KEES STORM ... Aldi-koffie ...

DEN HAAG - Zo saai als hij Aegon altijd wilde doen voorkomen, zo kleurrijk was-ie zelf: Kees Storm, scheidend bestuursvoorzitter van de op vier na grootste verzekeraar ter wereld. Nog vijf nachtjes slapen en hij presenteert voor de laatste keer 'zijn' jaarcijfers. De Amerikaan Don Shepard volgt hem op. "Zoals onder Kees wordt het nooit meer."

Met het vertrek van Kees Storm (59) komt een eind aan een tijdperk, weet iedereen die hem goed kent. De man van de kwinkslag, de Aldi-koffie, de lijstjes, de weddenschappen en - tot groot ongenoegen van Storm zelf - de opties: hij zet er in juli van dit jaar een punt achter. Hoogtepunten waren de overnames, die van Aegon een wereldspeler maakten; dieptepunten: de aanhoudende, volgens Storm alleen in Nederland gevoerde discussie over de hoogte van zijn salaris en het conflict over de Joodse tegoeden. Een terugblik.

Kornelis Jan Storm wordt geboren op 6 juni 1942 in Amsterdam. Na een studie bedrijfseconomie aan de universiteit van Rotterdam start Storm zijn carrière bij CPA Moret & Limperg. Een korte tussenstop bij Koninklijke Scholten-Honig verder, treedt de Amsterdammer in 1978 toe tot de raad van bestuur van verzekeraar AGO.

In 1983 fuseert AGO met Ennia. De nieuwe naam van het concern wordt Aegon, dat door de Haagse verzekeraar zelf met hoofdletters wordt geschreven. Niet helemaal gelukkig gekozen, blijkt later, want in Duitsland is Aegon in die tijd een merk condooms.

Het staat het succes van de Haagse verzekeraar niet in de weg, zo blijkt in de jaren die volgen. Zo neemt de nettowinst van Aegon jaarlijks met gemiddeld 20% toe en de activa met 24%. Gemeten naar beurswaarde is Aegon de op vier na grootste beursgenoteerde verzekeraar ter wereld, luidt het op de website van het concern; gemeten naar activa is het de nummer zeven.

Kees Storm is voor het succes medeverantwoordelijk: de eerste tien jaar van Aegon als bestuurslid en sinds mei 1993 als bestuursvoorzitter. Hij was destijds voor het roodste pluche in de race met Leo Berndsen, die medio '87 door Storms voorganger Jaap Peters van Interpolis werd gehaald.

"Ik stelde aan mijn komst de voorwaarde dat ik Amerika mocht gaan doen", blikt Berndsen terug. "Die portefeuille wilde Kees toen ook, maar om mijn komst mogelijk te maken, heeft hij toen gezegd: laat Berndsen het maar doen." Verloor Storm toen misschien een slag, hij won uiteindelijk de oorlog: Kees volgde Peters op en niet Leo.

Berndsen wilde vervolgens wel blijven, "maar met de afspraak dat ik weg mocht als ik elders wél de nummer één kon worden". Dat kon al vrij snel bij transportbedrijf Nedlloyd, waar hij begin dit jaar met pensioen ging. "Hard feelings ten opzichte van Storm heb ik nooit gehad", aldus Berndsen, die de scheidend bestuursvoorzitter omschrijft als "zeer collegiaal, buitengewoon deskundig, scherp op de cijfers en altijd ter zake".

Het zijn typeringen die vaker terugkomen. Met wie je ook over Kees Storm spreekt, het beeld dat beklijft, is dat van de hoogste baas die desondanks heel gewoon is gebleven. Storm cultiveert dat beeld, zeggen verschillende goede bekenden. Vooral de laatste jaren lijkt hij er ook daadwerkelijk aardigheid in te hebben om zijn imago van de gewone jongen uit te dragen.

Zijn voorkeur voor de koffie van discountsupermarkt Aldi past in dat beeld. Op kantoor schenkt Aegon het politiek correcte Max Havelaar, maar lekker vindt Storm deze koffie niet. Lunchen doet hij - in tegenstelling tot het merendeel van besturend Nederland - regelmatig tussen 'zijn collega's van de werkvloer', in het bedrijfsrestaurant aan het Haagse Mariahoeveplein.

"Zijn houding is voor een deel oprecht", zeggen meerdere (oud-)collega's. "Kees vindt het echt gezellig om 's ochtends even een bakje te doen in de kamer van zijn secretaresse, samen met zijn chauffeur. Maar hij vergroot het uit, om het bedrijf achter zich te krijgen. Dat lukt goed"

René van der Smeede, tot 1998 directeur bij Aegon Nederland en huidig bestuursvoorzitter bij levensverzekeraar Zwitserleven, bevestigt deze analyse. "Kees koketteert de laatste jaren een beetje met zijn imago. Dat is jammer." De in de media breed uitgemeten weddenschappen - Storm zet met regelmaat een goede fles wijn in - het hardlopen, het klaverjassen met gepensioneerde Aegon-medewerkers: "Kees heeft er zijn handelsmerk van gemaakt", zegt ook Berndsen.

Beide oud-bestuurders roemen ondertussen de enorme dossierkennis van Storm. "Je kon met hem een inhoudelijk gesprek voeren over vrijwel alle zaken die in je bedrijfsonderdeel speelden", aldus Van der Smeede, die de 'club van Kees' in 1998 verliet tijdens een reorganisatie van het pensioenbedrijf. "Storm was overal van op de hoogte. Daarom was het ook meestal terecht als je van hem op je donder kreeg, tijdens gesprekken over de resultaten van jouw bedrijfsonderdeel. Complimenten van hem hadden - om dezelfde reden - meer waarde."

Belangrijke beslissingen delegeerde Storm. "Kees geeft mensen de ruimte om zich optimaal te ontwikkelen", noemt Van der Smeede het. Deze eigenschap speelde volgens een andere oud-collega ook tijdens de besluitvorming over een grote overname in Japan, halverwege de jaren negentig. "Na weken van onderhandelen en de inzet van een groot aantal onderzoeksteams moest uiteindelijk in een bestuursvergadering de knoop worden doorgehakt. Tekenend voor Kees was dat hij de beslissingsbevoegdheid bij aanvang van de vergadering in handen gaf van de toenmalige financiële man Henk van Wijk. Die blies de koop vervolgens af, achteraf een verstandig besluit."

"Kees voer blind op Van Wijk", weet Berndsen, die toen de overname in Japan speelde nog niet bij Aegon in dienst was. "Henk was het financiële geweten van het concern en hij was redelijk conservatief. Als Henk 'ja' zei, kon je iets rustig doen." Storm zelf was echter allerminst een twijfelaar en schoof net zo min verantwoordelijkheden af, benadrukt het oud-bestuurslid: "Kees hakte knopen gewoon door."

Storms plotselinge vertrek wordt hier en daar in verband gebracht met Laurus. De vrees voor reputatieschade zou de Aegon-baas - president-commissaris bij het kwakkelende supermarktconcern - mede hebben doen besluiten tot zijn plotselinge afscheid bij Aegon. "Kees is als de dood voor zijn goede naam. Het zou míj niet verbazen als hij voelt dat hij bij Laurus gefaald heeft. Hij wil meer armslag om bij dat concern orde op zaken te kunnen stellen."

Van der Smeede wuift deze suggestie weg. "Er is niemand zo Aegon-blauw als Kees. Zelfs al haal je er twintig lagen van af, dan nog is hij blauw. Hij wil gewoon meer tijd voor zijn privé-leven. Ik neem aan, dat dat er de afgelopen jaren flink bij ingeschoten is, hetgeen ongetwijfeld zal blijken uit één van zijn vele lijstjes."

Storm houdt van bijna álles lijstjes bij, weet ook Ewold de Bruijne, acht jaar lang spin doctor onder Storm: "Je kunt hem op willekeurig welk tijdstip vragen hoeveel keer hij in een jaar al in een vliegtuig heeft gezeten, hoeveel lezingen hij heeft gegeven, hoeveel brieven hij schreef, of hoe vaak hij zijn moeder heeft bezocht." Waarschijnlijk een erfenis van zijn tijd als accountant, speculeert Van der Smeede: uren schrijven. "Tegen het eind van het jaar riep hij dan bijvoorbeeld dat hij wéér meer uren had gemaakt dan het jaar daarvoor", zeggen zowel Van der Smeede als De Bruijne.

Dat Aegon onder Storm veranderd is van een Nederlandse verzekeraar in een wereldwijde multinational, blijkt wel uit het feit dat de Engelstalige slogan 'respect people, make money and have fun' (respecteer mensen, maak winst en heb plezier, red.) in 1987 nog een 'gewoon' Nederlandstalige was: 'Service omhoog, Omzet omhoog en Kosten omlaag'. Er werd binnen de verzekeraar al snel gesproken van de SOK van Kees. Na het afscheid van Storm is die tijd definitief voorbij. CondoomsPolitiek correct

zoek naar gerelateerde artikelen

za 2 maart 2002