VALKENSWAARD - Zijn eerste optreden op vaderlandse bodem, na zijn dramatische blessure-uitval tijdens de Daviscupstrijd tegen Frankrijk, plaatste Raemon Sluiter weer met beide - blessurevrije - voeten op aarde. Niks geen dampend sportpaleis Ahoy' met een gillend Oranjelegioen dat de nationale tennisknuffelbeer bijkans over het net schreeuwt, maar slechts een handvol toeschouwers die zich zo nu en dan ook niet echt goed raad lijkt te weten met de ietwat bizarre sfeer tijdens de KNLTB Masters in Valkenswaard.

Raemon Sluiter is weer terug van weggeweest en laat het zich smaken.

Maar Sluiter, bij uitstek een speler die zich door vlammende entourages naar ongekende hoogten laat stuwen, liet gisteren geen klacht over de lippen glippen. De Rotterdammer is veel te blij dat hij eindelijk weer kan en mag tennissen. Een revalidatieproces heeft hem flink aan het denken gezet. "Tijdens zo'n periode ga je je tennisleven toch van een andere kant bekijken en realiseer je je plotseling hoe bevoorrecht je eigenlijk bent. Wanneer ik week in, week uit toernooien speel, wil ik het nog wel eens verfoeien. Maar als je een paar weken noodgedwongen langs de kant zit, weet je weer hoe leuk tennis is." Zelfs in sportcentrum Valkencourt, waar Sluiter zijn eerste poulewedstrijd zonder al te veel moeite (6-4, 6-1) won van Stefan Aarts.

De revalidatie die volgde op zijn voetblessure was een ware kwelling voor Sluiter, die twee weken lang niets anders deed dan "tweemaal twee uur per dag een paar achterlijke oefeningen. Ik was zo blij als een kind dat ik na die twee weken een keer met een bal mocht gooien". Zijn collega en Daviscupteamgenoot Richard Krajicek kan dan ook op veel begrip van Sluiter rekenen. "Ik kan me niet eens voorstellen hoe hij zich na vijftien maanden revalidatie moet voelen. Mentaal is zo'n herstelperiode enorm zwaar. Dat is tegelijkertijd ook het enige echt positieve dat ik erover kan zeggen: mentaal kom ik altijd sterker uit zo'n periode terug."

Met die extra mentale hardheid moet het in het jaar 2002 dan toch maar eens echt gaan gebeuren voor Sluiter. "Bijna iedereen associeert mij met de Davis Cup, terwijl ik ook nog zo'n veertig weken per jaar andere toernooien speel. Ligt natuurlijk ook aan mezelf. Had ik tijdens die andere toernooien maar net zo opvallend moeten presteren als tijdens mijn Daviscupduels. De zege bij het Challengertoernooi in Scheveningen was eigenlijk mijn beste week van het jaar. Hopelijk praat iedereen straks in januari over mijn optreden tijdens de Australian Open."

Sluiter reist dus af naar Australië, hoewel hij op basis van zijn huidige ranking (131) niet rechtstreeks is toegelaten tot het eerste grandslamtoernooi van het jaar. "Ik zal via het kwalificatietoernooi een plekje moeten veroveren, net als alle andere Nederlandse jongens. Alleen Sjeng Schalken is rechtstreeks geplaatst. Het geeft wel precies aan hoe het Nederlandse mannentennis er op dit moment voorstaat. Natuurlijk, blessures en andere tegenslagen geven wellicht een ietwat vertekend beeld, maar de realiteit is simpelweg dat er slechts één Nederlandse speler rechtstreeks is toegelaten tot de Australian Open. Maar volgend jaar zijn dat er minstens vijf; die weddenschap durf ik wel aan. Jongens als Peter Wessels, John van Lottum, Dennis van Scheppingen en Edwin Kempes zitten allemaal weer in de lift. Die kunnen straks allemaal weer van de partij zijn. En dan heb je natuurlijk nog die gekke Rotterdammer."

Mannen. Poule A: Op der Heyde (Hoogkarspel) - Wassen (Roermond) 6-3 6-2. Poule C: Sluiter (Rotterdam/4) - Aarts (Eindhoven) 6-4 6-1. Poule D: Merry (Echt) - Reuter (Amsterdam) 7-6 6-0.

Vrouwen. Poule C: Bruls (Zevenbergen) - Van den Hurk (Heemstede) 7-6 6-1. Poule D: Sterk (Alkmaar) - Hoogland (Mijdrecht/2) 6-2 6-4.

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 19 december 2001