DEN HAAG - Je kunst zien dat ze steeds meer naar elkaar toegroeien. Prins Willem-Alexander en zijn aanstaande bruid Máxima Zorreguieta opereren twee weken voor 'het huwelijk van de eeuw' steeds meer als een echtpaar. In gesprekken vullen ze elkaar meestal naadloos aan. En dat allemaal op een heel natuurlijke manier, zoals dat alleen in een goede relatie kan. Gisteravond bij het tv-interview van Maartje van Weegen en Paul Witteman bij de NOS nam het paar geen blad voor de mond. Gedetailleerd verhaalden zij over het huwelijksaanzoek, vandaag precies een jaar geleden op de bevroren vijver van Paleis Huis ten Bosch. Ander glad ijs werd ook niet geschuwd. Zo nam het paar in bedekte termen afstand van het rapport van professor dr. Baud, over de rol van de vader onder het moorddadige regime van generaal Videla. "Het is de andere kant van de zaak", aldus Máxima, en de prins steunt haar. Als blijk dat hij onvoorwaardelijk voor haar heeft gekozen.

Máxima Zorreguieta straalt kracht uit naast haar aanstaande echtgenoot. De geboren Argentijnse is de afgelopen maanden gegroeid in haar rol als Prinses der Nederlanden. En die kracht heeft ze nodig, want twee weken voor haar huwelijk met de Prins van Oranje maakt zij zich grote zorgen over de situatie in Argentinië, waarvan de economie de afgelopen maanden ineengestort is. Het land is politiek stuurloos en wisselt presidenten alsof het schoenen zijn.

"Het is heel erg. Ik kom er net vandaan en heb nog nooit zoveel lange gezichten gezien. Ik hoop het allerbeste voor Argentinië," verzucht ze. Het contrast is ook groot. Haar geluk in Nederland en de rampspoed in haar geboorteland. "Het zal dan ook een schaduw over het huwelijk zijn", zegt ze.

Als Máxima spreekt over Argentinië zit Willem-Alexander, samen met de interviewers Paul Witteman en Maartje van Weegen ademloos te luisteren. Eén ding is duidelijk: hij staat aan haar zijde. Dit paar laat zich door deze tegenslag niet uit het veld slaan. Meer nog: het maakt hen sterker.

Het lijkt een sprookje. Verliefd worden op de Prins van Oranje en uiteindelijk ook nog met hem trouwen. In het gesprek wordt duidelijk dat Máxima heel veel heeft moeten opgeven voor de wens om met "Alexander", zoals ze hem steevast noemt, verder te gaan. Haar privéleven ligt op straat, haar ouders zullen niet bij het huwelijk zijn en de kerkelijke inzegening is Nederlands Hervormd, terwijl zij van huis uit katholiek is.

Toch zegt ze volmondig ja, als prins Willem-Alexander haar vorig jaar op de vijver bij Paleis Huis ten Bosch ten huwelijk vraagt. "Lang nadenken was niet nodig. Ik wil bij Alexander zijn."

Het besluit om Máxima ten huwelijk te vragen moet de prins al rond de jaarwisseling van 2000-2001 voor zichzelf hebben genomen. Over het precieze moment weidde hij gisteravond bij het televisie-interview met Maartje van Weegen en Paul Witteman niet uit. Wél over het feit dat hij voor hij Máxima precies een jaar geleden vroeg, al overleg had gehad met zijn moeder en premier Kok. "Zij wisten dat het eraan zat te komen, maar niet precies wanneer."

Zijn moment kiest hij uiteindelijk op vrijdag 19 januari. Het is koud en de vijver bij Paleis Huis ten Bosch is grotendeels dichtgevroren. "Ik dacht 'Máxima moet toch ook leren schaatsen...'," vertelt de prins. Maar eenmaal op het ijs duurt het nog lang voordat hij die essentiële vraag kan stellen. "Er liepen mensen rond, mijn moeder kwam plotseling nog even praten en ik had zelf ook wat tijd nodig om me voor te bereiden. Maar uiteindelijk na twee uur was het zover. Waren we alleen en kon ik klunend naar de kant om de champagne en rozen die ik daar had verstopt te halen en haar te vragen."

In het Engels, want de prins wilde geen risico nemen. "Je vraagt zoiets maar een keer in je leven en ik moest er niet aan denken dat ze me niet-begrijpend aan zou kijken."

En het had allemaal niet zo hoeven lopen, want toen Máxima en Willem-Alexander elkaar voor het eerst ontmoetten bij wederzijdse vrienden in Sevilla moesten ze niet zoveel van elkaar hebben. De prins: "Zij was gevraagd foto's te nemen, dus toen ik een dame zag binnenkomen met een grote camera was mijn eerste reactie 'nee, hè...'. Niet wetende dat het mijn toekomstige echtgenote zou zijn." Máxima bemerkte de reactie van de prins en had daardoor ook weinig met hem op. Nog zie je haar afschuw als ze aan die eerste ontmoeting denkt. "Pfff", gebaart ze quasi-beledigd.

Pas nadat het paar gedurende het weekeinde aan de praat raakte, sloeg er een vonkje over. Na terugkomst in Nederland belde de prins dagen achterelkaar met New York waar die interessante vrouw woonde. Máxima: "We zaten soms bijna vier uur per dag aan de telefoon." Die gesprekken waren indringend, vertelt de prins. ,,Want wat bleek: hoewel we tienduizend kilometer van elkaar waren opgegroeid, hadden we zoveel gemeen. De normen en waarden die onze ouders ons hebben meegegeven zijn hetzelfde. De manier waarop we opgevoed zijn, is zo identiek, dat je kleine anekdotes bijna een op een kan vergelijken."

Drie weken daarna zagen ze elkaar weer toen de prins voor een huwelijk in New York moest zijn. Máxima: "Ik was heel zenuwachtig toen de bel ging. Ik was namelijk vergeten hoe hij eruit zag."

"En viel het mee? Toen je me weer zag," grapt de prins tegen zijn bruid.

Kennelijk wel, want Máxima ging met Alexander in zee. Toen het nieuws van de verliefdheid van de prins doordrong in Nederland, stond het land op zijn kop. Iedereen wilde weten wie Máxima was. Haar doopceel werd gelicht en in Argentinië kwam een video-opname boven water van een party met Máxima als feestend middelpunt. Een deel van Nederland fronste de wenkbrauwen. "Feestbeestje", zegt Máxima. "Of dat veranderd is? Ik ben ouder geworden, maar ik ben Latijns en ik blijf Latijns. Ik houd van dansen en dat zal zo blijven."

"En dat móet zo blijven", vult de prins aan. Hij lijkt zich even van de interviewers af te sluiten en net te doen of er geen camera's zijn. Vervolgens spreekt hij zijn verloofde indringend toe: "Vanaf het eerste moment dat we elkaar in Sevilla ontmoetten wist ik dat je van dansen hield, het was bekend. Je moet de persoon blijven die je bent.''

Máxima probeert haar droomprins ook aan het dansen te krijgen. Het lukt wel, maar het blijft behelpen. De Noord-Europese heupen van de prins zijn niet zo soepel als ze gewend is.

Veel te dansen viel er vorig jaar rond deze tijd overigens niet. Máxima had weliswaar ja gezegd op het aanzoek van de prins, maar er waren nog heel wat bergen te nemen. Met name het verleden van de vader van Máxima zou een beletsel kunnen zijn voor het huwelijk. Hoewel? Willem-Alexander laat in het interview duidelijk weten, dat hij hoe dan ook met Máxima getrouwd zou zijn. Ook als hij geen toestemming had gekregen. "Ik geef toe, het is makkelijk praten, maar een huwelijksaanzoek doe je zonder voorwaarden", zegt hij. Oftewel: zijn huwelijk was de prins een constitutionele crisis waard.

Premier Kok slaagt er echter in door de inzet van 'meesterpion' Max van der Stoel en de Latijns-Amerika-kenner professor dr. Michiel Baud de angel uit de problemen te halen. Uit het onafhankelijke onderzoek van Baud blijkt dat de vader van Máxima een belangrijke rol had in het verderfelijke regime van generaal Videla eind jaren zeventig. En hoewel de vader het zelf ontkent, zegt Baud genoeg bewijzen te hebben dat hij wel moet hebben geweten van de verdwijningen en martelingen in zijn land.

Jorge Zorreguieta zwicht voor de druk vanuit Nederland en blijft weg bij het huwelijk van zijn dochter. Een voor Zuid-Amerikaanse begrippen zeer ingrijpend besluit, omdat het een erezaak is. Máxima en Willem-Alexander noemen het besluit van Jorge genereus. De prins: "Hij heeft het belang van zijn kinderen voorop gesteld. Hij maakt zich meer zorgen over de kinderen dan over zichzelf."

Ze zeggen hun vader/schoonvader te geloven als hij stelt dat hij van niets heeft geweten. Willem-Alexander: "Het is vanaf het eerste moment dat ik hem heb ontmoet zijn lijn geweest. Daar is hij nooit van afgeweken."

De aanstaande echtgenoten nemen onverbloemd afstand van het moorden tijdens de gruwelijke dictatuur. Máxima kreeg al vanaf 1983, toen ze een jaar of twaalf was, in de gaten dat er iets goed mis was geweest in Argentinië. "Ik heb toen al mijn vader gevraagd of hij er iets van afwist. Hij had destijds nog geen enkel belang, en toch ontkende hij het al. Ik geloof hem daarom als hij dat zegt. Het blijft namelijk wel mijn vader."

Ondanks de afwezigheid van haar ouders, kijkt Máxima toch wel naar haar huwelijksdag uit. Uit Argentinië komen veel familieleden en vrienden over. "Het wordt heel gezellig."

Een belangrijke gast is pater Braun, sinds jaar en dag de priester van de familie Zorreguieta en goede vriend van de familie. Hij zal ook een aantal functies hebben tijdens de kerkdienst. Willem-Alexander: "Functies die leken kunnen hebben binnen een Nederlands Hervormde dienst. Geen elementen van de dienst die echt specifiek hervormd zijn. Het blijft echt een hervormde dienst."

De prins denkt niet dat het katholieke accent problemen oplevert, zoals een paar jaar geleden bij de oecumenische dienst toen zijn neef prins Maurits (hervormd) met prinses Marilène (katholiek) trouwde. "Het is namelijk geen katholiek accent als je iets vraagt aan een vriend die toevallig priester is om een gebed of een stuk uit de bijbel voor te lezen", zegt hij doorzichtig.

Hier zien we voor het eerst enige ruimte tussen de mening van de prins en zijn aanstaande echtgenote. Máxima legt hierop namelijk uit dat het juist wél belangrijk is dat de Argentijnse priester een functie heeft. "Ik heb eens tegen Alexander gezegd dat ik heel graag iets van mijn achtergrond, iets van mijzelf, iets van mijn religie in de dienst wilde hebben." De aanstaande prinses zegt nog geen uitspraken te kunnen doen of ze zelf een overstap zal maken naar het voor het Huis van Oranje zo belangrijke Nederlands Hervormde geloof. "Je kunt niet zeggen of het gaat gebeuren of niet."

Na het huwelijk wil Máxima zich verder gaan verdiepen in Nederland. "Ik ga op zoek naar een functie die goed voor mij is en ook goed voor Nederland. Dan hoop ik na verloop van tijd de populariteit die ik nu heb te verdienen met inhoudelijk werk, en niet alleen met handjes schudden en zwaaien."

Ze beseft dat ze voortaan leeft in een gouden kooi. Problemen heeft ze er niet mee. "Wat is een gouden kooi. In New York leefde ik daar eigenlijk ook al in. Toen werkte ik keihard en had ik nauwelijks tijd voor mijn vrienden en vriendinnen. Je kiest dan ook de gouden kooi die je wilt kiezen."

Belangrijk voor het paar is, en daarin zijn ze weer eensgezind, dat er ruimte blijft voor hun privé-leven. "We geven veel op, maar er moet ruimte blijven voor onszelf. Alleen dan kunnen we onze publieke rol goed vervullen", zeggen ze. Eventuele kinderen willen ze ook zo normaal mogelijk opvoeden. "We hopen die ruimte te krijgen."

Maar eerst het huwelijk. Ook daar vraagt het paar ruimte voor eigen inbreng en ruimte voor henzelf. Veel van de feestelijkheden zullen dan ook buiten het bereik van de camera's blijven. "Ons huwelijk is geen reality-soap." Wie zegt dat het ook een beetje het huwelijk van alle Nederlanders is krijgt met de prins te maken: "Het is mijn vrouw en het is mijn huwelijk."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 19 januari 2002