SALT LAKE CITY - Een beetje onwennig is het wel, moet hij toegeven. Na multinational Nike heeft ook het ruimtevaartcentrum NASA zich achter de olympische missie van de Amerikaanse schaatsers geschaard. De tijd dat KC Boutiette met een scheef oog constateerde hoe de buitenlandse concurrentie aanzienlijk beter materiaal tot haar beschikking had dan hij, is in ieder geval voor de duur van de Winterspelen voorbij. "Maar", zo relativeert hij alle wetenschappelijke ondersteuning, "wanneer je in vorm bent, kun je zelfs in een vuilniszak hard schaatsen."

KC Boutiette is optimaal gemotiveerd voor de komende Spelen. (Foto: AP)

Samen met de Nederlanders hebben de Amerikanen als enigen de beschikking over de geavanceerde 'skin-suits' van Nike. Windtunneltesten hebben uitgewezen dat de pakken aanzienlijk sneller zijn dan de conventionele outfits, maar de 31-jarige Boutiette moet er nog aan wennen. "Ik voel me in mijn bewegingsvrijheid beperkt. Er zit geen rek in de stof, ik kan mijn armen niet optimaal bewegen en de stof rond mijn benen ademt niet. Hierdoor kan ik geen ontspanning in mijn slagen vinden. Het pak zit bij mij duidelijk nog niet zoals het behoort te zitten", aldus Boutiette, die zijn officiële wedstrijdpak pas gisteren ontving. "Ja, er moeten nog wat herstelwerkzaamheden worden verricht."

Boutiette verwacht dat het voordeel van de 'skin-suits' vooral op het mentale vlak ligt. "Vier jaar geleden kwamen de Nederlanders vlak voor de Spelen van Nagano ineens met de strips op de proppen. Iedereen schrok en plakte die dingen erop, maar Nike heeft ze later getest: de strips werken niet, alleen als ze precies op de goede plek worden bevestigd."

Meer profijt verwacht Boutiette, die in 1998/1999 vooral actief was in het Nederlandse marathoncircuit en daarbij liefst zeven wedstrijden op zijn naam wist te schrijven, dan ook van de ondersteuning van NASA.

Aardig contrast: de meeste Nederlandse schaatsmiljonairs zijn aangewezen op het vakmanschap van de Friese 'schaatsenslijper' Sipke Bosma. Boutiette: "Men heeft bij NASA een technologie ontwikkeld voor het slijpen van onze schaatsen, waardoor ze aanzienlijk sneller zijn. Hoe men dat doet, weet ik niet, maar het geeft ons zeker een belangrijk voordeel ten opzichte van de andere landen. Jarenlang hebben wij als Amerikanen aan de andere kant gestaan. Dan waren wij de mensen zonder technische ondersteuning. Dan kan je nog best hard schaatsen en aardig meekomen, maar in de regel sta je aan het eind van de rit toch met lege handen."

De Winterspelen in Salt Lake City beschouwen Boutiette en zijn collega's echter als een once in a lifetime opportunity om hun eigen toekomst te bepalen. Geruggensteund door het bedrijfsleven en met de schijnwerpers van de Amerikaanse media op zich gericht, is dit de uitgelezen kans de sport middels goede prestaties op het ijs van een krachtige impuls te voorzien. "Amerikanen weten niet wat schaatsen inhoudt", zegt Boutiette, die in tegenstelling tot zijn vriendin Jennifer Rodriquez geen medaillekansen worden toegedicht. "Als er op de televisie al aandacht aan wordt geschonken, dan beperken ze zich tot het tonen van de start en de finish. Op die manier is geen enkele sport leuk. Bij een basketbalwedstrijd in de NBA laat men ook niet alleen het winnende punt zien. In Salt Lake City krijgen we de komende twee weken wel de aandacht die we verdienen. Daar moeten we van profiteren, al geef ik toe: langebaanschaatsen kan best iets spectaculairder."

Hij heeft net een persconferentie voor de Amerikaanse media achter de rug. Diep in zijn hart had Boutiette, die nog niet volledig hersteld is van een rugblessure, de bijeenkomst liefst aan zich voorbij laten gaan. Immers, zaterdag moet hij al aan de bak op de vijf kilometer, zijn enige afstand. Maar deze Spelen dienen ook een hoger belang, erkent hij. "We moeten ons verkopen."

Juist daarom vindt hij het jammer dat de Utah Olympic Oval in een buitenwijk van Salt Lake City is gesitueerd. "In the middle of nowhere", zoals Boutiette het zelf noemt. "In Calgary hebben ze het destijds beter bekeken. Daar ligt de Oval op de campus. De studenten kunnen vanuit de collegezaal zo het ijs opstappen. Een dergelijke constructie komt op de langere termijn altijd ten goede aan de sport. Hier is dat helaas niet het geval."

zoek naar gerelateerde artikelen

do 7 februari 2002