SALT LAKE CITY - Daar stond-ie dan, als nuchtere Hollander, bijna honderd kilo gestaald spierwerk, klaar om het olympisch stadion in Salt Lake City te betreden. En toen was er ineens een brok in zijn keel en moest er gevochten worden tegen een opdringerige traan. Marcel Welten, remmer in de twee- en viermansbob van Arend Glas en bepaald niet voor een kleintje vervaard, noemt het aan de vooravond van zijn eerste olympische wedstrijdrun 'het mooiste en meest indrukwekkende moment' uit zijn bobsleeleven. "Dat binnenlopen in het stadion zal ik nooit vergeten, toen wist ik waar ik het al die jaren allemaal voor had gedaan. Ik wilde ook per se vooraan lopen. Sentimenteel of niet, ik vond het echt geweldig."

Remmer Marcel Welten voelt zich veilig achter Arend Glas in de tweemansbob.

Vandaag zit Welten weer 'veilig achter Glas', de bobsleepiloot, wiens verleden de afgelopen maanden meer publiciteit scoorde dan de prestaties van het bobteam. Natuurlijk heeft Welten samen met de andere remmers van Team Glas uitgebreid gesproken over Glas' vroegere contacten met de later verboden ultrarechtse partij CP '86. "Het is voor ons allemaal niet zo spectaculair als iedereen wil doen geloven. Arend heeft ons precies hetzelfde verteld als de buitenwereld, wij weten niets meer of minder. Het is lang geleden gebeurd en hij heeft niets illegaals gedaan. Met die informatie zijn wij als team rond de tafel gekropen, om te beslissen of we door konden gaan of niet. Daarbij stond voor mij één ding voorop: kan ik later aan mijn zoontje of dochtertje uitleggen waarom papa in 2002 aan de Olympische Spelen heeft meegedaan en daar enorm veel plezier heeft gehad. Ik wil verantwoording kunnen afleggen voor mijn beslissing. Als ik het gevoel zou hebben dat niet te kunnen, dan stond ik nu niet in Salt Lake City; Olympische Spelen of niet, mijn geweten gaat voor."

Los van 'de Affaire Glas' heeft Welten toch al een bewogen periode achter de rug. Een jaar geleden nog maakte hij samen met Rob Geurts jacht op een olympisch ticket, maar bondscoach Tom de la Hunty bepaalde dat de beste remmer (Welten) bij de beste piloot (Glas) in de bob moest plaatsnemen. "Het was een hele vervelende situatie, ik zat ingeklemd tussen twee vuren. Rob en ik waren enorm close, zonder iets te zeggen begrepen we elkaar. We waren het ultieme team, zijn zelfs op dezelfde dag jarig." Welten heeft overigens wel begrip voor de beslissing van De la Hunty. "Ik voeg echt iets toe aan Team Glas; de eerste keer dat ik instapte, kwalificeerden we ons met de viermansbob voor de Spelen."

Ook de hoop op een olympische start met Geurts in de tweemansbob zag Welten daarna vervliegen. "Dolgraag had ik Rob dat 'afscheidscadeau' gegeven, maar het zat er niet in. Natuurlijk is het vreselijk jammer dat Rob er niet bij is, maar hij heeft inmiddels wel vrede met de situatie. Rob heeft enorm veel bobervaring, is een hele goeie piloot, maar komt bij de start net dat beetje tekort. Met Arend gaat de start beter, daar valt niets op af te dingen. En bij bobsleeën is die start nu eenmaal van levensbelang. In die eerste meters ééntiende winnen betekent aan de finish drietienden winst."

Die start, gekoppeld aan de stuurmanskunst van de piloot en de kwaliteit van de slee en ijzers, maakt in het ijskanaal het verschil tussen winst en verlies. "Komt nog één heel belangrijk punt bij", aldus Welten, "het onderling vertrouwen. Als er een teamsport bestaat dan is het wel bobsleeën." Dat vraagt om een nadere uitleg, die de geboren en getogen Utrechter geduldig geeft. "De remmers zijn verantwoordelijk voor het materiaal. Na afloop van iedere run loopt Arend langs de bobbaan terug omhoog om van de onderweg geposteerde coaches te horen wat er goed en fout ging. Met de verzorging van het materiaal houdt hij zich nooit bezig. Hij moet erop vertrouwen dat wij daar geen fouten mee maken, wij op onze beurt vertrouwen er iedere run op dat Arend ons heelhuids beneden brengt."

Tijdens de ijzingwekkende afdaling ligt het lot van Welten (32) volledig in handen van de piloot. "Als ik eenmaal in de bob zit, kan ik alleen nog een beetje meeleunen in de bochten. Verder blijft mijn rol beperkt tot het remmen, maar dan zijn we de finish al gepasseerd. De echte inbreng van de remmer zit in de start, daar worden wij op afgerekend. Ik vraag na een run dan ook altijd naar de starttijd (de tussentijd na de eerste meters, red.), Arend is meer geïnteresseerd in de totaaltijd."

In het kleine, almaar rondreizende bobsleecircus ("we noemen het wel de Formule 1 van de wintersport") voelt Welten zich als een vis in het water. Een vis die dit weekeinde in de tweemansbob en volgende week in de viermansbob een rood-wit-blauwe kleur heeft. "Ik heb hier echt het gevoel de eer van mijn vaderland te moeten verdedigen, hier wil ik de beste prestatie uit mijn loopbaan neerzetten. Ook in de tweemansbob, al liggen onze kansen in de viermansbob veel hoger. Maar op de Spelen wil ik op alle fronten 'vol' gaan. Dit is waar het voor een sportman allemaal om draait, hier heb ik acht jaar keihard voor gewerkt."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 16 februari 2002