door Gemma Buters en Ronald van Gessel BRUSSEL - Het zal je als klein land maar gebeuren tijdens de zes maanden dat je EU-voorzitter bent; halverwege de rit wordt alle aandacht opeens opgeslokt door de grootste terreurdaad uit de geschiedenis en binnenslands word je geconfronteerd met het gênante faillissement van je nationale luchtvaartmaatschappij. Daar sta je dan met een lange lijst van ambities, waarover je vóór de 11e september zo hoog van de toren blies.

Minister Louis Michel (Foto: AP)

De Belgische premier Verhofstadt kan erover meepraten. Hij heeft de afgelopen zes maanden als EU-voorzitter de nodige blauwe plekken opgelopen. De Europese tussentop van Gent viel kort na de aanslagen in de VS geheel in het water en sindsdien werd er van de ellenlange Belgische lijst met prioriteiten weinig meer vernomen. Aan vlijt en inzet heeft het niet gelegen, maar qua resultaten scoort het Belgische voorzitterschap mager.

Om maar wat te noemen: er is nog steeds geen akkoord over een Europees octrooi, een gezamenlijk satellietsysteem voor plaatsbepaling komt niet van de grond, de Europese interventiemacht wordt opgehouden door een Grieks-Turkse ruzie en het gemeenschappelijke asiel- en migratiebeleid zit compleet in het slop.

Ook gingen de Belgen de confrontatie bepaald niet uit de weg. Zo kibbelde de Belgische minister van Financiën Reynders met ECB-president Duisenberg over de rente, vlogen Verhofstadt en Commissie-voorzitter Prodi elkaar in de haren over wie het langst van stof mocht zijn en bruuskeerde minister van Buitenlandse Zaken Michel zo ongeveer iedereen die hij binnen en buiten Europa tegenkwam.

Louis Michel, het onverstoorbare 'enfant terrible' van de Belgische politiek, maakte van de Italiaanse premier Berlusconi een vijand voor het leven door hem een nul als rapportcijfer te geven. In het Midden-Oosten werd hij publiekelijk voor schut gezet door premier Sjaron, die vanwege een merkwaardige Belgische wet in Brussel is aangeklaagd wegens medeplichtigheid aan het afslachten van Palestijnen.

Vorige week, tijdens de slottop in het Brusselse Laken, bekroonde Michel zijn reeks blunders door triomfantelijk een niet-bestaande Europese interventiemacht voor Afghanistan aan te kondigen. Hij werd ijlings teruggefloten.

Een kleine EU-voorzitter heeft sowieso weinig in de melk te brokkelen als het om buitenlandse politiek gaat, maar na de elfde september werd helemaal duidelijk dat de grote landen in Europa steeds meer de dienst uitmaken. Groot-Brittannië, Duitsland en Frankrijk organiseerden hun eigen mini-topjes, tot grote irritatie van Verhofstadt en de kleine EU-landen.

Dankzij die 11e september slaagden de Belgen er in op het nippertje het Europese arrestatiebevel erdoor te jassen.

Maar het Belgische voorzitterschap zal vooral de geschiedenis ingaan door de veldslag tijdens de top van Laken over de verdeling van een aantal Europese agentschappen.

Al met al kende het Belgische voorzitterschap veel inzet, weinig resultaat en een hoog amusementsgehalte.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 22 december 2001