LONDEN - De privatisering van het spoor in 26 verschillende treinbedrijven en één bedrijf voor alle onderhoud, Railtrack, heeft in Groot-Brittannië geleid tot verwaarlozing, onveiligheid, slechte service en soms ronduit totale chaos. Geen Brit die niet klaagt over de dienstverlening, de smerige en overvolle treinen of het spoorboekje.

Het Britse publiek heeft geen sympathie meer voor de vele redenen van vertragingen en uitval van de spoorbedrijven. (Foto: PETER-VINCENT SCHULD/SCHULD)

Sinds in 1825 de eerste spoorlijn van Stockton naar Darlington werd geopend, is de staat waarin het spoor in Groot-Brittannië verkeert, nog nooit zo slecht geweest. "Wij hebben de status van een Derde Wereldland bereikt", roepen vele deskundigen en passagiers in koor.

Alleen de Duitsers zorgden er tijdens hun verloren Blitzkrieg in de Tweede Wereldoorlog voor dat treinen soms met vertraging of helemaal niet reden. Nu zijn het slechte onderhoud vanwege onderinvesteringen en de talloze stakingen daar vooral debet aan. De toestand is zo dramatisch dat de Conservatieve Partij, die de privatisering in de regeringsjaren '80 en '90 doorvoerde, vorig jaar ruiterlijk haar excuses aanbood voor de ook volgens hen fout uitgewerkte verzelfstandigingen.

Gisteren was het weer zover. Het zuiden van Engeland werd door een vierdaagse treinstaking getroffen, waarmee de vakbonden een looneis en een arbeidsconflict van één van de bestuurders kracht willen bijzetten. Ongeveer 200.000 reizigers van South West Trains moesten door de staking naar ander vervoer omzien. Als iedereen maandag weer van vakantie terug is, zullen liefst 400.000 reizigers naar Londen de dupe zijn van het arbeidsconflict dat tot volgende week woensdag kan duren.

Het publiek heeft geen sympathie meer voor de vele redenen van vertragingen en uitval van treinen. Het geduld is op. Sinds 1999 zijn bij drie grote treinongelukken - Southall, Paddington en Hatfield - 42 passagiers om het leven gekomen. Oorzaken waren het negeren van rood licht en gebroken rails.

Volgens John Curley, directeur van Railtrack in de zogenaamde Great Western Zone, is het slechts een kwestie van tijd. Hij stelt dat 10% van het spoor onmiddellijk dient te worden vervangen. Nog eens 30% moet vervangen worden binnen vijf jaar. Een andere 30% is binnen tien jaar aan groot onderhoud toe. Maar garanties daarvoor geeft Railtrack ,dat eind vorig jaar vanwege wanprestaties onder curatele werd gesteld door de Britse regering, niet.

De Labourregering zit met de slechte prestaties van het Britse spoor - minder dan 80% rijdt op tijd - al jaren in het haar. Sommige kerntrajecten in Londen en omgeving rijden maar 65% van de treinen op tijd. Een tienjarenplan voorziet in een investering van 50 miljard pond ofwel €79 miljard. Van dit bedrag dient de particuliere sector tweevijfde op te brengen. Maar tot nu toe heeft geen van de privé-bedrijven zich bij de regering gemeld mee te willen financieren.

Het is unfair de huidige problemen alleen bij de verzelfstandigde treinbedrijven te leggen. Generaties Britse regeringen hebben verzuimd op tijd geld te steken in onderhoud, aanschaf van nieuwe rijtuigen en verbeteringen van stations.

Het doel van de Britse regering om het aantal passagiers binnen tien jaar met 50% en railvracht met 100% te verdubbelen is naar de mening van de Railtrack-regiodirecteur onhaalbaar. De toestand van het Britse spoor vergelijken met een Derde Wereldland vindt hij niet sportief. Schimpend zegt hij: "Veel rails in Derde Wereldlanden ligt er beter bij dan dat van ons."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 4 januari 2002