MONTEGRANARO - De vergelijking tussen het heden en het verleden deed alle pijn vergeten. Voorbij de streep zocht Erik Dekker eventjes steun op de ranke schouders van Michael Boogerd. In de zware zesde rit van de Tirreno-Adriatico moest de Italiaanse oppositie andermaal buigen voor het Nederlandse tweetal. Ondanks een serieuze aanvalspoging bleef de leiderstrui stevig om de lendenen van Dekker. "Vroeger kwamen we hier met knikkende knieën, nu heeft iedereen angst voor ons", constateerde Boogerd tevreden, terwijl Dekker voor de derde opeenvolgende dag het podium beklom.

Leider Erik Dekker is tijdens de Tirreno-Adriatico in zijn nopjes met Michael Boogerd (rechts). (Foto: Cor Vos)

Vierentwintig uur eerder had Dekker zijn grootste opponent Danilo Di Luca op datzelfde podium eens aangesproken. "Je hebt me vandaag pijn gedaan, maar dat flik je me geen tweede keer", zei hij tegen de Italiaan. Di Luca lachte zuinigjes, maar weigerde zich op dat moment bij de nederlaag neer te leggen. Zeker nadat hij voorbij de streep zag hoe diep Dekker in zijn reserves had moeten tasten. Gisteren op weg naar Montegranaro wachtte de beste klimmer van deze Tirreno andermaal tot de ultieme finale voordat hij de strijd opzocht. Waar de Rabobank de hele dag de wedstrijd controleerde, wankelde de heerschappij eventjes op de slotklim, 3,5 kilometer van de streep.

Met Beat Zberg, Boogerd en Dekker op kop van het peloton was het wachten op demarrages. In dienst van zijn kopman Di Luca baande Alessandro Spezialetti de weg vrij voor de aanvallers. "Ik zag een Saeco-renner wegrijden en dacht meteen dat het Di Luca was", keek Dekker terug. "Daarom riep ik meteen 'ja' tegen Michael, maar meteen daarna kon ik 'nee' roepen toen ik zag dat het Di Luca niet was. Een halve seconde later zette echter ook Di Luca aan. We probeerden te reageren, maar op dat moment ontplofte ik. Ik moest passen, maar ook Michael had een moeilijk moment."

De vedettes Di Luca, Bettini en Figueras sloegen een gevaarlijke kloof van een kleine 100 meter. Ploegleider Theo de Rooij constateerde meteen dat het 'alle hens aan dek' was. Dit was het moment waarop Dekker deze rittenkoers alsnog zou kunnen verliezen. "Desondanks ben ik geen moment in paniek geraakt, maar heel koel gebleven", keek Dekker terug. "Gelukkig kwam Boogerd weer op gang en kon ik bij hem aanpikken."

In zijn tweede adem nam Boogerd op imponerende wijze de hele groep op sleeptouw. Achter hem vormde zich een lang lint en op twee kilometer van de streep had hij de kloof naar de drie Italianen overbrugd. "Op dat moment heb ik verschrikkelijk afgezien", gaf 'Boogie' later toe.

Alleen de latere ritwinnaar Franco Pellizotti en Rinaldo Nocentini kregen de vrijheid van de Hagenaar. Boogerd: "Het is schitterend dat we als ploeg op zo'n zwaar parcours de wedstrijd voor Dekker hebben gecontroleerd. Het is toch fantastisch dat we morgen (vandaag, red.) wellicht een tweede Nederlander aan de erelijst van de Tirreno kunnen toevoegen. Deze prestatie is ook een bewijs dat we als Rabo-collectief een van de sterkste van de wereld zijn."

Een dag eerder was de ploeg om de tafel gaan zitten. Het tactische plan in de rit naar Torricella Sicura was verre van perfect uitgevoerd. Vooral de broers Zberg lieten zich in de finale te ver terugzakken in het peloton. Op vijf kilometer voor de streep bleek Boogerd de enige steun voor Dekker te zijn. Gisteren reden Jan Boven, Marc Wauters en Karsten Kroon tot 30 kilometer van de kalklijn op kop van de groep. Daarna was het de taak aan Markus Zberg en Marc Lotz, terwijl Beat Zberg en Michael Boogerd in de laatste kilometers gas moesten geven.

Tevreden concludeerde Boogerd dat hij zich elke dag sterker voelt worden. Met het oog op de Waalse klassiekers, de Amstel Gold Race en vervolgens de Giro d'Italia probeert hij dit seizoen iets later te pieken. In deze Tirreno is de Hagenaar evenals Dekker reeds in grootse vorm. "In principe rijd ik iets makkelijker omhoog dan Erik. Daardoor kan ik me heel nuttig voor hem maken. Ik ben daarentegen nog niet in topconditie. Een paar keer diep gaan, is ideaal om de vorm aan te scherpen." Aan de Adriatische Zee moet Erik Dekker vandaag de leiderstrui kunnen verdedigen. De boulevard van de mistroostig ogende badplaats San Benedetto del Tronto is de laatste jaren het domein van de sprinters. In de 162 kilometer lange slotrit mag het sterke Rabo-collectief niet meer in problemen komen. En dan kan er in de Tirreno-Adriatico, zeventien jaar na Joop Zoetemelk, eindelijk weer eens Nederlandse wielergeschiedenis worden geschreven.

Montegranaro. Tirreno-Adriatico. Zesde etappe, Rapagnano - Montegranaro: 1. Pellizotti (Ita) 214 km in 6.01,36 (35,509 km/u), 2. Nocentini (Ita), 3. Bettini (Ita) 0.02, 4. Figueras (Ita), 5. Di Luca (Ita), 6. Freire Gomez (Spa).

Nederlanders: 14. Dekker, 30. Boogerd, 73. Tankink 3.22, 75. Lotz, 133. Boven 11.59, 159. Hoffman 17.30, 180. Kroon 17.30.

Algemeen klassement: 1. Dekker 24.10.46, 2. Di Luca 0.18, 3. Freire Gomez 0.20, 4. Ruslan Ivanov (Mol) 0.23, 5. Trentin (Ita) 0.24, 6. Bettini, 16. Boogerd 1.05, 71. Lotz 15.51, 88. Tankink 19.21, 114. Boven 26.31, 129. Kroon 30.32, 163. Hoffman 46.43.

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 20 maart 2002