door Frank van Vliet JERUZALEM - Het kantoor van Israëls ex-premier Benjamin Netanjahoe is gevestigd in een gloednieuw 'technologie park' in Jeruzalem. Dat lijkt niet toevallig. De 53-jarige 'Bibi', die in 1996 de jongste premier van Israël werd, wil graag modern en zakelijk overkomen. Het maakt het contrast met zijn grote rivaal in de eigen Likoed-partij, de bejaarde premier Ariel Sjaron, des te groter. Journalisten en tv-camera's weten het kantoor blindelings te vinden. Netanjahoe loopt zich warm voor een volgend premierschap. Het wachten is nog op een regeringscrisis, waarna de 'broederstrijd' in de Likoed kan beginnen. Hoewel Sjaron erg populair is bij de Israëli's, is het nog lang niet zeker dat hij zijn post kan behouden. Netanjahoe is veel populairder binnen de Likoed-partij. Zoals van elke nieuwe kandidaat-premier worden van Netanjahoe wonderen verwacht. De ex-commando, VN-ambassadeur en anti-terrorisme expert, is erin geslaagd het imago van zijn door schandalen gekenmerkte premierschap op te poetsen. 'Bibi' hamert erop dat het in zijn tijd een stuk veiliger was en de langzamerhand wanhopig wordende bevolking gelooft hem graag. Een interview met een man die velen zien als de volgende premier van Israël.

Met instemming heeft Benjamin Netanjahoe de 'State of the Union'-speech van president George W. Bush aangehoord. Hij heeft er zelfs wat echo's in bespeurd van de toespraak die hij pal na de aanslagen in de VS op 11 september hield voor een commissie van het Huis van Afgevaardigden in Washington.

Koren op de molen is dat militante Palestijnse organisaties als Hamas en de Islamitische Jihad door Bush als terreurgroepen zijn aangemerkt. Bush en 'Bibi' staan daarmee op één lijn.

,,Zoals Bush Afghanistan heeft aangepakt, zo moeten wij 'Arafatstan' aanpakken", zegt de oud-premier in vloeiend Engels, waarmee hij zich van veel Israëlische regeringsleiders onderscheidt. Voor Netanjahoe staat vast dat de rol van Arafat net zo is uitgespeeld als die van Bin Laden. Slechts met een nieuw, pragmatischer Palestijns leiderschap kunnen zaken worden gedaan. De oude Arafat zit volgens Netanjahoe "te vastgeroest aan het terrorisme dat hij naar eigen goeddunken aan en uit zet. Zo'n leider past niet meer in de wereld na 11 september."

De Europese Unie, die in tegenstelling tot de VS nog wel verder wil met de Palestijnse leider, ziet het volgens Netanjahoe dan ook helemaal verkeerd. "Ze denken dat ze daardoor het geweld kunnen beteugelen. Maar Arafat geeft alleen maar om Arafat. Hij leidt zijn volk van de ene naar de andere catastrofe door meer dan wie ook ter wereld plaats te bieden aan terroristen. Dit is een door en door corrupt regime. Arafat maakt geen deel uit van de oplossing, hij is juist het probleem. De EU zou veel meer helpen door de Amerikaanse positie te kiezen. Zo lang Arafat denkt nog een paar vrienden te hebben zal hij zijn politiek doorzetten."

Netanjahoe blijft even bij de vergelijking met Afghanistan. "Toen Bush bekendmaakte het Taliban-regime omver te zullen werpen, zeiden de doemdenkers dat het de hele Arabische en islamitische wereld in vuur en vlam zou zetten. Miljoenen fundamentalisten zouden de straat opgaan. Het tegendeel is juist gebeurd. De islamitische regeringen waar nog de geur van terrorisme omheen hangt proberen wanhopig hun straatje schoon te vegen uit angst voor een Amerikaanse reactie. Zo kan dat ook in de Palestijnse gebieden."

Netanjahoe stelt dat er al contacten zijn tussen Israël en potentiële Palestijnse leiders die juist smeken om de druk op Arafat op te voeren, zodat ze een meer democratisch regime kunnen invoeren. Wie dat zijn wil hij niet zeggen. "Dat betekent op dit moment het einde van hun carrière."

Kom bij de oud-premier ook niet aan met kritiek op de politiek van Israël dat heel zijn machtige leger inzet tegen een zeer zwak bewapende tegenspeler om vooral zelf maar geen concessies te hoeven doen, zoals bijvoorbeeld het ontruimen van joodse nederzettingen die illegaal op Palestijns gebied verblijven.

"We hebben een conflict en natuurlijk moet dat worden opgelost door een politieke dialoog. Maar het is Arafat die dat onmogelijk maakt. Hij zet aan tot haat via de door hem gecontroleerde media en hij maakt elke oppositie monddood. Als er een eerlijke meer realistische leider aan Palestijnse kant opstaat, zal Israël zeer genereus zijn. Dat waren we ook met de Egyptische president Sadat, die zo moedig was de Knesset toe te spreken, en koning Hoessein van Jordanië. Daar zijn uitstekende vredesregelingen mee getroffen."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 2 februari 2002