MAASTRICHT - Met een blauw gekleurde zonnebril verdreef hij alle donkere wolken. Na een stevige vloek en een verkwikkende douche kon Lance Armstrong weer een glimlach op zijn gelaat toveren. De sterkste benen van de Amstel Gold Race waren behoorden toe aan de Texaan, maar wederom was het niet voldoende voor de overwinning in Nederlands enige Wereldbekerwedstrijd. Na twee tweede plaatsen viel de Amerikaan ditmaal met de vierde plaats net naast het podium.

Lance Armstrong (rechts) leidt de dans met zijn drie medevluchters Boogerd, Bartoli en Ivanov. "Niet de beste renner, maar de beste ploeg heeft gewonnen", meende de Amerikaan na afloop. Hij eindigde als vierde.

Aan de Maasboulevard stonden bij de bus van US Postal meer handtekeningenjagers dan aan de achterzijde van het podium. Armstrong is ongekend populair. Vijf minuten na de finish neemt de drievoudig Tour-winnaar onverstoorbaar kalm de drukte rond zijn persoon op. Liefdevol knipoogt hij naar zijn vrouw Kirsten. Samen met zijn zoontje Luke en de jonge tweeling Grace Elisabeth en Isabelle Rose staat zij een twintigtal meters verderop te wachten. De Amstel Gold Race wordt door de Armstrongs 's avonds traditioneel afgesloten in huiselijke kring bij Eddy Merckx in Meise.

De fietsende wereldster vertoeft steeds meer in de high society. Tot zijn vriendenkring behoren onder meer president George W. Bush, filmster Robin Williams en basketballer Dennis Rodman. Die jetset projecteert zich op zijn eigen leven. Met een privé-vliegtuig was hij vanuit zijn woonplaats Gerona naar Milaan-Sanremo (44e), de Ronde van Vlaanderen (59e) en Luik-Bastenaken-Luik (65e) gevlogen. En zo zat hij na Vlaanderen al om kwart over zeven 's avonds 'back home' voor de haard.

"Het is teleurstellend om te verliezen, maar ik ben tevreden met mijn conditie", was gistermiddag zijn bescheiden balans. Bij Armstrong staat immers iedere wedstrijd in het teken van de Tour. Op de zwaarste berg van Nederland, de 900 meter lange en gemiddeld 11,5% steile Eyserbosweg, reageerde hij attent met de 42x15 op de demarrage van Michael Boogerd. Daarna toonde hij in de door Fassa Bortolo gedomineerde finale zijn krachten. "Lance en Sergei Ivanov waren de sterksten van de wedstrijd", constateerde ploegleider Johan Bruyneel. "Voor Lance was het parcours niet lastig genoeg. In de sprint wisten we dat hij de traagste zou zijn."

In de nacht van vrijdag op zaterdag leken zijn kansen nog verkeken door maagproblemen (lees: overgeven en diarree). Zaterdag probeerde Armstrong de laatste zestig kilometer van de finale te verkennen, maar helemaal uitgemergeld stapte hij reeds voor de 'streep' in de auto. Een bescheiden rijsttafel en een goede nachtrust brachten hem weer op de been. Na zijn tweede plaatsen achter Boogerd en Dekker in respectievelijk 1999 en 2001 strandde hij gisteren wederom met het zicht op de zege. De laureaat was ditmaal Michele Bartoli.

"Niet de beste renner, maar de beste ploeg heeft gewonnen", constateerde Armstrong. "Tjonge, wat reden die jongens van Fassa Bortolo aanvallend. Het was moeilijk om de wedstrijd te controleren. Ivanov bleef maar aanzetten. Ik moest wel reageren, anders had ik sowieso verloren. Ik had gehoopt dat de laatste berg wat zwaarder en steiler was. Dan had ik daar misschien een kloof kunnen slaan. Maar deze berg was beslist niet zo lastig als de Sint Pietersberg. Dat was jammer, want daar lag mijn enige mogelijkheid. Ik kan Michael niets verwijten. We zaten in dezelfde situatie, hadden met dezelfde Fassa-overmacht te maken en wilden allebei graag winnen. Meer zat er voor ons niet in."

Toch gaat Armstrong de Amstel Gold Race na zijn derde teleurstellende uitslag niet haten. "Daarvoor hou ik te veel van de Amstel. Ik hoef hier niet perse te winnen. Ik kom graag naar Limburg en wil hier altijd goed rijden. Dat stamt uit de tijd van het Wereldkampioenschap in Valkenburg in 1998. Toen realiseerde ik me dat dit een uniek stukje wielergrond is."

Ploegleider Bruyneel constateerde gistermiddag dat Armstrong momenteel ietsje beter is dan twaalf maanden geleden. Met slechts zeven wedstrijddagen zit hij naar eigen zeggen perfect op schema. "Ik heb nu vier Wereldbekerwedstrijden gereden. Dat ging me goed af, maar volgend seizoen ga ik het anders aanpakken. Ik heb wat meer uithouding nodig. Het is beter om een extra etappewedstrijd te rijden."

Na de Amstel Gold Race begint voor de karakterman uit Austin 'Part II' van het seizoen. De daadwerkelijke voorbereiding op de Tour de France gaat nu van start. Eind mei en eind juni zal hij andermaal alle bergritten in de Alpen en in de Pyreneeën verkennen. "Ik wacht eerst tot de sneeuw gesmolten is, want vorig jaar leek ik af en toe meer op een wintersporter dan op een wielrenner. Vervolgens rijd ik de Midi Libre en de Dauphiné Libéré. Die laatste etappewedstrijd rijd ik in de plaats van de Ronde van Zwitserland. Tussen Zwitserland en de Tour kun je hooguit een week thuis zijn. In die periode vind ik het echter belangrijk om bij mijn familie te zijn. Voor de Tour ben je tegenwoordig immers ook al vier weken van huis. Tegen zo'n lange periode ga ik steeds meer opzien."

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 29 april 2002