MEERBEKE - Afgeschreven en uitgespuugd trok Andrea Tafi zich op 3 januari van dit jaar voor de zoveelste keer op gang. Op zijn programma stonden minder koersen dan in 2001, maar door alle tegenslag van de afgelopen jaren was de motivatie bij de 35-jarige Toscaan extra groot. Via Australië en Maleisië belandde hij in West-Europa en begonnen de kasseien tussen Parijs en Roubaix langzaam te lonken. Nog één keer wilde Tafi het gevecht met deze meedogenloze stukken graniet in het noorden van Frankrijk aangaan. De Ronde van Vlaanderen zou als voorbereiding dienen. Met die intentie stond hij in Brugge aan het vertrek te lachen met Mario Cipollini, ook al zo'n coureur die aan een tweede jeugd is begonnen. Ruim zeven uur later zaten ze in een klaslokaal in Meerbeke gebroederlijk naast elkaar. De één omdat hij zijn leiderstrui in de Wereldbeker bekwaam had verdedigd. De ander omdat hij in Vlaanderens Mooiste het hele peloton weer eens op zijn horens had genomen.

Andrea Tafi (Foto: foto Cor Vos)

Nog niet zo lang geleden werd Tafi bestempeld als een domme renner met het tactisch inzicht van een blindengeleidehond. De coureur uit Toscane kon alleen maar buffelen totdat hij erbij neer viel. Die kritiek is inmiddels verstomd. De afgelopen jaren beukte Tafi een prachtige erelijst bij elkaar op een manier die altijd tot de verbeelding sprak. Het oermens is geen uitgekookte prijzenkaper, geen linkmichel maar een sloophamer die er net zolang op losbeukt totdat iedereen is platgewalst.

Hetgeen in de finale van de Ronde van Vlaanderen weer eens duidelijk werd. De kasseien, de heuvels, het Vlaams blok Museeuw en de torenhoge favoriet Peter van Petegem konden Tafi niet imponeren. Dankzij de aanwezigheid van ploeggenoot Daniele Nardello zette ploegleider Serge Parsani op 25 kilometer het hek open en kon de finale beginnen. Op dat moment had Michele Bartoli zichzelf in de achtervolging op de groep van vijf favorieten al opgeblazen. De oud-winnaar (1996) miste op de kasseien voor de Taaienberg de slag toen vijf kanshebbers wegreden. George Hincapie, Gabriele Missaglia, Enrico Cassani, Rolf Sörensen en Tafi werden alleen nog ingelopen door Museeuw en Van Petegem, die op de Taaienberg explodeerden. Nardello presteerde het ongelooflijke door in zijn eentje naar de twee Vlaamse volkshelden te rijden, waarna de ontknoping van de Ronde van Vlaanderen kon beginnen.

Voor de Muur van Geraardsbergen testte Museeuw zichzelf en zijn concurrenten, maar werd hij door Van Petegem tot de orde geroepen. Op de Bosberg zette Museeuw nog één keer aan en was zijn verhaal ten einde. Ondertussen demarreerde Tafi en pareerde Van Petegem. De kopman van Lotto koos veel te nadrukkelijk voor de verdediging om in de sprint zijn slag te slaan. Daarbij speelde de wind op kop een grote rol, al kan Van Petegem zich onmogelijk achter alleen de weersomstandigheden verschuilen. Op vier kilometer van Meerbeke kwam Tafi echt los van de grond en keken de geslagenen elkaar wanhopig aan. Wie zou reageren, koos voor een vijfde plaats in de uitslag. Daar voelden beide Vlamingen zichzelf te groot voor. De triomftocht van de veteraan kon beginnen.

Twee jaar na zijn overwinning in Parijs-Tours keerde Andrea Tafi terug op het erepodium van een klassieker. Destijds was zelfs zijn eerste plaats in Tours niet voldoende voor de in zijn land zo eervolle selectie voor het WK in Plouay, zijn goede benen en opgekrikte moraal ten spijt. Twaalf maanden terug was Tafi door een overladen programma in zijn maand april al uitgepierd en werd hij na Parijs-Roubaix aan een ontsteking in zijn kuit geopereerd. "Door alle tegenslag had ik er niet meer op gerekend een klassieker te kunnen winnen. In Brugge had ik last van mijn maag en was ik benieuwd of ik zou uitrijden. Gelukkig was het vandaag mooi weer, was de aanloop tam en zat Nardello in de finale voorin. Daardoor kon ik mijn werk doen door keer op keer te demarreren. Nardello hielden wij voor de sprint achter de hand. Museeuw en Van Petegem werkten volgens mij samen, want ik kreeg geen centimeter ruimte. Totdat ik ook hun verzet had gebroken."

Waarna hij reikhalzend uitkeek naar zondag, als hij in Parijs-Roubaix opnieuw de stenen uit de straat wil rijden. Vijfentwintig jaar geleden tekende Roger de Vleaminck voor deze historische dubbelslag. "Ik hoop dat het volgende week weer lekker droog weer is", keek Andrea Tafi vol ambitie vooruit. De kasseien kunnen hun borst natmaken.

Ronde van Vlaanderen: 1. Tafi (Ita) 264 km in 6.53.00 (38,354 km/u), 2. Museeuw (Bel) 0.21, 3. Van Petegem (Bel), 4. Hincapie (VSt), 5. Nardello (Ita), 6. Sörensen (Den) 1.12, 7. Cassani (Ita), 8. Missaglia (Ita) 1.14, 9. Cipollini (Ita) 2.37, 10. Zabel (Dui), 22. Knaven, 27. Hoffman, 49. Boven, 68. Pronk 10.13, 82. Kroon 15.25, 97. Van Dijk 16.42, 99. Vierhouten, 100. Van Heeswijk. Stand Wereldbeker: 1. Cipollini 120 punten, 2. Tafi 100, 3. Rodriguez 79, 4. Museeuw 70, 5. Van Petegem 61, 32. Lotz 7, 37. Knaven 4. Stand Wereldbeker ploegen: 1. Domo-Farm Frites 21 punten, 2. Mapei 12, 3. Lampre 12, 8. Rabobank 7.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 8 april 2002