ROTTERDAM - Pierre, de klusjesman van Feyenoord, sleept op de dag van de arbeid niet meer met zware koffers; slechts een toilettas behoort tegenwoordig tot zijn standaarduitrusting. In de binnenzak van zijn zondagse overall zit een kattebelletje met maar één opdracht: 'haperende doelpuntenmachine aan de praat zien te krijgen'.
Over werk heeft hij niet te klagen. In de loop der jaren heeft de B.V. Van Hooijdonk een naam opgebouwd waar je steil van achteroverslaat. 'Big Pete', zoals het eenmansbedrijf ook wel in de volksmond wordt genoemd, scoort namelijk op bestelling.
Vraag het maar in Roosendaal, Breda en Arnhem. Zelfs in Glasgow, Nottingham en Lissabon weet men het telefoonnummer blindelings te draaien. Goed, zo'n klusje kost een paar stuivers, maar daar krijg je wel wat voor terug. En zo niet, dan is de gouden stelregel van Big Pete: 'Niet goed, geld terug'.
Zo ver laat Pierre van Hooijdonk het nooit komen, want kwaliteit is zijn handelsmerk en scoren zijn absolute specialiteit. Na omzwervingen door heel Europa is Rotterdam momenteel zijn vaste werkterrein. Daar, bij Feyenoord, heeft de 32-jarige boomlange spits van 1.92 meter nog een hoop te repareren. Omdat oefening kunst baart, verfijnt hij na elke training zijn traptechniek. Keepers vallen dan bij bosjes in katzwijm als de topscorer zijn gevreesde rechter achter de bal plant. Hoogtepunt vormde daarbij de vrije trap tegen Freiburg, die uit een onmogelijke hoek en van ruim 30 meter (!) als een raket achter de hulpeloze Torwart Richard Golz tegen het nylon sloeg. Een treffer die de wereld deed verstommen: zelfs de droomgoal van Marco van Basten in de EK-finale tegen Rusland (1988) verbleekte daar enigszins bij.
"Die zat er lekker in", merkte de maker later droogjes op. Sterker, door zijn diamanten doelpunt mag Feyenoord het Europese avontuur vervolgen tegen Glasgow Rangers. De vrije-trappenkoorts heeft Van Hooijdonk, die grossiert in bijnamen als Big Pete, Pi-Air, Grote Pier, Pier de Pinchhitter en Pietje Pélé, in een ijzeren greep. De vuurpijlen die van zijn schoenmaat 45 (met pijn) vertrekken, zijn geen toeval meer. Een schitterend wapen voor Feyenoord in de race naar het landskampioenschap, naar de Coolsingel. "Ik ben", zegt Pierre, "naar Feyenoord gekomen om met die kampioensschaal in de armen te staan. We zijn op de goede weg, maar dienen dan wel wisselvalligheid uit te sluiten. Want er zijn al een paar wedstrijden geweest waarvan ik dacht: hoe is dit nu mogelijk? Als straks iedereen weer aan boord is, kunnen we het gevecht pas goed aangaan."
Big Pete heeft recht van spreken. Hij is gelouterd in binnen- en buitenland, iemand met een enorme uitstraling die bovendien overal kan scoren. Ook een figuur, die zegt waar het op staat. Mensen in zijn directe omgeving weten maar al te goed wat de geboren Steenbergenaar wil. "Als hem iets niet zint, krijg je ruzie, dan voert hij oorlog", zeggen ze in West-Brabant, waar de toen nog jonge bonenstaak bij het Roosendaalse RBC zijn eerste profcontractje verdiende. Inmiddels is hij meervoudig miljonair, kent de voetballerij op zijn duimpje en rekent dit seizoen eindelijk af met de mythe dat Feyenoord sinds het tijdperk-Ove Kindvall geen betere goalgetter dan de Zweed heeft gehad. Van Hooijdonk is immers een man die garant staat voor een stuk of 25 doelpunten. "Want", stelt hij, "ik wil niet in het rijtje komen van spitsen die het nooit in De Kuip wisten te maken."
Dat Pierre de vedettestatus heeft bereikt, is voor een groot deel te danken aan de warme familieband. Moeder Annie en vader Piet zijn de trouwste supporters van de spits. Annie reed bijvoorbeeld drie tot vier keer in de week naar Breda om 'Pietje' af te leveren bij NAC, eigenlijk de club waar het voor Feyenoords superscorer allemaal begon. Daar bewees hij zijn neusje voor de goal en liet hij zijn trefzekere penalty's en vrije trappen zien: inmiddels het keurmerk van de schutter annex levensgenieter die Feyenoord in feite zes jaar te laat wist te strikken.
In ieder geval had het Schotse Celtic een koopje (3,5 miljoen gulden) toen het 'Pi-Air' halverwege het seizoen 1994-'95 naar het katholieke deel van Glasgow lokte. Bij de Celt's trapte en kopte deze Vliegende Hollander er even 44 binnen. Dan heb je vervolgens het goed recht om bij de manager aan te kloppen voor meer geld: 10.000 in plaats van 7000 pond per week. De zuinige Schotten waren kennelijk van zoveel brutaliteit niet gediend. En helemaal niet toen Pierre verteld zou hebben dat een dergelijk honorarium misschien voor daklozen, maar niet voor hem bestemd was. "Misschien heb ik zoiets in een opwelling gezegd, maar daar bedoelde ik verder niks mee", herinnert hij zich nog flauwtjes.
Omdat doelpuntenmakers nu eenmaal een garantie voor succes zijn, mogen zij qua salaris natuurlijk hoog in de boom zitten. Dat vindt Pierre al jaren, de meeste schatbewaarders blijkbaar niet. Ook bij Nottingham Forest werd hij als troublemaker gezien. Hij ging zelfs in staking toen er bij de voormalige winnaar van de Europa Cup 1 geen versterkingen werden gehaald. Toen Van Hooijdonk zich na een paar maanden weer in de kleedkamer op de City Ground meldde, vroeg hij zijn medespelers of ze nog wat tegen hem te zeggen hadden. Indianenverhalen over 'een geldwolf' waren namelijk dagelijks hot news voor de Britten. Niemand durfde echter zijn mond open te doen; Pierre scoorde weer aan de lopende band, doch degradatie uit de Premier League was niet meer te voorkomen. Zodat er bij de familie Van Hooijdonk weer het bordje 'huis te koop' aan de deur kwam te hangen.
Op zijn witte kasteeltje in Eerbeek toetste in die periode Vitesse-president Karel Aalbers op goed geluk het mobiele nummer in van de persoon, die kan scoren op bestelling. Keizer Karel kon echter weinig plezier aan de in totaal 25 goals van zijn aankoop beleven; hij moest afreizen van hoofdsponsor NUON. Voor Pierre kreeg het Gelredome door alle trammelant aan de Rijn een andere betekenis. Dus pakte hij zijn koffers in het Geld-een-Droom om linea recta op het vliegtuig naar Portugal te stappen. Bij Benfica zagen ze het in de 'pinchhitter' van Oranje (10 goals in 28 interlands) gelijk zitten. Weliswaar is Lissabon geen eiland, maar Pierre vond dat op voetbalgebied wel. Bij de club van Eusebio, waar presidenten elkaar in hetzelfde tempo afwisselen als kameleons van kleur veranderen, had Feyenoords kopman het ondanks een prettig leven verder wel gezien. En helemaal toen Jorien van den Herik er lucht van kreeg dat Feyenoords droomprins voor een prikkie (1 miljoen dollar) te halen viel.
En dus klom Pierre op een mooie zomerdag uit de helikopter en ging De Kuip met 45.000 fans uit zijn dak. "We zijn blij dat je er eindelijk bent", kreeg de handelsreiziger in doelpunten te horen. Eindelijk? Ja, want naar een type als Van Hooijdonk smachtten de Rotterdammers werkelijk al lange tijd. "Ik maak er 25", heeft Pierre al lang en breed laten doorschemeren. "Maar dan moet er wel een manier worden gevonden om mij in stelling te brengen."
De sleutel tot succes lijkt Bert van Marwijk gevonden te hebben, want de teller van het koningskoppel Van Hooijdonk/Tomasson staat inmiddels op 24. "Toch", weet Van Hooijdonk, "komen de successen alleen wanneer we scherper en ook harder voor elkaar zijn. Vroeger kreeg ik ook de wind van voren, kreeg schoppen en een grote mond van de routiniers. Dat was niet leuk, maar ik ben er wel sterker door geworden."
En gelouterd, had hij eraan toe kunnen voegen. Op het bijveld van De Kuip laat hij nog even zijn specialiteit van het huis zien: de vrije trap. Want scoren op bestelling is en blijft zijn handelsmerk. Van een haperende doelpuntenmachine hebben ze in Rotterdam-Zuid voorlopig geen last. 'Big Pete' gaat voor een nieuw jubileum (300 goals). Het is te hopen dat hij Het Legioen niet meer, zoals na zijn 250e treffer tegen NEC, hoeft te kietelen. Uit respect mag een 'Put your hands up for Pierre' morgenmiddag in de kraker tegen PSV best iets enthousiaster klinken. Want voor spitsen van zijn kaliber dien je respect te hebben. Die moet je koesteren en geestelijk masseren. Want voor je het weet zet hij het bordje 'house for sale' in zijn tuin.
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}