ERFURT - Eigenlijk zou zij alle reden hebben om grondig te balen. Maar Renate Groenewold ziet na het voor haar deels mislukte olympische kwalificatietoernooi in Heerenveen voldoende lichtpuntjes om vol gas te geven richting Salt Lake City. Zondag 10 februari is de dag. Dan staat de olympische drie kilometer op het programma. "Dan moet het gebeuren. Daar werk ik naar toe. De rest is bijzaak, want voor zoiets ga je maar eens in de vier jaar op", laat zij aan de vooravond van de EK allround in Erfurt gedecideerd weten.

Alles draait dit seizoen voor schaatsster Renate Groenewold om de olympische drie kilometer, die op 10 februari op het programma staat. "Dan moet het gebeuren, daar werk ik naar toe. De rest is bijzaak."

In de voormalige DDR-stad is een gloednieuwe indoorbaan verrezen, net zoals - op de 'Astadt' na - vrijwel de gehele dorpskern sinds het vallen van de beruchte muur een stevige oppoetsbeurt heeft gekregen. Van de buitenkant ziet het er gelikt uit, innerlijk voelen de vroegere 'Ossies' zich echter nog steeds achtergesteld bij hun Westerburen, die dikwijls genoeg neerkijken op wat eens als heilstaat van het socialisme te boek stond. In die omgeving moet Renate Groenewold het goede pad weer gaan kiezen na haperingen tijdens de trials in Thialf, waar zij zich niettemin van een olympisch startbewijs wist te verzekeren op de 1500 en de 3000 meter.

Een hardnekkige rugblessure, tussen de vierde en de vijfde lendenwervel, speelde haar parten op jacht naar nog een ticket. Maar in overleg met haar coach Gerard Kemkers zag ze noodgedwongen van deelname op de vijf kilometer af. Achteraf steekt het toch, dat de commissie topsport geen moment heeft overwogen haar een extra kans te gunnen. "Ik heb weliswaar geen protest aangetekend, maar als ik dan zie hoeveel commotie er om Gianni Romme is geweest, was voor een extra race in mijn geval zeker iets te zeggen. Bij de WK-afstanden vorig seizoen werd ik met de vierde plaats veruit de beste Nederlandse op de vijf kilometer. Dat is nergens meegenomen in de besluitvorming. Maar het is gebeurd. Ik heb het hoofdstuk afgesloten en verheug me op mijn olympisch debuut."

Voordat de Mormoonse stad in Utah echter in haar ooghoeken opduikt, maakt Renate Groenewold nog enkele tussenstops op kleinere stations, zo je bij een Europees kampioenschap met bij de vrouwen een topbezetting al van 'Bussum-Zuid' kunt spreken. Dat EK wordt voor de struise schaatsster een heuse test, na een onzekere periode, waarin de onderrug centraal stond. "Pas na Kerstmis kon ik het ijs weer op. De benen voelden stram, maar langzamerhand begint de schwung in mijn slagen weer terug te komen. Ik word nog wel behandeld, maar ben klachtenvrij. De EK is geen hoofdzaak, maar vier lekkere races zouden mij veel vertrouwen kunnen geven. Dan komen de glimoogjes weer terug. Die heb ik dit seizoen alleen maar gehad tijdens een trainingskamp in Hamar. Alleen waren weinig mensen daar getuige van."

Ter verduidelijking: pretogen wijzen er bij Groenewold (25) op, dat zij goed in haar vel zit. Dat het schaatsen, waar zij volledig op is gefixeerd, loopt zoals het in haar hoofd is gepland. Dat de vorm aanwezig is. En, haast zij zich te zeggen, toneelspel is het geenszins. De vorm straalde wel af van Gretha Smit, de marathonrijdster die geen pardon kende met de gevestigde orde op de stayerafstanden en in Heerenveen twee keer onbedaarlijk uithaalde. Voor Renate Groenewold kwam de machtsgreep van Smit niet uit de hemel vallen. "Ik ken haar uit mijn juniorentijd. Toen waren wij op de lange afstanden aan elkaar gewaagd. Mensen die riepen dat Gretha uit het niets kwam, hadden het dus niet bij het rechte eind. Ik was alleen verbaasd over de 7.03 op de 5000 meter. Dat zij daartoe in staat zou zijn, had ik bij voorbaat ook niet kunnen voorspellen. Die tijd zegt mij meer dan de 6.59 van Cindy Klassen in Calgary. Alleen moet je niet vergeten dat Gretha Smit onbevangen aan de slag kon. De druk zal ook voor haar, naarmate de Spelen dichterbij komen, groter worden."

Het moet niettemin voor Renate Groenewold een twijfelachtige constatering zijn geweest te zien, dat een outsider in de buurt kan komen van de dit seizoen tijdens de Wereldbekers wederom ongenaakbare Duitse vrouwen. En dat, terwijl Gunda Niemann, Kleemann dan wel Stirnemann, naar wie de hal in Erfurt is vernoemd en om wie het de organisatoren komend weekeinde eigenlijk allemaal te doen is geweest, de schaatsen op een wel heel ongelukkig moment wegens zwangerschap voor onbepaalde tijd moest opbergen. Anni Friesinger nam het vaandel schijnbaar moeiteloos over en dan hebben de Duitsers altijd nog Claudia Pechstein achter de hand. De Duitse coaches haalden daags na de machtsgreep van Gretha Smit op het Thialf-ijs ferm uit naar de fulltime profs uit Nederland. Alleen in de winter zouden zij zich gedragen als professionals; in de zomer lummelden ze maar aan.

Renate Groenewold trok zich de kritiek aan. "Belachelijk dat de Nederlandse meiden over één kam zijn geschoren. Ze moesten eens weten hoeveel trainingsarbeid ik 's zomers verricht." Het woord is aan Renate Groenewold om komend weekeinde aan te tonen dat zich de diepte-investeringen ook vertalen in klinkende prestaties.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 3 januari 2002