OISTERWIJK - Eindelijk sloeg ze zaterdag de grote vis aan de haak. Mirjam Melchers is al enkele jaren één van de beste wielrensters ter wereld, maar haar erelijst vertoonde nog pijnlijk witte vlekken. Etappezeges, topklasseringen en sterke optredens in internationale kampioenschappen lieten echter over haar capaciteiten geen misverstand bestaan.

Mirjam Melchers

Met de zege in de Primavera Rosa, Milaan-Sanremo voor vrouwen, mag de renster van Farm Frites/Hartol zich nu ook echt één van de grote mevrouwen van het peloton noemen. "Gelukkig bestaat er nog gerechtigheid. Nu die eerste binnen is, volgen er meer."

Na een mislukt Italiaans avontuur keerde Mirjam Melchers deze winter terug naar het team van Leontien van Moorsel, jaren geleden al haar eerste ploeg. Niet zoals toen als het bescheiden, onervaren meisje dat alles nog moet leren, maar als topper van internationale allure. Het weerzien met Van Moorsel is voor Melchers nu al een openbaring. "Potverdorie, de ploeg heeft me zaterdag toch voor me op kop liggen beren... Leontien bracht me in een zetel naar de voet van de Poggio", blikt de 26-jarige renster nog in superlatieven terug op de voorlopig mooiste overwinning uit haar carrière. "We zijn echt een team en dat belooft wat voor de toekomst. Dit Farm Frites is hard op weg om de wereld te veroveren."

Waar ze verleden jaar geen blad voor de mond nam over haar doel om de wereldbeker te winnen, houdt ze zich nu echter op de vlakte. "Het wereldbekerklassement houd ik in mijn achterhoofd. Ik rijd om wedstrijden te winnen. Ik ben daarom blij dat Sanremo binnen is, want ik had nog nooit een wereldbekerwedstrijd kunnen winnen. En dan nu de Primavera, de mooiste van allemaal."

Omdat de leidster in de tussenstand om de Coupe du Monde, de Duitse Petra Rossner, in Sanremo niet in de punten reed, zag Melchers de kloof slinken tot 22 punten. "Het klassement zit nu iets méér in mijn achterhoofd", lacht ze. "Maar je moet niet continu iets na blijven jagen. Rossner heeft nu een steek laten vallen. Met de steun van de ploeg kan ik nog een heel eind komen."

En steun van de ploeg, daar ontbrak het vorig seizoen bij Acca Due O aan. "Dat was een tegenvaller. Het klikte niet. In Italië hebben ze een andere mentaliteit met andere gewoontes en ideeën. We waren daar niet op onze plaats." Het moet daarom extra veel voldoening geven dat ze zaterdag twee rensters van Acca Duo, Diana Ziliute en Chantal Beltman, in de sprint om de zege versloeg. "Op dat moment speelde dat niet mee. Ik rook de finish en de overwinning. Daar ging ik als een stier op af."

Daarmee hoopt Melchers een mentale barrière te hebben geslecht. Bergop doet ze voor vrijwel niemand onder en ook in de sprint staat ze haar mannetje. Meer succes kan dus niet uitblijven. Architect van de indrukwekkende opmars van Melchers is Jean-Paul van Poppel. De succesvolle sprinter van weleer is sinds een paar jaar de vriend van de Gendtse en hij bemoeit zich nadrukkelijk met de loopbaan van zijn geliefde. "De invloed van Jean-Paul is heel groot. Natuurlijk moet ik zelf fietsen, maar op het gebied van training en voorbereiding stippelt hij met mij de juiste weg uit."

Een sprintkanon zoals Van Poppel zal Melchers echter nooit worden, denkt ze. "Daarvoor ben ik te allround. En in de bergen word ik zelfs nog elk jaar sterker. Ik ben niet van plan me helemaal op het sprinten te richten. Ik voel namelijk dat er ook nog rek zit in de grote rondes. In de Tour en de Giro kan het dus de komende jaren nog leuk worden." Succes is verslavend.

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 27 maart 2002