METZ - Na de verwachte nederlaag tegen bekerhouder Frankrijk in Metz (2-3) bevindt het Nederlands Daviscupteam zich weer op gevaarlijk terrein. Tussen 20 en 22 september dreigt degradatie uit de wereldgroep van het tennistoernooi voor landenteams. De tegenstander is nog onbekend, maar dat kan een pittige zijn bij de loting in juli.

Nederland moet het vege lijf redden met een steeds dunnere selectie, alle goede wil en de uitstekend opgezette begeleiding ten spijt. De gouden generatie is weg, al spartelt de 36-jarige Paul Haarhuis als dubbellaar nog prachtig na. Oranje moet te veel leunen op Sjeng Schalken, Limburger met een leeuwenhart. In Metz kwam uit dat de 25-jarige kopman het niet alleen kan en al helemaal niet tegen topspelers die zich in 's lands belang voor 100 procent inzetten.

Schalken droeg naast Haarhuis bij aan de mooie zege in het dubbel, waardoor er weer hoop oprees na de schier hopeloze 0-2 achterstand uit de enkelspelen van vrijdag. Uiteindelijk verloor Schalken in Metz twee vijfsetters. Na vrijdag tegen Arnaud Clément ging hij zondag ten onder tegen Sébastien Grosjean, de nummer 9 van de wereld, gravelspecialist bovendien: 2-6 6-1 6-7 6-2 3-6.

Gebrek aan inzet kon Schalken niet worden verweten. Hij haalde een zeer hoog niveau en snuffelde bij een 2-0 voorsprong in de vijfde set zelfs even aan de overwinning. De doemgedachte dat hij in de Daviscup nooit een vijfsetter won, kwam niet bij hem op. Toch verloor hij. Het was zijn vijfde nederlaag over vijf sets in het landentoernooi.

De klasse van de topper met de snelle voeten uit Marseille gaf de doorslag tegen de beperkingen van de harde werker uit Weert. "Het was mooi de dubbel te winnen van de Fransen die de Daviscup hebben, maar uiteindelijk is het terecht dat wij verloren hebben", gaf Schalken volmondig toe.

Captain Tjerk Bogtstra maakte hem geen verwijt. "Hij heeft er alles aan gedaan. Sjeng is een wereldtopper. Ik vind hem misschien beter dan hij zichzelf vindt. Het onderscheid tussen de overwinning en de nederlaag zat maar in een paar ballen."

Nederland trok in Metz weer een zware wissel op zijn beste speler, de enige uit de top-50. Net als vorig jaar toen in thuiswedstrijden de unieke prestatie van de halve finale werd gehaald. Schalken lag vrijdag tot ver na middernacht bij de fysiotherapeut en zaterdag werd hij ook uitgebreid verzorgd om goede benen en een sterke arm te hebben voor zijn derde exercitie op het indoorgravel.

Kempes, Van Scheppingen en het grootste talent Wessels zien maar geen kans blijvend tot de beste 100 te behoren en door te stoten naar de top-50, zodat captain Tjerk Bogtstra een bredere kern heeft met winstkansen in de Daviscup. Sluiter, de Daviscupheld van vorig jaar, lukt dat ook maar niet. De Rotterdammer bevocht wel een vaste plaats in de selectie.

Misschien kan Richard Krajicek nog een keertje uitkomst bieden, als hij binnenkort weer mag beginnen na anderhalf jaar absentie. Zijn er niet snel positieve ontwikkelingen, dan komt de zeephelling naar een van de Euro/Afrikaanse zones in de Daviscup naderbij en is het wachten op een nieuwe generatie. Wat even kan duren, want vooralsnog blijken zich bij de mannen zeer weinig talentvolle tieners aan te dienen.

Als Nederland op basis van de spelers op de wereldranglijst voor de loting van de promotie/degradatie niet wordt geplaatst kan ook een groot land uit de huidige wereldgroep de tegenstander zijn; Duitsland of Groot-Brittannië bijvoorbeeld.

Oranje zal er in elk geval van maken wat er van te maken valt, zoals dat ook in Metz het geval was. Weinig scheelde het of het was na de vierde partij 2-2 en dan zou Raemon Sluiter onder zware druk in de heksenketel Les Arenes zijn ingezet, omdat hij het vorig jaar bewees dat te kunnen. Nu was de vijfde partij een formaliteit en kreeg Kempes een tweede partij. De Monnickendammer versloeg Arnaud Clément, die snel naar Marseille wilde voor l'Open 13, met 7-6 6-3. Kempes was blij en zei: "2-3 staat beter dan 1-4."

Bogtstra zei dat zijn team de volgende wedstrijd opnieuw professioneel aan te pakken. Hij zag de toekomst niet zo somber. "We zijn wel een klein landje en tennis is een armoedige sport in Nederland. Het blijft behelpen, maar als we de juiste mensen blijven gebruiken kunnen we een woordje meespreken in de Daviscup."

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 11 februari 2002