ROTTERDAM - Achteraf gezien had het Nederlands Daviscupteam de tennisbaan, waarop vanaf vandaag de halve finale tegen Frankrijk wordt afgewerkt, op een drijvend platform moeten aanleggen. Niet dat er iets mis is met de in het Rotterdamse sportpaleis Ahoy' aangelegde supersnelle hardcourtbaan, waarop de twee landen elkaar drie dagen lang bestrijden; maar tijdens de gisteren op een boot georganiseerde loting bleek het Franse team allesbehalve 'zeewaardig'. Voor de geplande persconferentie zochten de Fransen zelfs hun heil op de kade, waar vooral teamcaptain Guy Forget opgelucht adem haalde weer vaste grond onder zijn voeten te voelen.

Het Franse Daviscupteam. (Foto: dagblad de telegraaf)

Het gaf een ludiek tintje aan de toch al weinig officieel verlopen loting op de 'Smaragd II', die het beladen duel op voorhand al van flink wat deining voorzag. En waar Forget volgens verwachting - na de afmelding een dag eerder van Sébastien Grosjean - zijn pionnen Arnaud Clément en Nicolas Escudé naar voren schoof als de twee enkelspelers van de Franse brigade.

"Dinsdagavond al heeft Forget me verteld dat ik zou spelen, vanaf dat moment was er binnen ons team geen onduidelijkheid meer over de opstelling", aldus Nicolas Escudé, die zich in Rotterdam als enige Fransoos wèl als een vis in het water voelde. In februari boekte hij in de havenstad immers het grootste succes uit zijn carrière door als qualifier het sterk bezette ABN*AMRO-toernooi te winnen. "Dat was in hetzelfde sportpaleis Ahoy', maar met die naam is de enige overeenkomst met destijds wel zo'n beetje genoemd", aldus de op basis van zijn ranking (27e op de wereldranglijst) 'tweede' speler van het Franse team.

Verder sprak Escudé slechts van verschillen ten opzichte van zijn 'glorieweek' in Rotterdam. "Allereerst de baan, die veel sneller is dan de baan waarop ik in februari het toernooi won. Daar ben ik overigens alleen maar blij mee; hoe sneller, hoe beter." Met minder optimisme keek Escudé vooruit naar de ambiance in Ahoy', die hem heel wat minder vriendelijk gestemd zal zijn dan in februari. "Het is een van de belangrijkste aspecten waarvoor wij als team moeten waken. Het publiek kan een belangrijke rol gaan spelen. Aan ons de taak de rust en het geduld te bewaren, dan zijn we een flinke stap in de goede richting."

Zijn 'coach voor een weekje' Guy Forget sloot zich nadrukkelijk aan bij de woorden van Escudé: "Op papier zijn wij de betere ploeg, dat geven de cijfers van de wereldranglijst duidelijk aan. Maar als geen ander weten wij dat er in Daviscupwedstrijden geen favorieten en underdogs zijn. Als die 10.000 toeschouwers massaal achter het Nederlandse team gaan staan, kunnen mysterieuze krachten de overhand nemen en de meest vreemde dingen gebeuren. Ik heb mijn spelers dan ook op het hart gedrukt kalm te blijven en zeker niet in paniek te raken als Nederland ijzersterk uit de startblokken schiet."

Aan het geblesseerd wegvallen van Grosjean wilde de Franse captain weinig woorden vuil maken. Niet voor niets werd op voorhand vooral de breedte van de Franse selectie door het Nederlandse team geprezen. "Ze kunnen wel een heel elftal opstellen", wist de Nederlandse coach Tjerk Bogtstra maanden geleden na de zege op Duitsland al te melden. Van een blessure meer of minder zal Forget dan ook niet al te lang hebben wakker gelegen.

Wel sprak de captain over de ijzersterke vriendschapsband binnen het Franse team. "Dat is misschien wel ons belangrijkste wapen." Een kort moment van overpeinzing volgde. "Maar dat kun je net zo goed over het Nederlandse team zeggen, dat is ook een echte vriendenclub. Ach, wat moet ik er eigenlijk over zeggen, het is Daviscuptennis en daarbij valt nu eenmaal weinig tot niets te voorspellen", klonken zijn laatste woorden, die tevens het hoogste waarheidsgehalte bezaten van alle inmiddels gedane voorspellingen en voorbeschouwingen.

Escudé knikte instemmend, hij was in gedachten al bij zijn partij tegen Schalken, die hij in hun enige onderlinge ontmoeting tot nu toe (Tasjkent 1998) in twee sets versloeg. "Ik ken hem al jaren, we zijn van dezelfde generatie en hebben samen alle juniorentoernooien doorlopen. Tijdens toernooien spelen we nog wel eens een potje voetbal met elkaar; Sjeng kan heel goed voetballen. Ik hoop niet dat hij morgen (vandaag) net zo goed tennist."

Meestal maakt Daviscupcaptain Tjerk Bogtstra een vastberaden indruk. Zoals hij in februari aan de vooravond van het duel in de eerste ronde tegen Spanje stoïcijns bleef, toen hij bij zijn debuut als keuzeheer van het Levob Daviscupteam niet Jan Siemerink maar Raemon Sluiter als tweede singelaar uit zijn hoge hoed toverde. Dit keer nam hij dezelfde beslissing, maar het was meer een gevoelsmatige dan een logische.

Bogtstra koos dus voor dezelfde opstelling als waarmee hij de Spanjaarden, nota bene bekerhouder, in Eindhoven vernederde. Sjeng Schalken is de kopman zonder een zodanige status. Hij komt in zowel enkel- als dubbelspel (met Paul Haarhuis) in actie. Raemon Sluiter kreeg als tweede enkelspeler het voordeel van de twijfel en mag vandaag om 12.00 uur beginnen tegen de Franse nummer één, Arnaud Clément. Jan Siemerink, Bogtstra's ex-beschermeling, viel - uiteraard teleurgesteld - af. "Het was het moeilijkste moment van de afgelopen week. Alle drie stonden geweldig te trainen. Pas woensdagavond heb ik de knoop doorgehakt. Sluiter kan misschien net dat beetje meer brengen, maar voor hetzelfde geld had ik Siemerink kunnen opstellen", verwoordde Bogtstra zijn dilemma.

Evenals tegen Spanje en Duitsland wacht Oranje een hels karwei in het uitverkochte Sportpaleis Ahoy' te Rotterdam. Zowel Sluiter als Schalken (tegen Escudé) wist nog nimmer een partij te winnen tegen de directe opponent. Op Wimbledon ging Sluiter voor het laatst onderuit tegen Clément, de kleine gifkikker, die begin dit seizoen zowaar doordrong tot de finale van de Australian Open. Bogtstra: "Die partij had ook Sluiters kant kunnen opvallen; hij zat er dicht bij. Met de steun van het publiek kan Raemon boven zichzelf uitstijgen. Het is een thuiswedstrijd voor hem. Ik moet hem eerder afremmen dan stimuleren. De ambiance werkt voor Sluiter als honing op de bij. Hij heeft bewezen met die immense druk om te kunnen gaan."

Toch weet ook de Tilburger, dat opnieuw een klein wonder moet gebeuren, wil het Nederlandse Daviscupteam zondag een plaats in de eindstrijd hebben veiliggesteld. Nog nooit in de voorgaande acht confrontaties wist Oranje van Frankrijk te winnen. Twee jaar geleden leed de ploeg, onder leiding van Michiel Schapers en met Richard Krajicek, een kansloze 1-4 nederlaag in de arena van Nîmes. Inmiddels heeft het Nederlands tennisteam zich echter opgeworpen als reuzendoder. De teamgeest is onder leiding van Bogtstra tot een wapen uitgegroeid. Het thuisvoordeel heeft de ploeg tot twee keer toe vleugels gegeven en de motivatie is zelfs bij 'reservist' Siemerink maximaal.

Kortom het wachten en hopen is op een nieuwe stunt. "Waarom niet?", vroeg Bogtstra zich meteen na de loting in alle oprechtheid af. Op de Smaragd II, de boot waarop de loting plaatsvond in de imposante haven van Rotterdam, waakt hij echter voor een te groot optimisme. Hij is er de man niet naar om de realiteit uit het oog te verliezen. "Dit team heeft zich evenwel tot twee keer toe bewezen tegen op papier sterkere tegenstanders. De Fransen beschikken weliswaar over een klasseploeg, maar wij zijn niet tevreden met een plaats in de halve finales. Hoe mooi dat op zich ook is. De eindstrijd vormt het doel."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 21 september 2001