ROTTERDAM - Spannend, beslist niet spektaculair en aan het eind van 't liedje een terechte 0-0 eindstand. Dat was in een notendop zo'n beetje Feyenoord-PSV. In De Kuip werd het een teleurstellende topper met aan de ene kant een thuisploeg die het continueren van de eerste plaats als hoogste goed beschouwde en aan de andere zijde een ploeg die er niet echt op uit was om de spanning rond de landstitel terug te brengen. PSV blijft door deze uitslag op eerbiedige afstand van wellicht de nieuwe kampioen van Nederland, die het voorlopig zonder Paul Bosvelt moet stellen. De aanvoerder, die vorig seizoen geveld werd door een mysterieuze blessure, brak in de slotfase zijn jukbeen.

Paul Bosvelt, hier in duel met Kasper Bogelund, was de grote schlemiel tijdens de papieren topper in De Kuip.

Het is vreemd dat er tijdens de traditionals, zoals gisteren in De Kuip, zo weinig opwindends te beleven valt. De echte kansen waren op een hand te tellen; een via Adil Ramzy en eentje voor Paul Bosvelt, achteraf de grote schlemiel van deze voetballoze zondag. Van een kraker was eigenlijk geen moment sprake. Ergo, hij bleef op slot. Beide 'kampioenen' gingen zo omzichtig te werk, dat Roelof Luinge fluitend zijn werk kon doen. Oké, hij had het duel kunnen opfleuren met een strafschop voor PSV en een geheide voor Feyenoord. Hij deed het niet en dus bleef het voor de twee grootmachten loeren op dat ene briljante moment. Die kwam er niet tot afgrijzen van de 45.000 fans. Zij mochten zich naderhand de grote verliezer noemen, net als PSV natuurlijk.

Maar Feyenoord-trainer Bert van Marwijk bleef realist toen hij zei: "We waren minstens gelijkwaardig. Geweldig was het niet, wel spannend. De uitslag was terecht."

Van een juichstemming bij zijn ploeg was overigens geen sprake. Ten eerste was daar de nieuwe en zware blessure van Bosvelt, ten tweede gaf het spel daar eveneens geen aanleiding toe. "Nee, we hebben na afloop niet staan juichen," omschreef Pierre van Hooijdonk de sfeer. "Er is door deze uitslag niets veranderd. We zijn alleen een wedstrijd dichterbij het einde gekomen. Met deze 0-0 kunnen wij best leven. Ook Ajax heeft gelijk gespeeld. Het is jammer dat we aan PSV geen knock-out hebben uitgedeeld".

Echt voldaan kon 'Big Pete' zelf ook niet zijn. De vrije trappen smoorden een paar maal in de muur. "Ik heb ze gewoon niet goed genomen. Als de muur groter en groter wordt, des te meer perfectie komt er dan om de hoek kijken." Het grootste manco bij Feyenoord lag aan de vleugelaanvallers Ebi Smolarek en Johan Elmander. De eerste werd een half uur voor tijd vervangen door Bonaventure Kalou; de Zweed mocht de hele wedstrijd blijven staan. Van Marwijk zinspeelde met de gedachte om Leonardo 1 nog in te zetten maar week daar, ook al gezien het totale plaatje, daar begrijpelijkerwijs van af.

Want nogmaals, Feyenoord hoefde niet zo nodig en PSV durfde niet alle troeven uit te spelen. Erik Gerets, die ietwat ontgoocheld was, miste vooral Metaja Kezman, een spits die in het strafschopgebied van een halve kans altijd wel een hele weet te maken. "Feyenoord was te pakken," meende Gerets. "We hebben de kans laten lopen om drie punten op Feyenoord in te lopen." Gerets, die net als Van Marwijk een paar coryfeeën miste, doelde kennelijk op de superkans van Ramzi, die Arnold Bruggink halverwege de eerste helft verving. De Marokkaan was nog maar koud in het veld of hij stond plotseling oog in oog met Edwin Zoetebier. De Volendammer hoefde bij de oog-in-oogsituatie niet eens in actie te komen. Toch had hij meer omhanden dan collega Ronald Waterreus. "We hebben weer de nul en dat is ook belangrijk gezien de stand op de ranglijst," meende Zoetebier. "PSV kreeg meer kansen dan wij, maar hield toch teveel mensen achter om echt gevaarlijk te worden. Wij hoefden vandaag niet per se en blijven theoretisch nog tien punten op ze voor staan."

Dat daarbij niet gedacht werd aan het publiek deerde kennelijk niemand. Spektakel was uit den boze. De topper, op papier althans, kwam geen moment op gang door de vele, kleine overtredingen en de geringe daadkracht van beide ploegen. De beste en eigenlijk enige kans voor Feyenoord was voor de latere pechvogel Bosvelt. Eindelijk was Elmander een keer langs de prima spelende Kasper Bogelund, zette knap voor waar invaller Kalou de bal vervolgens op de inkomende Bosvelt teruglegde. Het had de beslissing kunnen en moeten zijn, maar Waterreus hoefde bij deze poging van Feyenoord niet eens in actie te komen.

Zo was eigenlijk het hele beeld. Twee ploegen die niet tot het uiterste wilden gaan en daar dan ook na afloop voor beloond werden. Met achteraf Feyenoord, zoals het zo mooi heet, als de morele winnaar. Feyenoord-PSV 0-0. Scheidsrechter: Luinge. Toeschouwers: 45.000. Gele kaart: Van Hooijdonk (Feyenoord); Lucius (PSV).

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 17 december 2001