AMSTERDAM - Linda de Mol kan voor haar programma Love Letters alleen maar dromen van zo'n aanzoek. De manier waarop SBS 6-ster Wendy van Dijk door popster Xander de Buisonjé ten huwelijk werd gevraagd, had ook een emotionele scène kunnen zijn voor een van de drie ziekenhuisseries die wij dit jaar op tv te zien krijgen. Want Xander deed zijn aanzoek, nadat hij bij een skiongeluk ternauwernood aan de dood was ontsnapt en in het ziekenhuis klaar lag voor een operatie. Voor het eerst vertellen WENDY en XANDER zelf het verhaal van deze bijzondere dag, waar een bijna-fataal ongeluk een mooi happy end kreeg.

"Ik wil altijd bij haar blijven", dacht XANDER DE BUISONJÉ vlak voor hij onder narcose werd gebracht na een ski-ongeluk waarbij hij zijn been brak. De ontroerde WENDY VAN DIJK zei onmiddellijk 'ja' op zijn aanzoek.

"We waren samen op wintersportvakantie in het Franse Faine" zegt XANDER DE BUISONJÉ, die ondanks het ongeluk wat hem daar overkwam, toch met veel plezier aan die dramatische dag terugdenkt. "Samen met mijn broer Mike en Wendy maakte ik een afdaling. Met grote snelheid ging ik naar beneden. Plotseling zag ik een skiklasje met kinderen voor me. Ik zou ongelukken maken als ik niet zou uitwijken. Met grote snelheid wilde ik erom heen, maar daarbij verloor ik mijn evenwicht. Ik ging over de kop en vloog in mijn gedachten secondenlang door de lucht om tegen een boom terecht te komen."

"Krimpend van de pijn lag ik minutenlang op de grond. Het bleek dat mijn voet haaks op mijn been stond. Ik kon niet meer opstaan. Ik riep om hulp!"

"Eindelijk - het leek zo lang te duren - skiede Wendy voorbij. Ze dacht eerst dat ik weer eens een grap maakte. Maar bij me gekomen, ontdekt ze dat ik echt een ongeluk had gehad. Ook mijn broer Mike was er snel bij."

"Ik werd naar het ziekenhuis vervoerd. Men gaf me meteen pijnstillers en men besloot na onderzoek mij meteen te opereren. Ik werd gereedgemaakt voor de operatie."

"Terwijl ik daar op die brancard lag, waarmee men mij naar de operatiekamer zou gaan rijden, dacht ik aan mijn beste vriend OLIVIER. Zes jaar geleden, op negentienjarige leeftijd, kwam hij bij zo'n zelfde ongeluk om het leven. Ik moest meteen aan hem denken toen ik op mijn beurt door de lucht vloog... Ik dacht: dit is het einde. Ik ga nu ook dood. Gelukkig viel het mee en nu lag ik op die operatietafel."

"Natuurlijk was ik heel emotioneel, mede door die herinnering aan Olivier. Wendy was bij me om me te steunen. We hielden elkaars handen vast. Ik had iets van: Ik wil altijd bij haar blijven. Dit is het moment om haar te zeggen hoeveel ik van haar hou en dat we altijd samen moeten blijven."

Wendy: "We schoten allebei vol. Natuurlijk was ik heel gelukkig dat het nog zo goed was afgelopen. Maar het had, wisten we, ook anders kunnen zijn. Xander zei toen: Wendy, ik besef nu dat ik net als Olivier ook had kunnen sterven. Daarom wil ik je nu iets vragen. Je kent me, ik ben geen type om het hele huis ineens vol te zetten met boeketten rode rozen of onze slaapkamer met honderden ballonnen te versieren, maar ik wil je nu wel vragen of je je verdere leven met mij wilt delen."

Xander zegt: "Op zo'n moment dringt het tot je door dat ook jouw leven ineens voorbij kan zijn en dat je van elke moment, van elke dag, moet kunnen genieten. In mijn geval dus samen met Wendy."

Wendy: "Ik was heel ontroerd. Ik was natuurlijk vreselijk geschrokken van dit ongeluk. En nu hij daar zo kwetsbaar lag, een paar minuten voor die operatie, wat toch een emotioneel moment was, moest ik bij hem zijn om hem te steunen. En toen stelde hij die vraag. Ja, dan vloeien er tranen. Bij hem, maar ook bij mij. En uiteraard zei ik meteen JA, want eigenlijk wisten we dat al die maanden al dat we samenwoonden: we zijn gewoon voor elkaar bestemd."

Met een gelukkige glimlach en stralende ogen werd Xander de operatiekamer binnengereden!

Wendy: "Ik wachtte tot hij na die operatie uit zijn narcose zou komen. Toen hij bijkwam was het eerste dat hij tegen met zei: Wendy, ik weet nog precies wat ik net heb gezegd en ik meen het allemaal."

"Ik dacht", glimlacht Xander, "dat ze misschien het idee had dat ik in een roes was door al die pijnstillers, maar ik wist PRECIES wat ik haar had gevraagd. Nog nooit zal iemand bij een operatie, denk ik, zo gelukkig zijn geweest als wij daar in dat Franse ziekenhuis."

Wendy's kussen verdoofden de napijnen. En Xander begon al heel snel met de revalidatie in Nederland.

Xander zegt: "Daar had ik nog een aparte verrassing voor haar bedacht."

Wendy: "Toen ik kort daarna op mijn verjaardag 's morgens opstond, voelde ik ineens iets aan een van mijn vingers. Het was een schitterende ring met allemaal diamantjes. Ik begreep er niets van!"

"Kijk eens, riep ik naar Xander, die nog in bed lag, en ik toonde hem de ring. Hoe kan dat nou? zei ik."

Xander: "Die ring had ik 's nachts toen zij sliep om haar vinger gedaan. Dat was nog een heel karwei! Wendy slaapt namelijk heel licht. Als ik maar even beweeg, wordt zij al wakker. Die nacht pakte ik dus heel voorzichtig haar hand om die ring heel langzaam aan haar vinger te schuiven."

"Het was donker en het ging nogal moeizaam. Ze leek wakker te schrikken. Snel pakte ik de ring weer, maar inderhaast liet ik hem in bed vallen. Ze sliep weer in. Maar ik was de ring kwijt. Ja, hij moest ergens in bed liggen, maar waar? In het donker zocht ik het bed af. Ten slotte vond ik hem op de tast. Ik dacht, ik moet het nu maar heel snel en drastisch doen, niet te voorzichtig, want dat maakt weinig meer uit. De kans dat zij wakker wordt is even groot."

"Ik deed nu de ring snel om. Ze bewoog zich een seconde, maar sliep verder en de volgende ochtend hoorde ik die kreet van verbazing van: Xander kijk nu eens!"

"Het duurde maar even voor bij haar het kwartje viel, maar ze was heel blij."

Wendy: "Zoiets romantisch had ik nog nooit meegemaakt in mijn leven. Dat is ook typisch Xander."

Al ruim twee jaar wonen zij nu samen en zijn ze gelukkig, een geluk dat nu in augustus zal uitmonden in een huwelijk in en rond Loosdrecht, waar zij wonen.

Wendy: "We wilden eerst een heel besloten huwelijk, ergens in het buitenland, maar dat kan ik onze oma's, die allebei in de negentig zijn, niet aandoen. Daarom maken wij er nu maar een heel groot feest van."

Xander: "Zoiets gebeurt, zo zien wij dat, ook maar eenmaal in je leven. We willen iets doen met boten over de plas. Het moet een hele happening worden.

En het is aandoenlijk om te zien hoe verliefd zij zijn.

"We hebben het de laatste tijd razend druk. Wendy met haar eerste filmrol in de productie Science Fiction, die voor een groot deel in België wordt opgenomen en ik met Volumia. Maar afgelopen nacht", zegt hij vanuit de locatie in Brugge, waar Wendy nu aan het draaien is, "ben ik toch na een concert in Drachten helemaal naar Brugge gereden om bij Wendy te slapen. Ze sliep al toen ik in het hotel arriveerde, maar we werden in elkaars armen wakker."

"Het is heel vermoeiend zo'n eerste film voor Wendy, zeker met al haar tv-werk erbij. Maar als ze ergens voor gaat, geeft ze zich helemaal. Men heeft mij nu ook gevraagd muzikaal mee te werken aan deze productie. Het is natuurlijk fantastisch dat we nu samen met dit project bezig kunnen zijn."

Samen voelen zij zich niet alleen heel happy, maar ook sterk. Zij steunen elkaar in lief en leed. Xander zijn Wendy, die voor het eerste voor de filmcamera staat, met alle spanningen en onzekerheden. En Wendy steunt Xander bij de toekomstplannen van VOLUMIA, die juist dezer dagen ter discussie staan. Xander wil er nog niet veel over kwijt als ik hem vraag of de geruchten waar zijn dat Volumia zal stoppen of in een andere samenstelling doorgaat.

"Na ons Ahoy'-concert op 6 april hebben wij een vergadering met elkaar", zegt hij. "Ons contract met BMG loopt binnenkort af en er zijn allerlei opties mogelijk. Sommigen van ons willen een solocarrière, ze willen een eigen leven opbouwen zonder Volumia. Ze zijn nu getrouwd en hebben kinderen. Dat zijn allemaal zaken waar we volgende maand over gaan praten. Ik gun iedereen zijn vrijheid en eventuele artistieke ontwikkeling met bijvoorbeeld een solocarrière."

Xander weet zelf nog niet hoe zijn verdere loopbaan er precies uit zal zien. Wel heeft hij het idee naast zijn carrière als popartiest zich ook te oriënteren op het gebied van produceren. Maar het allerbelangrijkste is hun liefde voor elkaar, die ondanks dat zij het allebei razend druk hebben, toch de stress en alle spanningen van twee topcarrières heeft kunnen doorstaan. Het heeft hen alleen maar nog dichter bij elkaar gebracht.

De tv-ster en de popartiest lijken een mooie toekomst tegemoet te gaan.

Xander: "Ik weet dat ik nu klaar ben voor een huwelijk. Het is iets waar je naar toe moet groeien en wat dat betreft kwam Wendy precies op tijd in mijn leven. Ik wist meteen dat zij de enige ware voor mij is."

En Wendy had een zelfde reactie: "Toen ik hem vermomd als Ushi met dat gekke brilletje en pruik interviewde, wist ik meteen: dit is de man voor mij en dat heb ik hem ook snel laten weten."

En nu - aan de vooravond van hun huwelijk - staan zij met hun carrière ook nog eens allebei aan de top. Begin volgende maand bestaat Volumia tien jaar wat men viert in Ahoy'. Wendy is nu regelmatig op de buis als Ushi en draait haar eerste speelfilm met muziek van Xander. En wie weet gaat zij die wel zelf met hem zingen...

zoek naar gerelateerde artikelen

za 23 maart 2002