SURHUISTERVEEN - Gerben de Knegt heeft gisteren loon naar werken gekregen. Al wekenlang hikte de veldrijder uit de cross-stal van Rabobank tegen zijn eerste professionele succes aan. In Surhuisterveen was het eindelijk raak. De 25-jarige coureur uit Goirle blufte in Friesland iedereen af.

Gerben de Knegt heeft gisteren loon naar werken gekregen.

Ploeggenoot Richard Groenendaal beschermde de vlucht van De Knegt en maakte het succes van Rabobank compleet door in een sprint met Peter van Santvliet op de tweede plaats beslag te leggen. "Ik win liever in een wereldbeker of Super Prestige", liet De Knegt zich vooraf ontvallen. "Maar elke overwinning is er een", voegde hij daar aan toe, alsof hij aanvoelde dat er iets moois in het verschiet lag.

Gisteren was het inderdaad zover. Net als vorig jaar ontsnapte hij vroeg in de wedstrijd aan de concurrentie. Toen riep Erwin Vervecken hem nog tot de orde, maar bij afwezigheid van de wereldkampioen en andere toppers als Mario de Clercq (ziek), Daniele Pontoni, Bart Wellens en Sven Nijs reed De Knegt gisteren soeverein naar zijn eerste zege als profrenner.

Groenendaal bood zijn collega in eerste instantie nog partij, maar na een stuurfout haakte ook de geplaagde nationaal kampioen af. Desondanks kreeg De Knegt van de zijkant nooit het sein 'veilig'. "Mensen kunnen wel spreken van een matig deelnemersveld, maar ik klop wel Groenendaal en Van Santvliet. Dat zijn toch niet de minsten? Ook de manier waarop doet me deugd: de hele tijd in de aanval; ik kreeg het niet cadeau. Als ik niet had gewonnen, hadden ze gezegd: als hij nu niet wint, wint hij nooit meer."

Met zijn eerste overwinning laaien de verwachtingen voor het NK en het WK flink op. Voor de titelstrijd in Zeddam is de Brabander een van de favorieten, voor Zolder minimaal een gevaarlijke outsider voor eremetaal. Toch vergeten de meeste mensen volgens De Knegt dat hij pas voor het tweede jaar serieus met veldrijden bezig is. Daarnaast kampt hij al een hele tijd met een vernauwing in een liesslagader. "Als straks het crossen achter de rug is, laat ik me opereren. Baat het niet, dan schaadt het ook niet. Jammer dat de diagnose niet veel eerder is gesteld, dan was ik er nu al vanaf geweest."

Ook in Surhuisterveen speelde die aandoening hem parten. "Ik had behoorlijk last van mijn rug en mijn linkerbeen. Maar als je op kop ligt, is die pijn iets makkelijker te verdragen. En mochten de klachten straks verholpen zijn, dan biedt dat alleen maar meer hoop voor de toekomst. Ik heb echt het gevoel dat het nog harder kan. Daarom richt ik me nu op een podiumplek in de wereldbeker, Super Prestige of het wereldkampioenschap." Wie op één been wint, heeft recht van spreken.

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 4 januari 2002