ANS - 'Vincere insieme' (samen winnen) luidt het credo van Mapei. In de 88e editie van Luik-Bastenaken-Luik werd er door de coureurs van de Italiaanse sterrenformatie weer eens samen gewonnen, maar waren er naast winnaar Paolo Bettini en runner-up Stefano Garzelli louter verliezers. Het slappe wedstrijdverloop en de saaie finale van de oudste klassieker maakten van de vooraf zo gevreesde 'slag om de Ardennen' een theekransje voor duurbetaalde wielrenners.

'Vincere insieme' (samen winnen) luidt het credo van Mapei.

In Wallonië stond de vierde Wereldbekerwedstrijd jarenlang borg voor bikkelharde gevechten, waar op de slopende heuvels ambities werden verpulverd en reputaties sneuvelden. Waarna steevast de sterkste renner als triomfator werd ingeluid. Van dat beeld bleef gistermiddag onder zomerse temperaturen weinig over. Voor de Côte de la Redoute reden plotseling dertien man weg, onder wie Geert Verheyen van de Rabobank en werd al snel duidelijk dat de slag gevallen was. Aan de voet van de fameuze scherprechter bedroeg het verschil met de achtervolgers al een minuut en kon ook Michael Boogerd een kruisteken maken. De kopman van de Rabobank had zich na alle kritiek op zijn impulsieve koerswijze in de Waalse Pijl voorgenomen om lang de kat uit de boom te kijken. Bovendien, zo dacht Boogerd, zou 'zijn' klassieker pas op La Redoute exploderen en bleven er nog genoeg heuvels over om eventuele achterstand goed te maken.

Een fatale denkfout van een gelouterd renner, die toch zou moeten weten dat elke wedstrijd begint bij de start en eindigt bij de finish. Ook Luik-Bastenaken-Luik.

Daarbij is het ronduit pijnlijk om te kijken naar een coureur die zijn pedalen moeiteloos rondmaalt, maar er maar niet in slaagt om zijn wereldvorm in klinkende prestaties om te zetten. Drie jaar geleden won de Hagenaar de Amstel Gold Race door in de sprint de afgematte Lance Armstrong te verslaan. Destijds kreeg Boogerd van de ploegleiding, die bij wijze van hoge uitzondering versterkt werd met manager Jan Raas, de stalorder om de laatste kilometers in het wiel van de Amerikaan te blijven zitten. Momenteel beschikt de Rabobank-kopman over de benen om de Gold Race opnieuw te winnen. Maar slaagt hij er niet in om het ontbrekende greintje geluk af te dwingen.

Terwijl Luik snel in zicht kwam, probeerden Boogerd en Verheyen, die op La Redoute werd gelost, de achtervolging te organiseren. Tevergeefs. De concurrentie was te versnipperd om van een georganiseerde jacht te kunnen spreken. Ploegleider Adri van Houwelingen: "Wij hebben het als enige geprobeerd, maar zagen al snel dat de koers beslist was. Natuurlijk was die plotselinge ontsnapping ook voor ons een verrassing, al denk ik niet dat Boogerd vandaag van hetzelfde niveau was als Bettini en Garzelli."

Een conclusie die werd gepareerd. "Ik voelde me super. Vorig jaar werd ik vijfde met mindere benen. Ik hoop het niet, maar misschien moet ik na mijn carrière wel concluderen dat ik in deze maand in de vorm van mijn leven ben geweest."

Hoewel de Rabobank met Verheyen en Boogerd voorin redelijk vertegenwoordigd was, bewees de ploeg zonder Erik Dekker en Maarten den Bakker tot de middelmaat te behoren. Met de Amstel Gold Race voor de deur een zorgwekkende conclusie. De kans is klein dat volgende week op de Maasboulevard een coureur in een oranje-shirt zal worden gehuldigd als de opvolger van Dekker. De ploeg mist daarvoor de stootkracht, het venijn en de overtuiging.

Bij het bolwerk Mapei liggen de kaarten geheel anders. Toen Giorgio Squinzi bij de ploegpresentatie in de winter zijn renners tegen het licht hield, filosofeerde hij hardop over twee klassieke zeges. Met Andrea Tafi in de Ronde van Vlaanderen en Bettini in Luik-Bastenaken-Luik werd Squinzi op zijn wenken bediend. Bovendien etaleerde Stefano Garzelli weer terug te zijn op het niveau van twee jaar geleden. In dat jaar won hij de Giro d'Italia.

Op zes kilometer van de aankomst begon voor beide Italianen de finale. Garzelli demarreerde, Bettini sloot aan en de rest was gezien. In dit gezelschap bevonden zich de verrassende namen van Massimo Codol en Matthias Kessler. Na de indrukwekkende tweede plaats van de Belg Tom Boonen (21) in Parijs-Roubaix beschikt ook Duitsland met Kessler over een jonge renner met toekomst. De 21-jarige coureur van Telekom crosste voor de tweede keer door de Ardennen en eindigde op een fraaie zesde plaats.

Op dat moment vielen Garzelli en Bettini elkaar al in de armen. Beide ploeggenoten waren er in de straten van Ans snel uit: doorrijden en sprinten om de zege. Een gevecht, dat door Bettini tot formaliteit werd gedegradeerd. En daarom een waardige afsluiting vormde van een gezapige dag op de voormalige slagvelden in de Ardennen.

Ans. Luik-Bastenaken-Luik, 4e wedstrijd wereldbeker.1. Bettini (Ita) 258,5 km in 6.39.44 (38,800 km/u), 2. Garzelli (Ita), 3. Basso (Ita) 0.15, 4. Celestino (Ita) 0.23, 5. Codol (Ita) 0.28, 6. Kessler (Dui) 0.35, 7. Van Petegem (Bel) 1.03, 8. Casagrande (Ita), 9. Rebellin (Ita), 10. Vinokoerov (Kaz), 11. Mancebo Perez (Spa), 12. Serrano Rodriguez (Spa), 13. Boogerd (Ned), 14. Kivilev (Kaz), 15. Bruylandts (Bel), 16. Merckx (Bel) 1.08, 17. Nicki Sörensen (Den) 1.14, 18. Aerts (Bel) 1.27, 19. Brochard (Fra), 20. Hincapie (VSt), 104. Boven 8.38, 109. Lotz 15.12, 120. Tankink 19.36.

Stand WB: 1. Museeuw (Bel) 170 punten, 2. Cipollini (Ita) 120, 3. Bettini 110, 4. Tafi (Ita) 109, 5. Van Petegem 89, 17. Hoffman 40, 29. Van Heeswijk 24, 34. Knaven 17, 45. Boogerd 13.

Stand WB ploegen: 1. Domo-Farm Frites 34 punten, 2. Mapei-Quick Step 27, 3. Lotto-Adecco 24. 8. Rabobank 12.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 22 april 2002