Renate Groenewold pakt de tweede plak voor Nederland in Salt Lake City.

SALT LAKE CITY - Ze had de wereld aan haar voeten liggen. Anni Friesinger, in Duitsland liefkozend 'das Superweib des Eisschnellauf' genoemd, was dit seizoen ongenaakbaar. Gisteren, op de tweede dag van het olympisch schaatstoernooi, bezweek de 25-jarige Duitse echter onder de druk van de favorietenrol. Niet Friesinger, maar uitgerekend haar grote rivale Claudia Pechstein greep op de Utah Olympic Oval olympisch goud op de drie kilometer. Haar winnende 3.57,70 betekende een ruime verbetering van haar eigen, een jaar oude wereldrecord.

Veel verrassender dan het goud van Pechstein was echter de zilveren medaille van Renate Groenewold. De olympisch debutante uit Musselkanaal reed in de laatste rit op de 3000 meter haar eigen nationale record (4.02,37) aan flarden. Met 3.58,94 doorbrak ze als eerste Nederlandse de magische vier-minutengrens en bezorgde ze - na het goud van Uytdehaage - Nederland de tweede olympische schaatsmedaille van deze Spelen. Cindy Klassen eindigde als derde.

Tonny de Jong, het twijfelkontje van de Nederlandse ploeg, reed gedecideerd naar 4.00,49 minuten, goed voor de vijfde plaats. Gretha Smit, die in de aanloop was geplaagd door bronchitis, waardoor zelfs haar deelname aan de drie kilometer even twijfelachtig was, verbeterde haar persoonlijke record (4.10,68) met ruim drie seconden tot 4.07,41. De marathonrijdster uit Rouveen heeft echter alles op de vijf kilometer gericht die in het slotweekeinde van de Spelen wordt verreden.

Net als haar ploeggenoten Jochem Uytdehaage en Andrea Nuyt verkeert Groenewold al weken in topvorm. Op het olympisch kwalificatie-toernooi in Heerenveen plaatste de pupil uit de kernploeg van succescoach Gerard Kemkers zich eind december voor de olympische 1500 en 3000 meter. Wegens een rugblessure trok ze zich daar noodgedwongen terug voor de vijf kilometer. Groenewold hoopte op een herkansing, maar de commissie topsport van de KNSB zag daar geen heil in. "Het is zuur dat ik hier de vijf kilometer niet mag rijden. Ik ben in supervorm, dat heb ik nu geloof ik wel laten zien. Ik had ook op die afstand medaillekansen."

Datzelfde geldt zeker ook voor Claudia Pechstein, die de laatste maanden voortdurend haar meerdere moest erkennen in de ongenaakbare Friesinger. Net op tijd trad ze echter uit de schaduw. Haar zege op de drie kilometer betekende tegelijkertijd de eerste nederlaag van dit seizoen voor Friesinger op deze afstand. Voor Pechstein was het overigens al haar zesde olympische medaille. Tweemaal eerder won ze al eens goud: zowel in '94 (Hamar) als '98 (Nagano) gebeurde dat op de vijf kilometer.

Friesinger, die nog drie keer vol aan de bak mag, had lange tijd een olympische voorbereiding zonder zorgen. In de wereldbekercyclus bleef ze niet alleen ongeslagen (in negen races), maar kwalificeerde ze zich tevens voor liefst vier olympische afstanden (1000, 1500, 3000 en 5000 meter). Afgelopen maand werd ze in Erfurt bovendien voor de tweede maal in haar carrière Europees allroundkampioene. Geen vuiltje aan de lucht derhalve, totdat Friesinger twee weken geleden bij een onschuldige valpartij haar schaatsen beschadigde. Het inrijden van een nieuw paar verliep minder eenvoudig dan ze had gehoopt en zorgde bij Friesinger voor twijfels, hetgeen voor de Duitse een nieuwe ervaring betekende. "Ik had eigenlijk gehoopt weer met mijn oude gerepareerde schaatsen te kunnen rijden, maar met dit snelle ijs is dat niet mogelijk{rdque}, zei de 25-jarige Friesinger al op voorhand.

De afgelopen dagen maakte ze dan ook een uiterst gespannen indruk. Waar Friesinger normaal nooit om een praatje verlegen zat, was ze nu vooral in zichzelf gekeerd. Behalve met serieuze materiaalproblemen heeft ze ook nog te maken met de mentale druk van de favorietenrol. In theorie had Friesinger op de Utah Olympicn Oval vier keer olympisch goud in de wacht kunnen slepen. Die prestatie werd ooit een keer eerder geleverd, bij de Spelen van '64 in Innsbruck, door de Russische Lidia Skoblikova. Maar door in de aanloop naar de Spelen alles te winnen wat er te winnen viel, kon Friesinger gisteren alleen maar verliezen. Haar coach Markus Eicher noemde de druk op de schouders van de rijdster uit Inzell, door de Duitse media al op voorhand gebombardeerd tot de ster van de Spelen, 'bijna onmenselijk'. Friesinger bewees ongewild het gelijk van haar coach.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 11 februari 2002