SORRENTO - Moedeloos was hij er zeker niet van geworden. Het stak Erik Zabel enkel een beetje dat hij het team nog niet had kunnen belonen. De Telekom-kopman sprintte in februari naar drie tweede en vijf derde plaatsen, maar kon zijn armen niet ten hemel heffen. In de ultieme voorbereidingswedstrijd op Milaan-Sanremo werd de hatelijke nul naar de verleden tijd verwezen. Na een knappe sprintzege stond Zabel na de eerste rit in de Tirreno-Adriatico weer op de hoogste trede van het podium. Al was het met een traan en een lach.

Erik Zabel. (Foto: Cor Vos)

Voorbij de streep hoorde de Duitser dat zijn Italiaanse meesterknecht Gian-Matteo Fagnini bij een valpartij op zes kilometer van de streep zijn sleutelbeen had gebroken. Een zware aderlating voor Zabel, want Fagnini was de laatste drie jaar steevast de man die hem in de sprint op de Via Roma in Milaan-Sanremo naar de juiste positie manoeuvreerde. "Hij is altijd goud waard", roemde Zabel zijn ongelukkige 'piloot'. "Fagnini is een sleutelfiguur voor het team. Sinds januari train ik dagelijks met hem samen. Naar de grote wedstrijden leeft hij enorm toe en hij staat er dan ook altijd. Zeker voor de 'Primavera' is hij een hele grote ondersteuning voor de ploeg en in het bijzonder voor mij."

Met vier zeges en een tweede plaats in de afgelopen vijf jaar wordt Zabel in Italië ook wel 'Signor Sanremo' genoemd. In de eerste maand van dit seizoen bleef de bekroning voor zijn goede vorm uit. Waar hij vorig seizoen al vijf keer succesvol was in februari, stond hij nu met lege handen. En dat terwijl een zege van groot psychologisch belang is voor een renner in de aanloop naar zijn grote doel. "Toch bleef Erik de laatste week vrij relaxed", constateerde ploegleider Rudy Pevenage. "Natuurlijk stak het hem, maar tegenover de ploeg liet hij niets merken. Ook vanochtend niet bij de tactische bespreking. Hij zei nauwelijks een woord. Als er druk op de ketel stond, had hij iedereen wel op zijn plichten gewezen. Misschien is die rust ook wel zijn klasse."

In het glooiende landschap ten zuiden van de Vesuvius moest de Duitser passen toen Francesco Casagrande op 25 kilometer van de streep op de steile Sant'Agnello demarreerde. In zijn kielzog konden Paolo Bettini, Danilo Di Luca, Davide Rebellin en Michael Boogerd volgen en in de afdaling sloten nog zeven Italianen aan. De voorsprong van de twaalf liep op tot dertig seconden. "Maar in de laatste tien kilometer werd er weer typisch afwachtend Italiaans gereden", foeterde Boogerd. "Jammer, want ik had goede benen. Ik had geen reden om volle bak te rijden. Erik Dekker is hier onze man voor het klassement en hij zat niet mee. Daarom ben ik gaan linken in de hoop zo nog kans te maken op de ritzege."

Waar Telekom in eerste instantie de achtervolging op gang bracht, werkte in de laatste tien kilometer ook de sterke Fassa Bortolo-formatie mee om hun sprinter Fabio Baldato in stelling te brengen. Pas op 600 meter van de streep werd de kopgroep achterhaald en moest de geïsoleerde Zabel positie kiezen. Hij koos het wiel van wereldkampioen Oscar Freire voor wie ploegmaat Bettini de sprint aantrok. De Spanjaard kwam echter te vroeg op kop, waardoor Zabel ideaal gelanceerd werd. "De zege is natuurlijk mooi, als sprinter wil je immers succesvol zijn", concludeerde hij achter het podium. "Dat dit succes zo lang uitbleef, heb ik niet als dramatisch ervaren. Ik wist dat de vorm goed was en dat de eerste overwinning niet lang meer kon uitblijven."

Met de ritzege verstevigde hij ook zijn leidende positie in de UCI-ranking, waar zijn naaste concurrent Dekker een dag eerder nog openlijk op aasde. Volgende week zaterdag is 'Herr Zabel' aan de bloemenriviera weer de te kloppen man. Na zijn prestaties van de afgelopen vijf jaar kan hij in de Primavera eigenlijk alleen maar verliezen. Zelf kijkt hij daar anders tegenaan dan de buitenwereld. "Als ik in Sanremo vier keer tweede was geworden, zou ik een enorme druk voelen. Nu kan ik terugkijken op vijf superjaren in deze klassieker en is het voor mij gewoon de eerste Wereldbekerwedstrijd van het seizoen. Als er een zesde uitstekende Milaan-Sanremo volgt, is dat fantastisch. Maar, van een nederlaag lig ik niet wakker. Al wil dit natuurlijk niet zeggen dat ik niet gemotiveerd ben om nogmaals toe te slaan op de Via Roma."

De honger van Zabel is nog lang niet gestild.

Tirreno-Adriatico. Eerste etappe, Massa Lubrense - Sorrento: 1. Zabel (Dui) 124 km in 3.15,39 (38,027 km/u), 2. Lombardi (Ita), 3. Svorada (Tsj), 14. Lotz, 20. Boogerd, 41. Dekker, 48. Boven, 71. Kroon, 134. Tankink 2.47, 177. Hoffman 8.30.

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 15 maart 2002