EINDHOVEN - Het zou geen overbodige luxe zijn voor PSV en Feyenoord om de komende dagen extra intensief te trainen op het nemen van strafschoppen. De marge is dit seizoen zo klein dat een beslissing donderdag wel eens op de stip kan liggen. Na de twee gelijke spelen in de competitie gaven beide topclubs op 'The Road to Rotterdam' elkaar wederom geen duimbreed toe. Met dien verstande dat het gisteravond om een Europese confrontatie ging. In dat geval springt Feyenoord er met de uitslag (1-1) dus beter uit.

Mateja Kezman geeft PSV weer wat lucht. (Foto: Fotografie Rob de Jong)

Het komt wel vaker voor dat een topwedstrijd zo beladen is dat de stemming stijgt, maar het niveau daalt. PSV-Feyenoord was aangekondigd als het duel van de details, en dat werd het ook. De speelruimte op het middenveld was overwegend klein, de desoriëntatie groot. Daar had met name PSV moeite mee. Mark van Bommel kreeg amper de kans om Dennis Rommedahl te lanceren en daarom slaagde de Deen er zelden in om Tomasz Rzasa op te zoeken. Bert van Marwijk had alsnog voor de Poolse linksback gekozen. Hij vond het te riskant om de Chileen Mauricio Aros in zijn tweede wedstrijd direct aan Rommedahl te koppelen; bovendien is Rzasa de snellere verdediger van de twee.

Opvallend in de eerste helft was de intense activiteit aan de linkerkant van het veld, voor PSV de rechter. Voor de thuisclub is dat niet ongewoon omdat er opnieuw zonder Georgi Gakhokidze werd gespeeld en het gevaar doorgaans bij Rommedahl vandaan komt. Hoewel Feyenoord startte met Bonaventure Kalou aan de rechterflank, waren zijn balcontacten op de vingers van één hand te tellen, terwijl Brett Emerton niet toekwam aan zijn befaamde rushes.

De meest dominante speler was Robin van Persie, 18 jaar en bezig aan zijn derde topper in korte tijd. De zoon van een kunstenaar (geen toeval) trof in de vierde minuut de buitenkant van de paal, gaf twee uitstekende voorzetten op Pierre van Hooijdonk (redding Ronald Waterreus) en toonde tenminste de brutaliteit die Kalou node miste.

Van Persie was het ook die even stevig op z'n donder kreeg omdat hij de helft van Feyenoord een paar keer aanzag voor het pleintje in Kralingen. Zo werd een sierlijke hakbal de ploeg bijna fataal. Van Bommel strafte het niet af. Van Marwijk en Van Hooijdonk ontfermden zich direct over de speelse tiener, die in zijn enthousiasme ook veel en onnodig balverlies leed en in de tweede helft liet merken zijn kruit verschoten te hebben.

De klasse droop zeker niet van dit unieke cupduel af; zelfs met de aangekondigde strijd viel het best mee. Feyenoord zat beter in de wedstrijd omdat met name Van Hooijdonk de ballen vasthield die bij het PSV-duo voorin veelal van de voeten sprongen. Glenn Loovens, nog zo'n 18-jarig talent, had nauwelijks overtredingen nodig om overeind te blijven. Hij verving Patrick Pauwe met verve, al liggen zijn kwaliteiten veel meer op het defensieve in plaats van het opbouwende vlak.

De grote kracht van PSV is niet alleen het positiespel; tevens de pressie waarmee een tegenstander meestal al snel op achterstand kan worden gezet. De afwachtende houding die de ploeg ditmaal had gekozen, kwam het spel duidelijk niet ten goede. Feyenoord sloeg zelfs toe op een moment dat Pierluigi Collina, volkomen terecht verkozen tot FIFA-arbiter van het jaar, het rustsignaal wilde blazen. Een zeldzame blunder van Kevin Hofland zette Jon Dahl Tomasson vrij voor Waterreus. De doelman wierp zich succesvol in de baan van het schot. In de rebound vond Van Hooijdonk wel het lege doel: 0-1.

Een doelpunt dat de Rotterdammers - met het oog op de return - in een leunstoel deed belanden, ware het niet dat PSV direct na de rust terug in de wedstrijd kwam. De wijze waarop dat gebeurde, was zeer verrassend. Van Bommel joeg de bal zonder te kijken naar de helft van Feyenoord. Daar verkeek het verdedigingscentrum zich op de wind en de snelheid cq slimheid van Mateja Kezman: 1-1.

Gedurende tien minuten begreep PSV waar de sleutel zou liggen. Feyenoord werd in een vroeg stadium opgejaagd, maar al gauw viel de landskampioen weer terug in onbegrijpelijke voorzichtigheid. Van Hooijdonk, goed en geslepen spelend, kopte in de 55e minuut waarschuwend naast. De op maat gesneden voorzet was van Kalou, in wezen zijn eerste geslaagde actie. Van Marwijk haalde hem naar de kant en ruilde ook Tomasson in voor Johan Elmander. Inwisselbare spelers, wat althans hun positie betreft.

Erik Gerets gaf blijk van een meer offensieve denkwijze, gedwongen door de stand en de wegtikkende tijd. Gakhokidze loste de jubilerende Jan Heintze af en iets later verving John de Jong de verdedigende middenvelder Theo Lucius. PSV zette alsnog de druk die eerder tot succes had geleid, hoewel Rommedahl allesbehalve goed in de wedstrijd zat. Het grootste gevaar kwam van Kezman en Van Bommel (vrije trap rakelings over).

Het moge duidelijk zijn dat Feyenoord, in navolging van de 1-1 in Glasgow, zich opnieuw de morele winnaar kan noemen. Komt bij dat Paauwe volgende week donderdag terugkeert in het elftal. PSV daarentegen laat een veer vanwege de gele kaart die Kevin Hofland op de valreep incasseerde. Twee dodelijke momenten in de laatste minuut van zowel de eerste als de tweede helft. Dat zijn dus de details waar beide trainers op doelden.

PSV - Feyenoord 1-1 (0-1). 45. Van Hooijdonk 0-1, 47. Kezman 1-1. Scheidsrechter: Collina (Ita). Toeschouwers: 32.500. Gele kaart: Hofland (PSV), Van Wonderen (Feyenoord).

PSV: Waterreus; Bogelund, Ooijer, Hofland en Heintze (56. Gakhokidze); Rommedahl, Van Bommel, Lucius (73. De Jong) en Bouma; Kezman en Vennegoor of Hesselink (83. Bruggink).

Feyenoord: Zoetebier; Emerton, Loovens, Van Wonderen en Rzasa; Bosvelt, Tomasson (82. Elmander) en Ono; Kalou (78. Smolarek), Van Hooijdonk en Van Persie.

-

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 15 maart 2002