MILAAN - De eerste wedstrijd in de halve finale van het UEFA-Cuptoernooi tegen Internazionale vond gisteravond op voor Feyenoord gewijde grond plaats. In San Siro immers won Feyenoord bijna 32 jaar geleden de Europa Cup voor landskampioenen door in de finale Celtic met 2-1 (beslissende treffer Ove Kindvall) te verslaan. Als eerste Nederlandse club schaarde Feyenoord zich toen onder de elite van het internationale voetbal. Voor oudere supporters was de reis naar San Siro dan ook een pelgrimage naar de plek, waar Feyenoord definitief de status van Europese topclub verwierf.
Voordat de zevenduizend Feyenoord-supporters de hen zo dierbare voetbaltempel opzochten, verpoosde een groot deel van hen voor het heiligdom van de katholieke Milanezen. De schitterende Dom in het hart van de stad en het niet minder indrukwekkende plein ervoor vormden het decor voor een Rotterdams voetbalfeest zonder wanklank. Pas later op de avond waren rondom het stadion enige schermutselingen.
Het 'Piazza del Duomo' leek gisteren ondanks de verfijnde architectuur wel een Rotterdams plein, zo overheersend was vanaf het middaguur het rood en wit. Op het moment dat voor het eerst het 'Hand in hand kameraden' over het plein schalde, hadden zich daar al zo'n duizend Feyenoorders verzameld.
Het lijflied van de Rotterdamse voetbaltrots zou daarna nog vele malen zorgen voor een zwerm verschrikt opvliegende duiven, die zoals het een typisch Italiaanse 'piazza' betaamt rijkelijk aanwezig waren. De Feyenoord-invasie werd vervolmaakt door Feyenoord-vlaggen op de Dom, waarvoor de eerste steen al in 1386 werd gelegd, en het ruiterstandbeeld van de voormalige koning Vittorio Emanuele, dat door de voetbalsupporters als een soort apenrots in gebruik was genomen. Het geloof in de eigen ploeg vierde hoogtij getuige de heuse balkonscène die werd nagespeeld. Vanaf het bordes van het 'Palazzo del Turismo' gaf een groep Feyenoorders tot groot enthousiasme van de massa op het plein een tot kampioensschaal getransformeerd dienblad door.
Het contrast tussen het luidruchtige voetbalfeest op het plein en de gewijde stilte binnenin de kathedraal kon niet groter zijn. Het merendeel van de supporters liet het hoogtepunt van gothische bouwkunst links liggen, maar sommigen zochten juist de steun van hogere krachten op. Een clubje Feyenoorders stak enthousiast kaarsjes op voor een goede afloop van de kraker tegen Inter, overigens zonder de benodigde tachtig eurocent in het bakje te doen.
Ondertussen poogde buiten een wagentje van de Milanese stadsreiniging het drinktempo van de Nederlandse gasten bij te houden, maar hoe driftig de veger ook over het plein cirkelde, op de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van lege bierblikjes stond geen rem.
Enkele oudere supporters keken vanaf een terras aandachtig naar de jolijt. "Ik was hier in 1970 als broekie van vijftien ook", aldus een 46-jarige supporter uit Kerkdriel. "Het was toen toch heel anders. Er waren meer echte voetbalsupporters en minder feestsupporters bij." Om daar ietwat tegenstrijdig aan toe te voegen: "Nooit zal ik vergeten hoe we toen op dit plein met de Celtic-supporters hebben gefeest."