vr 15 februari 2002
|
|
D E T E L E G R A A F T E L E S P O R T
|
|
|
|
Nicolien Sauerbreij sneeuwt onder
|
|
|
|
SALT LAKE CITY - Vriendelijk en beleefd verzocht Nicolien Sauerbreij om niet met een computer te worden vergeleken. Natuurlijk was de onvoorziene uitschakeling in de kwalificaties voor de snowboardster een afknapper uit de buitencategorie. Maar dat was geen reden om te huilen, te schreeuwen, boos te zijn of naar huis te willen. De jonge vrouw, die zich als eerste Nederlandse snowboardster kwalificeerde voor de Winterspelen, kwam in Park City Mountain Resort niet verder dan een 24e plaats. In 44,71 seconden ging zij ten onder. Om meteen weer op te staan.
|
"Was het de verkeerde wax of ben ik toch te voorzichtig gestart? Deze vragen spoken nu door mijn hoofd. Een antwoord zal ik nooit krijgen", aldus de teleurgestelde Nederlandse snowboardster Nicolien Sauerbreij, die tegen alle verwachting reeds in de kwalificatiereeks sneuvelt.
|
Het was opmerkelijk hoe nuchter en met een volwassen relativeringsvermogen de olympische afknapper door de 22-jarige brunette werd verwerkt. In de trainingen werd de afgelopen dagen duidelijk dat zij voor niemand bang hoefde te zijn. Uit haar vocabulaire dook het woord subliem op om haar voorbereiding samen te vatten. Maar toen ging het mis. Woensdagavond werd besloten om gebruik te maken van de expertise van een Oostenrijkse wax-specialist. Hij prepareerde het trainings- en het wedstrijdboard, die om acht uur 's avonds werden opgehaald. "Het zag er goed uit", keek Sauerbreij terug. "Maar toen ik vanochtend op de trainingspiste naar beneden ging, liep het niet lekker. Ik boarde met de handrem op. Het leek wel of het water zich aan de planken vastzoog. Op de piste lag verse sneeuw. Ik dacht dat het zo over zou gaan."
|
Snowboardster Nicolien Sauerbreij
|
Haar vader/trainer/coach Maarten Sauerbreij stak de hand in eigen boezem: "Normaal doe ik het waxen altijd zelf. Daar ben je een uurtje of twee mee bezig. Toen deze Oostenrijker, wiens naam ik niet wil noemen, zijn diensten aanbood, waren wij snel klaar. Achteraf is dat stom geweest. Maar achteraf praten is altijd makkelijk. Er zijn meiden voor haar geëindigd, die zij altijd achter zich houdt. Haar race zag er perfect uit. Maar als je bij de start niet op gang komt, haal je dat nooit meer in."
Met de luxe van een achtste startplaats leek het kwalificatietoernooi voor de reuzenslalom een formaliteit te worden. Met bondscoach Marcel Looze bij de finish in de rol van souffleur en haar vader/trainer/coach bij de start werd zij tijdig geïnformeerd over de problemen die Doris Guenther (Oostenrijk) en Milana Meisser (Zwitserland) op het eerste steile gedeelte ondervonden. Hoewel het wetenschappelijk bewijs nooit zal worden geleverd, erkende Sauerbreij dat zij door deze twee gesneuvelde concurrentes misschien te veel was gewaarschuwd. "Bij je besluit om het eerste deel op safe te gaan, neem je dat mee. Maar ik had onderweg niet het gevoel dat ik zo langzaam ging. Op de finish dacht ik even dat ik twee seconden langzamer was dan Ruby. Dat was goed."
Even later drong de bittere realiteit tot haar door. "De afgelopen weken heb ik tegen iedereen gezegd: Jongens, het kan ook tegenvallen. Nooit heb ik voorspeld om zomaar eventjes bij de eerste acht te eindigen. En wat was er gebeurd als ik honderd procent had gegeven en was gevallen? Dit seizoen heb ik heel veel neergezet. De stijgende lijn is voor iedereen duidelijk. Over twee weken zijn er weer wedstrijden en krijg ik een nieuwe kans. Zo simpel is het."
Het kwalificatietoernooi werd verrassend gewonnen door de Oostenrijkse Maria Kirchgasser. Zij versloeg olympisch kampioene Karine Ruby met éénhonderdste van een seconde. Vandaag begint in het Park City Mountain Resort het echte werk. Gezien haar opmerkelijke progressie van dit seizoen had Nicolien Sauerbreij daar bij moeten zijn. Binnen een minuut vervloog een olympische droom. "De sfeer lijkt nu wel op een begrafenisonderneming. Daar heb ik geen zin in. Was het de verkeerde wax of ben ik toch te voorzichtig gestart? Deze vragen spoken nu door mijn hoofd. Een antwoord zal ik nooit krijgen. Daar moet ik mee leren leven. Maar als je diep in mijn hart kijkt, geef ik het liefst mijzelf de schuld." |
|
|
zoek naar gerelateerde artikelen
vr 15 februari 2002
|
|
|
|
|
© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf, Amsterdam. Alle rechten voorbehouden.
|
|
|