen Máxima moet hebben geaarzeld, Willem-Alexander óók. 'Want' - zo schrijft hij in zijn brief - 'kan en mag ik Máxima vragen het grootste deel van haar vrije en zelfstandige leven waaraan zij zoveel waarde hecht en waaraan zij zo hard gewerkt heeft, op te geven? Vanaf mijn vroegste herinneringen weet ik hoeveel het koningschap vraagt. Ja, dat het een offer is, een bijna onmenselijk offer, dat ik mijn toekomstige vrouw vraag te brengen. Zij trouwt niet alleen met mij, maar met een heel land...'

Maar tegelijk klinkt in je brief het besef door, dat als er iemand is, die je echt tot steun zou kunnen zijn dan is zij het wel: deze vrouw met haar vrolijke karakter en haar talenten, haar -zoals je zegt - brede visie en haar vermogen de dingen een beetje te relativeren.

Zoals jijzelf overigens op jouw beurt haar tot een grote steun bent, omdat je zo zichtbaar in haar gelooft en haar, zoals zij zelf zegt, met alle aandacht en zorg omringt, waardoor zij zich veilig bij je voelt en zichzelf kan zijn. Zichzelf zijn: voor jou betekent dat: met alle spontaniteit en levensplezier die haar eigen zijn.

Volledige tekst preek dominee Ter Linden