AMSTERDAM - Met de devaluatie van de peso hoopt de Argentijnse regering een einde te maken aan de vier jaar durende economische crisis. De waardevermindering van de Argentijnse munt met bijna 30% moet de export aanjagen en daarmee de recessie de kop indrukken. Maar economen menen dat devaluatie alleen niet genoeg is om de tweede economie van Zuid-Amerika te redden. Inflatie- en uitgavenbeheersing van de overheid zijn ook van essentieel belang.

Argentijnse consumenten kopen fruit nadat de peso daags daarvoor is gedevalueerd. (Foto: EPA)

In elk land dat zijn munt devalueert, ligt een stijgende inflatie op de loer. Als de munt in waarde daalt, worden ingevoerde artikelen immers automatisch duurder. Het gevaar is dat deze zogeheten geïmporteerde inflatie wordt doorberekend aan de consument die daarmee zijn koopkracht ziet teruglopen. "Het is dus zaak om af te spreken de gestegen importprijzen niet op de burgers af te wentelen", zo zegt hoogleraar Internationale Economische Betrekkingen aan de Universiteit van Amsterdam, Henk Jager. "Wanneer dit wel gebeurt komt de economie in een neerwaartse spiraal van inflatie en devaluatie en is Argentinië nog veel verder van huis."

Met de hyperinflatie van eind jaren tachtig van rond de 3000% nog vers in het geheugen heeft president Eduardo Duhalde al aangekondigd prijscontroles uit te gaan voeren wanneer prijsstijgingen uit de hand dreigen te lopen. Volgens hem zal daarmee de inflatie in 2002 beperkt blijven tot 8%; een garantie is het echter niet. Daarnaast probeert Duhalde een lening van zo'n $20 miljard bij het IMF en de Wereldbank los te peuteren.

Ook het in de hand houden van de overheidsuitgaven is belangrijk om inflatie binnen de perken te houden. En daar ligt volgens docent Internationale Economische Betrekkingen aan de Universiteit van Utrecht, Gerrit Faber, juist de moeilijkheid. "In Argentinië hebben gouverneurs van de provincies veel macht. Zij bepalen het uigavenpatroon, en aangezien bezuinigingen bij de kiezers niet populair zijn, voorzie ik daar een groot probleem. Als de provincies te veel uitgeven loopt het macro-economisch gigantisch uit de klauwen."

Faber wijst er verder op dat een remedie op de korte termijn onmogelijk is. "Dit betekent dat de Argentijnse burger onzekere tijden tegemoet gaat", voorspelt de internationale econoom. "De mensen die werk hebben weten niet wat ze over een paar maanden nog voor hun loon kunnen kopen."

Binnen de Mercosur - waar Argentinië samen met Brazilië, Paraguay, en Uruguay een gemeenschappelijke markt vormt verwacht Faber een verschuiving van concurrentieverhoudingen. "De Argentijnse export wordt immers goedkoper. Dit kan ten koste gaan van exporten van de andere leden van de Mercosur. Met het bouwen van tariefmuren of het devalueren van de andere munten als mogelijk gevolg."

De rest van de wereld heeft volgens Faber vooralsnog niet veel te vrezen van de Argentijnse devaluatie. "Tenzij inflatie de kop opsteekt en de devaluatie teniet doet. Dan kan Argentinië zijn $141 miljard schuld niet terugbetalen en dat valt natuurlijk rauw op de daken van buitenlandse geldschieters."

Vanzelfsprekend wordt ook de Argentijnse beurs geraakt door de devaluatie. Aandelen op de beurs in Argentinië staan genoteerd in peso's en worden met de waardevermindering dus ook minder waard. Om de schade beperkt te houden verwacht fondsmanager en Argentinië-deskundige Madeleine Kemna van fondsbeheerder Robeco dan ook dat de aandelen massaal worden gedumpt.

"Vooral de buitenlandse belegger gaat zijn portefeuille verkopen", aldus Kemna. "Het vertrouwen in de Argentijnse economie heeft een flinke knauw gekregen. Dat hebben we ook gezien toen Rusland en Mexico hun valuta devalueerden. Ik verwacht dan ook een forse koersval." Voor de rest van Latijns-Amerika verwacht Kemna niet veel problemen: "Misschien dat er even een kleine dip op de andere beurzen te zien is. Maar andere landen in de regio delen de problemen van Argentinië niet en dus zal de schade beperkt blijven."

zoek naar gerelateerde artikelen

di 8 januari 2002