AMSTERDAM - Op de jaarvergadering van Ajax leek gisteren één zaak al het andere te gaan domineren: het ontslag, eerder deze week, van trainer Co Adriaanse. Maar in plaats daarvan ontaardde de bijeenkomst in een woordenstrijd over het bestaansrecht van beursfonds Ajax zelf. Met dank aan de VEB.
De Vereniging van Effectenbezitters ziet in het vroegtijdige vertrek van de Ajax-trainer een patroon; Adriaanse is al de derde trainer in bijna evenzovele jaren die het veld ruimt, om van de directiewissels en de duiventil die selectie heet (Ajax heeft thans 58 contractspelers) maar te zwijgen. Bovendien is Ajax niet de topclub die het in het laatste jaarverslag nog altijd beweert te zijn, sneerde VEB-directeur Peter Paul de Vries richting bestuurstafel. In plaats van de eerder beloofde (en financieel noodzakelijke) Champions League gingen de Amsterdammers dit seizoen roemloos in de UEFA-cup ten onder.
Tijd om de balans op te maken, vond de luis in de pels van menig beursgenoteerde onderneming. Want dat laatste herhaalde Ajax gisteren te willen blijven. Maar voor de aandeelhouders die in 1998 bij de beursgang van Ajax ruimhartig de portemonnee trokken en gezamenlijk 53 miljoen euro op tafel legden, valt er drie jaar later weinig te lachen. De NV Ajax draait al twee boekjaren verlies, de schulden lopen op en enig houvast over de financiële strategie of doelstellingen biedt het nieuwste jaarverslag al helemaal niet meer.
"Tjonge jonge", pufte financieel directeur Jeroen Slop achter de microfoon even uit na de schrobbering van de VEB. "Ik dacht dat Van Gaal goed kon oreren, maar u kunt er ook wat van." "Dat krijgt u ervan als u bij een beursgenoteerde onderneming gaat werken", schoot De Vries soepeltjes terug. "Het grote probleem van Ajax is dat het niet past in de huls die beursfonds heet. Ten opzichte van 1998 zie ik een dramatisch verschil in negatieve zin."
Ajax' commissarissen (aangevoerd door Michael van Praag) zagen desgevraagd evenwel geen aanleiding om op te stappen. Dat zou een regelrechte bestuurscrisis triggeren, luidde het verweer. Maar grote vraag is of de commissarissen secuur met het toezicht op de besteding van het beleggerskapitaal zijn omgegaan. En daarover groeien de twijfels.
Van de miljoenen die met de beursgang zijn opgevist, is nu 26,1 miljoen vergeven. Het leeuwendeel (17,4 miljoen) ging op aan het opzetten van de buitenlandse deelnemingen, waarvan het beleid officieel in 2002 wordt geëvalueerd. Algemeen directeur Arie van Eijden kon gisteren desalniettemin alvast vertellen dat er geen cent meer extra wordt geïnvesteerd. En dat verraadt veel over het welslagen van Ajax als multinational.
Nog eens 6,3 miljoen werd ingezet om een lucratieve merchandising-poot op te zetten. Die moest het beursfonds minder afhankelijk maken van grillige spelersopbrengsten, want sterk fluctuerende en onvoorspelbare winstcijfers, daar houden beleggers niet van. De verkoop van sjaaltjes en petjes valt echter zwaar tegen en een deel van deze activiteiten wordt nu uit handen gedaan. Postorderbedrijf Wehkamp mag zich over de verliesgevende mailordering en internetverkopen ontfermen.
De laatste 2,4 miljoen ging op aan de jeugdopleiding, waarmee er nog 26,9 miljoen euro in kas resteert. Geld dat volgens een aandeelhouder het beste kan worden gebruikt om de kleine 27% van de Ajax-aandelen die via het Damrak uitstaan, weer in te kopen. De NV Ajax kan dan worden geliquideerd.
Ook de belangenvereniging voor beleggers leek dat niet eens zo'n slecht idee, gezien De Vries' conclusie: "Ajax is nog steeds een voetbalclub en geen goed geoliede machine die voor onderneming door kan gaan."
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}