GASTEREN - Het liefst vertoeft hij op de achtergrond, ver verwijderd van alle drukte en publieke belangstelling. Slechte zet dus, om op achttienjarige leeftijd al de Nederlandse motorcrosstitel in de 125cc-klasse op te eisen. Marc de Reuver, inmiddels negentien lentes jong, kan er aan de vooravond van het nieuwe seizoen wel om lachen. En met die belangstelling zal het, zo is zijn stellige overtuiging, allemaal wel meevallen. "Zo bijzonder is het toch niet, Nederlands kampioen worden...?"

De echo van die uitspraak galmt nog na als De Reuver zich het 'gevaar' realiseert. "Wacht even, dat klinkt misschien wel een beetje arrogant en zo bedoel ik het helemaal niet. Maar mijn vreugde over het behalen van die titel is nooit echt groot geweest, omdat het tijdens de race waarin ik kampioen werd helemaal niet zo lekker ging. Ik had dolgraag kampioen willen worden met een overwinning, maar dat lukte niet. Daar was ik gewoon boos over en dus is er nooit een echt kampioensfeest gevierd. Is ook niet nodig, ben ik net even te nuchter voor."

Stoere dan wel gewaagde voorspellingen ten aanzien van het nieuwe seizoen vallen dan ook niet op te tekenen uit de mond van de Amstelveense coureur, die na zijn nationale titel van 2001 de komende maanden ongetwijfeld hoge ogen gaat gooien in de WK-strijd. "Die GP's zijn dit jaar wel mijn belangrijkste doel, maar ik wil er liever niet al te optimistisch op vooruit kijken. Misschien was afgelopen jaar wel een geluksjaar en zit het straks allemaal net even tegen. Ik ga dan ook echt niet roepen dat ik opnieuw voor de Nederlandse titel ga of GP's ga winnen, dat laat ik liever aan anderen over."

Neemt niet weg dat De Reuver, uitkomend voor het Yamaha Eggens Racing Team, de wintermaanden heeft benut om optimaal aan de start te verschijnen van het crossseizoen, dat zondag in Gemert met de eerste NK-race van start gaat. "Ik wil vanaf de eerste race vlammen, direct wedstrijdklaar zijn", verklaart De Reuver het opvallend drukke winterprogramma dat hij de afgelopen maanden afwerkte. Drie trainingsweken in Zuid-Spanje en races in Italië, Engeland en België vulden de laatste weken, waarin hij niet alleen op de 125cc- maar ook op een 250cc-machine kroop. En daarmee afgelopen weekeinde in Lommel direct met de besten meestreed.

"Dat ging echt super, ik was zelf verbaasd dat ik zo goed met een 250cc-motorfiets overweg kon", aldus De Reuver, die prompt een opvallende beslissing nam. "Tijdens de Grand Prix van Nederland (23 en 24 maart in Valkenswaard) ga ik zowel in de 125cc- als de 250cc-klasse van start. Dat is volgens mij nog nooit eerder door een Nederlander gedaan, maar ik voel me op dit moment zo sterk dat ik het wel aandurf." Eenzelfde dubbeloptreden is tijdens de NK-race van komend weekeinde in Gemert niet te verwachten, simpelweg omdat de nationale reglementen in Nederland dit verbieden.

Sinds vorig jaar rijdt De Reuver voor het Yamaha-team van Theo Eggens, waar hij met een geheel nieuwe aanpak te maken kreeg. "Alles draait bij Theo om discipline, daar moest ik in het begin wel even aan wennen. Ik woon nu in Gasteren boven de werkplaats en de eerste dag kwam ik er direct achter waaraan ik was begonnen. Theo had me gezegd dat ik om half acht beneden moest zijn, maar ik vond acht uur ook wel een mooie tijd. Bij benedenkomst kreeg ik prompt een 'gele kaart' en de mededeling dat ik bij een tweede keer te laat komen m'n spullen kon pakken en kon vertrekken. Dat is Theo, discipline tot en met, maar wel precies wat ik nodig had; ik was veel te veel een losbol. De resultaten van het afgelopen seizoen zijn het beste bewijs dat Theo's aanpak voor mij werkt."

Die aanpak zal dit jaar tot de definitieve doorbrak op het internationale front moeten leiden. De Reuver, eerlijk: "In de Grands Prix was het in 2001 allemaal veel te wisselvallig. In Zweden word ik vierde, een race later twintigste; dat kan natuurlijk niet. Mijn gretigheid heeft me de das omgedaan. Ik had geen geduld, maar wilde iedereen die voor me reed onmiddellijk inhalen; het liefst in dezelfde ronde. En dat gaat natuurlijk niet. Theo blijft er op hameren: 'Je moet afwachten, er is tijd genoeg om in te halen', zegt-ie steeds. Natuurlijk heeft-ie gelijk, hij is gewoon een fantastische teammanager, die ook nog eens alles tot in de puntjes regelt. Als het aan mij ligt, ga ik nooit meer bij hem weg. In Nederland kan ik me geen betere wensen."

En plannen om zijn heil buiten Nederland te zoeken heeft de topfitte coureur ("een beenbreuk in 1997 is het enige serieuze letsel dat ik heb opgelopen") niet. "Waarom zou ik, het bevalt me prima zo. Ik ben inmiddels gewend aan de stilte van Gasteren, dat is echt nog een dorp. In Amstelveen kwamen de vliegtuigen laag overvliegen, in Gasteren hoor ik helemaal niets; alleen de stilte." En uitgerekend in die anonimiteit voelt de bescheiden De Reuver zich het beste thuis.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 7 maart 2002