donderdag 8 februari 2001

Actieheld verdiept zich in vrouwenziel in komedie 'What women want'

Mel Gibson in nylons

door ERIC KOCH

LOS ANGELES - Als Mad Max stelde Mel Gibson onze toekomst veilig, een Oscar kreeg hij als Schotse vrijheidsstrijder in 'Braveheart' en recentelijk joeg de onverschrokken actieheld persoonlijk de Engelse bezetter het revolutionaire Amerika uit. In zijn nieuwe film loopt Gibson rond in nylons. Goed, lang draagt hij die netkousen niet, maar de metamorfose van de mannetjesputter is opmerkelijk genoeg. Zijn doel: doordringen in de psyche van vrouwen. Erg succesvol was die poging niet, lacht de populaire hoofdrolspeler van 'What women want'. "Ik snap nog steeds weinig van ze."

Mel Gibson: "we moeten niet proberen om de andere sekse helemaal te begrijpen. Juist die raadselachtigheid maakt 't allemaal interessant."

Een gemiste kans, want als reclameman Nick Marshall krijgt Gibson een gave waarvan veel mannen dromen: hij hoort wat vrouwen denken. Een schokkende ontdekking, nadat hij al twee schokken te verwerken had gekregen. Eerder die week kreeg zijn grote ego een deuk toen een verwachte promotie aan hem voorbij ging en een buitenstaander, een vrouw nog wel, als nieuwe chef van zijn afdeling wordt benoemd. Haar eerste opdracht aan haar staf: verdiep je in de psyche van de vrouw, degene die bij aankopen meestal de doorslag geeft. Na een paar flinke slokken uit de whiskyfles gaat Gibson aan de gang met parfum, eyeliner en nylonkousen. Aangeschoten glijdt hij uit en komt met een draaiende haardroger terecht in een volle badkuip. De schok blijkt onvoorziene gevolgen te hebben.

Als hij wordt gevonden door zijn huishoudster, altijd de voorkomendheid zelf, hoort hij verbijsterd wat ze werkelijk over hem denkt. Meer geestelijke klappen krijgt de macho te verwerken, voordat hij de voordelen gaat inzien van zijn ongevraagde gave. Met de informatie die hij uit het brein van zijn cheffin Helen Hunt opvist, weet hij haar vertrouwen te winnen en gaat uiteindelijk met haar ideeën aan de haal. Dat hij iets heeft geleerd van zijn uitstapjes in de vrouwelijke gedachtewereld om hem heen, wordt duidelijk als hij morele problemen met zijn overwinning blijkt te hebben. Niet in het minst omdat er iets moois tussen Gibson en Hunt is gegroeid.

Helen Hunt als de nieuwe cheffin van Mel Gibson in 'What women want'.

Met die conclusie grijpt regisseuse Nancy Meyers terug op de vervlogen romantiek van intelligent kibbelende paren als Katherine Hepburn en Spencer Tracy. Een knap dansje van Gibson in de stijl van Fred Astaire en Gene Kelly past daar in. Meyers weet haar buitenissige uitgangspunt anderhalf uur geloofwaardig te maken en kiest bijna nergens voor goedkope lolbroekerij. Een reeks glimlachjes en een paar hilarische momenten zorgen voor een plezierige komedie op basis van het eeuwigdurende onbegrip tussen de seksen.

Exact de reden waarom Gibson de nylons van regisseuse Meyers aannam. "Ik zag mijn vrouw regelmatig glimlachen toen ze het script las. Een goed teken, natuurlijk. Maar toen ze de film gezien had, bleek ze vooral onder de indruk van de omslag die 'What women want' in het laatste kwart maakt. De humor krijgt dan plotseling een serieuze ondertoon. Die combinatie sprak me aan."

Een pasklaar antwoord op de vraag uit de titel geeft 'What women want' natuurlijk niet. De film verkent de kloof tussen mannen en vrouwen, zegt Mel. "En ook de pogingen om die te overbruggen. Daar gaat het om in het leven. Moeite doen. Echt lukken zal 't nooit. Er zit kennelijk een ingebouwde stoorzender in onze geestelijke machinerie. Het beste is om dat gewoon vast te stellen, in plaats van de andere sekse helemaal proberen te begrijpen. Wees eerlijk: juist die raadselachtigheid maakt 't allemaal interessant."

Vrouwen kijken simpelweg anders tegen het leven aan, constateerde Gibson dagelijks op de set. "Ik had die film ongetwijfeld heel anders geregisseerd. Andere invalshoeken gekozen, aandacht besteed aan andere details. Maar ik vond die verschillen in aanpak heel interessant. Nancy gaf me altijd genoeg aanknopingspunten om me in haar visie te verplaatsen. Oh, dacht ik dan: zo had ik het nog niet gezien."

Mel Gibson kan horen wat vriendinnetje Marisa Tomei denkt in 'What women want'.

Dichter bij huis vond hij de charmante macho die hij moest spelen. "Ik ken dat soort mannen. Alleen al door hun zelfvertrouwen winden ze vrouwen om hun vinger. Ze hebben geld, kleden zich goed, roken dure sigaren. Mannen met een groot ego, dat ze op een vertederende manier weten te gebruiken. Ze zijn intelligent, maar zitten tot op zekere hoogte gevangen in hun eigen imago. Om in de sfeer te komen heb ik filmopnamen rond het roemruchte 'Rat Pack' bekeken: 'voorzitter' Frank Sinatra gold als de grootste versierder, maar hij vond zelf kompaan Dean Martin de 'cool'-ste. Ik bewonder hun stijl, maar ik zou zelf zo niet kunnen leven. Ik ben nooit zo'n Don Juan geweest", zegt de droom van vrouwen over de hele wereld.

Niettemin voelt hij zich in het gezelschap van vrouwen uitstekend op zijn gemak. "Bij 'What women want' was ik bijna een van de meiden", kijkt Gibson terug. "Tijdens de voorbesprekingen, de repetities en de opnamen spraken we over de motivatie van de personages. Wat willen vrouwen, wat zijn hun dromen? Hoe kijken ze tegen relaties aan, waar houden ze van en waar hebben ze een hekel aan? Voor mij als man heel verfrissend en leerzaam."

"'t Blijft niettemin moeilijk om een lijn aan te brengen", oppert Gibson. "Ieder individu is tenslotte anders." Hij grijnst. "In elk geval heb ik begrepen dat het goed was dat het verhaal ging over 'what women want'. Als we hadden gekozen om te laten zien wat mannen willen, was de film binnen vier minuten afgelopen geweest."