ERFURT - Waar rook was, bleek ditmaal nauwelijks vuur. In de Gunda Niemann-Stirnemann Halle kwamen aan het einde van de Europese kampioenschappen weliswaar zoveel kruitdampen van de tribunes dat de brandmelders spontaan afgingen, van een vurig allroundtoernooi was gedurende drie dagen nauwelijks sprake. De zeldzame klasse van winnaar Jochem Uytdehaage in combinatie met de afzeggingen van erkende allrounders als Rintje Ritsma en Ids Postma ontnamen het toernooi al na één afstand iedere spanning. En toch, van een gedevalueerd kampioenschap wilde de kersverse Europese kampioen niets weten. "Ik durf te zeggen dat ik in deze vorm óók van Ritsma en Postma had gewonnen."

Jochem Uytdehaage

Het leek grootspraak van de 25-jarige Utrechter, maar kon niet als zodanig worden opgevat. Gezeten naast ploeggenoot Carl Verheijen, die met uitzondering van de 500 meter op alle afstanden vóór Uytdehaage was geëindigd, maar op de sprint het goud door zijn vingers liet glippen, keek hij vol trots de wereld in. Het gebrek aan erkenning als allrounder had hij met zijn eerste Europese titel die tot stand kwam zonder ook maar één afstandszege - wel even weggepoetst, zo vertelde hij in zijn nababbel met nauwelijks verholen trots. Hij was toch immers niet voor niets aanvoerder van de Adelskalenderen? Op die eeuwige wereldranglijst heeft hij, met 150.213 punten, een voorspong van 0.299 punten op nummer twee Gianni Romme. Het gat met Ritsma, derde in de pikorde, bedraagt zelfs 0.510, het verschil met de naar de elfde plaats gezakte Postma is zelfs gegroeid tot 2.004. "Ik hoop dat de mensen nu begrijpen waarom mijn naam boven aan die lijst prijkt."

Dat nam niet weg dat de tegenstand in Erfurt bij vlagen dusdanig te wensen overliet, dat Uytdehaage het zich zaterdag zelfs kon veroorloven een metrische mijl te rijden die door zijn coach Gerard Kemkers treffend werd getypeerd als "één grote schoonheidsfout". De Utrechter was de eerste te erkennen dat het zijn mazzel was geweest dat erkende allrounders van het kaliber Ritsma en Postma de voorkeur hadden gegeven aan de NK sprint in Groningen. "Anders was ik op die 1500 meter volledig afgedroogd en had ik zondag weer opnieuw kunnen beginnen. Gelukkig was de schade nu te overzien." Kemkers maakt, met het oog op de strijd om het laatste olympische startbewijs op de 1500 meter die vrijdag in Heerenveen plaatsvindt, dankbaar gebruik van de matige mijl. "Ik ben blij dat ik een reden heb om hem de komende dagen met de zweep te geven. Een combinatie van de pissigheid over die 1500 meter en de vreugde over het behalen van de titel moet hem vrijdag vleugels geven en inspireren tot grootse daden." Uytdehaage noemde zijn tegenvallende middenafstand vooral een kwestie van (gebrek aan) ervaring. "Langzaam maar zeker begin ik een beetje door te krijgen hoe het mentale systeem in mijn hoofd werkt. Ik heb deze Europese kampioenschappen geprobeerd iedere afstand afzonderlijk te bekijken en het algemeen klassement uit mijn hoofd te zetten. Maar ik betrapte me erop dat dat gemakkelijker gezegd was dan gedaan. Vier keer per dag moest ik tegen mezelf zeggen dat ik mijn kop erbij moest houden. Daar komt bij dat dit feitelijk pas de derde 1500 meter van dit seizoen was waarbij daadwerkelijk iets op het spel stond. De vijf kilometer zit er bij mij veel meer ingebakken. Dat is echt een afstand waar ik in leef."

Dat dat laatste ook op de langste stayersafstand geldt, bleek in het slotakkoord waarmee de twee pupillen van Kemkers in een onderlinge krachtmeting (waarbij de helpende hand vijfentwintig ronden lang wederzijds werd geboden) de plaatsen één en twee veiligstelden. Verheijen, die de slotdag als zesde in het algemeen klassement inging, maakte op de tien kilometer zelfs een achterstand van 9,88 seconden op Dimitri Sjepel goed, waarmee hij de als derde geklasseerde Rus passeerde. Het was het hoogst haalbare, verduidelijkte Verheijen. "Ik moest 23,28 seconden goedmaken op Jochem. Dat is onmogelijk." Kemkers: "Met ons strijdplan zijn we in eerste instantie uitgegaan van de kansen van Verheijen om tweede te worden. Hij heeft heel gecontroleerd aangereden tegen de tijd van 13.45 die vooraf van hem verwacht werd, zonder daarbij onnodige risico's te nemen." De komende twee seizoenen, wanneer geheel in de geest van het Nederlandse cultuurgoed het allrounden centraal staat voor Verheijen, weet de wereldkampioen op de tien kilometer wat hem te doen staat. "In vergelijking met bijvoorbeeld de EK van vorig jaar hebben Jochem en ik een grotere stap voorwaarts gemaakt dan de concurrentie. Maar ik besef terdege dat ik in de toekomst hard aan mijn 500 meter moet werken om ooit ook kampioen te kunnen worden." Tijdens het eerste nummer van de Europese titelstrijd bedroeg zijn achterstand 1,19 seconde. "Pas als dat kan worden teruggebracht tot zes-tiende, ben ik een serieuze titelkandidaat. Dan is de tijd dat we een berekenende tien kilometer rijden ook voorbij. Ik denk dat er een mooie allroundtoekomst in het verschiet ligt. Jochem en ik kunnen elkaar naar een ongekend hoog niveau stuwen."

Voor het echter zover is, moet Uytdehaage vrijdag eerst nog even de strijd aangaan voor zijn derde startbewijs voor Salt Lake City. "Ik weet niet hoe ik er aan het einde van de week lichamelijk aan toe ben. Maar mentaal ben ik er na zo'n toernooi in ieder geval helemaal klaar voor."

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 7 januari 2002