Fritz Strobl verrast vriend en vijand op de afdaling. (Foto: EPA)

SALT LAKE CITY - Broederlijk zaten ze naast elkaar aan de voet van de dreigende Grizzly-afdaling, beiden verdiept in hun eigen gedachten. Fritz Strobl, Oostenrijkse skiheld en de man die zojuist olympisch goud had gewonnen op de afdaling en zich voor even in hemelse sferen waande. Naast hem Stephan Eberharter, Oostenrijkse skiheld, maar ondanks zijn zojuist veroverde bronzen plak misschien wel de grootste verliezer van de dag. Tussen hen in zat niemand, maar op het erepodium zou zich later wel degelijk een Noor wringen, die een totale podiumbezetting van de Oostenrijkse strijdkrachten wist te voorkomen. Lasse Kjus vloog op de zwaarste afdaling in de Rocky Mountains naar de zilveren plak, die hij vier jaar geleden tijdens de Winterspelen in Nagano ook al om zijn hals mocht hangen.

'Eberharter, de Onverslaanbare' bleek op de dag des oordeels dus wel degelijk een mens van vlees en bloed. De man die de afgelopen maanden zo ongeveer op iedere piste domineerde en aan wie hemelse kwaliteiten werden toegedicht, daalde op de gevreesde olympische 'Grizzly' letterlijk en figuurlijk terug richting aarde. Een bronzen plak mag dan wel glimmen, maar voor de 32-jarige skiër, die zich vorige week in de aanloop naar de Spelen nog verzekerde van de eindzege in de World Cup-afdaling, moet de medaille voornamelijk als een loden last rond zijn schouders voelen.

"Je weet dat dit kan gebeuren", reageerde Eberharter vlak na zijn nederlaag opvallend nuchter. "Een olympische afdaling is nu eenmaal anders dan alle andere afdalingen en dus gebeuren er vreemde dingen. Vooral in het laatste stuk heb ik wat fouten gemaakt, dat kun je je op deze piste niet permitteren. Het bleek gewoon niet mijn afdaling te zijn."

Hetgeen klopte, want de steile, 2831 meter lange skihelling was gisteren voor eventjes eigendom van Fritz Strobl. De politieman uit het Oostenrijkse Linz denderde onmiddellijk na Eberharter, op dat moment in het bezit van de snelste tijd (1.39,41), naar beneden en dook direct onder de tussentijden van de gedoodverfde winnaar. Eenmaal beneden had Strobl aan één blik op het scorebord voldoende om zich te realiseren dat het allemaal wel goed zat. Immers, wie 0,28 seconden onder de tijd van Eberharter duikt, kan niets meer gebeuren, zo had de recente geschiedenis geleerd. De Noor Lasse Kjus deed nog wel een verwoede poging, maar Strobl bleef buiten zijn bereik.

"Toen ik vanmorgen wakker werd, voelde ik me fantastisch", jubelde de naar de bijnaam 'Friedl' luisterende skiër. "Vanaf dat moment wist ik dat ik een kans had, dat ik het zou kunnen. Het is een geweldige piste die mij een geweldige dag heeft bezorgd. Al realiseer ik me heel goed dat mijn leven door deze overwinning echt niet verandert. Voor deze race was ik al een gelukkig mens en dat zal ik gewoon blijven."

Met zijn fantastische olympische overwinning heeft Strobl de machtsstrijd binnen het ijzersterke Oostenrijkse team voorlopig in zijn voordeel beslecht. En tevens heeft hij zich op de best denkbare wijze gerevancheerd voor zijn olympisch optreden van vier jaar geleden, toen hij in Nagano als elfde en tevens slechtste Oostenrijker finishte op de afdaling, die vooral beroemd werd door de beelden van de megacrash van Hermann Maier. Crashes waren er gisteren op de gevaarlijke Grizzly-afdaling opvallend genoeg niet, waarmee de Europeanen bewezen dat zij zich meer dan voldoende hadden aangepast aan de Amerikaanse sneeuw. Die verschilt, aldus de kenners, van de Europese sneeuw, maar het thuisland kon dat voordeeltje niet uitbuiten. Marco Sullivan was met een negende plaats de enige Amerikaan in de top-tien, verder was het alles Europa dat de klok sloeg. Met natuurlijk Oostenrijk als belangrijkste frontsoldaat.

"Waar onze overheersing op de afdaling vandaan komt, weet ik ook niet precies", aldus de kersverse olympisch kampioen. "We hebben goede coaches, hebben afgelopen zomer hard getraind en verder doen we ons werk gewoon zo goed mogelijk. Meer geheimen zitten er echt niet achter onze successen."

En dus ook niet achter het succes van Strobl, die zich gisteren rechtstreeks in de geschiedenisboeken skiede; al leek hij zich dat nog nauwelijks te realiseren. "Mijn privé-leven is altijd heel normaal blijven verlopen en ik ga er van uit dat dat ook na deze Spelen het geval zal zijn. Bodyguards? Kom zeg, ik ben geen Arnold Schwartzenegger of Hermann Maier." Die hebben beiden inderdaad nooit goud op de olympische afdaling gehaald; Fritz Strobl wel.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 11 februari 2002