SALT LAKE CITY - De Amerikanen hebben er lang op moeten wachten, maar vanavond is het eindelijk zover. Na het opwarmertje in de poule dat in een teleurstellende 2-2 eindigde, staat coach Herb Brooks opnieuw voor de opdracht om met zijn ijshockeyers de aartsrivalen uit de uiteengevallen Sovjet-Unie te verslaan. Net als in Lake Placid 1980, al heeft deel twee van 'Miracle on ice' een beduidend minder diepe politieke lading als destijds toen de koude oorlog in volle gang was en het land in een economische crisis verkeerde.

De Amerikanen Jeremy Roenick (l.) en Tony Amonte zijn dolblij na hun zege op Duitsland. In de halve finale treft het team USA de aartsrivalen uit Rusland. Hoewel heel Amerika de nationale ploeg als huizenhoog favoriet bestempeld, wordt angstvallig rekening gehouden met onder meer Nikolai Khabibulin, de uitblinkende keeper bij de Russen. (Foto: REUTERS)

De Taliban kunnen niet ijshockeyen. In één opzicht is Brooks in ieder geval niet veranderd. Net zoals in Lake Placid sprak hij uitsluitend gespierde taal toen de confrontatie ter sprake kwam: "In de wedstrijd zijn er zo'n zeven à acht momenten dat je er alles aan moet doen om te overleven. Voor die momenten spelen wij dit spel."

Terwijl de Russen regerend olympisch kampioen Tsjechië uitschakelden (1-0), kreeg de VS bijna een walk-over van Duitsland. Vooraf werd de ploeg van Hans Zach gevreesd vanwege de defensieve kwaliteiten. Gewaarschuwd door de stunt van Wit-Rusland, dat het favoriete en ongeslagen Zweden uitschakelde, namen de Amerikanen geen enkel risico. De Duitse muur was van boterkoek. Door maar liefst 33 strafminuten kon Team USA in alle rust de druk opvoeren. Al na 13 minuten maakte Jeremy Roenick een einde aan de impasse door van dichtbij 1-0 in te tikken. De tweede periode was pas 46 seconden oud toen de Duitsers hun terugvlucht konden gaan boeken. Na de 2-0 van Brett Hull volgde onmiddellijk de nekslag. Tony Amonte scoorde uit een vloeiende counter, waarna de hoop van heel de VS de wedstrijd rustig uitspeelde en nog twee doelpunten produceerde.

"Om de Verenigde Staten te verslaan, heb je tweehonderd procent nodig, drie periodes lang", verklaarde Stefan Ustorf. "In de eerste periode ging het goed en konden we ze op afstand houden. Door mentale fouten in de tweede periode was het al snel game over. In de halve finale is er niet één land dat je mag onderschatten. Maar voor mij is de VS favoriet. De ploeg zit solide in elkaar, speelt gedisciplineerd en heeft een geweldig thuisvoordeel."

Hetgeen ook uit de tv-cijfers duidelijk wordt. In de voorrondes speelden de VS gelijk tegen Rusland. Sinds 1980 werden er bij een ijshockeywedstrijd niet meer zulke hoge kijkcijfers gemeten als vorige week zaterdag.

"Met dat hoge verwachtingspatroon leven wij eigenlijk al vanaf 1980", wist Mike Modano. "Nu krijgen wij eindelijk de kans in hun voetsporen te treden. A hell of a job. Voordat wij in de bus stapten, zagen we Wit-Rusland de Zweden verslaan. Dat was even schrikken, een wake-up call. We besloten om vanuit de verdediging te spelen. In het begin was het moeilijk om de juiste man voor de goal te krijgen. Daarom was het een lekkere opsteker dat wij met een kleine voorsprong van het ijs gingen. Achteraf is dat doelpunt cruciaal geweest."

Waarna hij vooruitkeek naar vanavond: "Toen wij in 1980 olympisch kampioen werden, was ik een jochie van tien. Ik begreep niets van alle commotie. Later ben ik in de NHL gaan spelen. Daar heb ik nog met een paar van die jongens in de ploeg gezeten. Dan hoor je de verhalen, je kent de anekdotes, leert hoe hun leven sinds die gouden medaille is veranderd. Inmiddels weten wij alles van de Russen. Ze spelen verdedigend slim, blijven in de zone en wachten op hun kans. Er zit veel snelheid in de ploeg en zij hebben een uitstekende doelman."

Nikolai Khabibulin maakte tegen olympisch kampioen Tsjechië een fantastische indruk. Hij redde op 41 schoten, waardoor de replay van de finale van Nagano nu in het voordeel van zijn ploeg uitviel. Met 'Na shledanou' (Tot ziens) nam de regerend olympisch kampioen afscheid van de Winterspelen. De Duitsers werden op 'Auf wiedersehen' getrakteerd.

Coach Herb Brooks gaat er vooralsnog niet vanuit dat vanavond in het E-Center in Salt Lake City 'Goodbye' tegen zijn publiek zal moeten zeggen. Met een pokerface: "We zullen ons tegen de Russen opnieuw door een muur moeten vechten. Maar daarom staan we op het ijs. Grote mannen die een kinderlijk spel spelen. Dat maakt van ijshockey zo'n unieke sport."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 22 februari 2002